(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مهدویت/بالا}}
#تغییر_مسیر [[حضرت لقمان]]
{{امامت}}
==مقدمه==
*'''لقمان:''' [[انسان]] [[وارسته]] و [[پاک]] و حکیمی که از [[نسل]] [[حضرت ابراهیم]] بود و در زمان [[حضرت ایوب]] و [[داود]] می‌زیست. بعضی او را از [[پیامبران]] دانسته‌اند، برخی هم پیامبرش نمی‌دانند، بلکه [[انسان]] خردمند و فرزانه‌ای از [[مردم]] [[حبشه]] می‌شناسند که [[خداوند]] به او به جای [[نبوت]]، "[[حکمت]]" داده بود. سخنان حکیمانه و پندهای دلنشین او [[معروف]] است.
*سی سال [[وزیر]] [[حضرت داود]]{{ع}} بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. [[وفات]] و مدفن او را در [[رمله]] از سرزمین [[فلسطین]] دانسته‌اند.
*[[قرآن کریم]] هم به [[حکمت]] او اشاره دارد{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...}}<ref> «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref> و هم نصایحی را که فرزندش داشته [[نقل]] می‌کند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref> «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref>.
*یکی از [[سوره‌های قرآن]] هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام [[سوره]] لقمان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹۵.</ref>.
