علی بن حسین بن بابویه (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پدیدآورنده

<small>(ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی)</small>

| آرامگاه = [[قم]] ([[ایران]])

| استادان = [[علی بن بابویه]]، <br/> [[محمد بن یحیی عطار]]، <br/> [[علی بن ابراهیم قمی]]، <br/> [[احمد بن ادریس اشعری]]

|شاگردان = [[ابوالحسن عباس بن عمر بن عباس کلوذانی]]، <br/> [[ابومحمد هارون بن موسی بن احمد تَلَّعُکْبَری]]، <br/> [[احمد بن داوود قمی]]، <br/> [[سلامه بن محمد]]

| آثار = ''«[[الإمامة و التبصرة من الحیرة (کتاب)|الإمامة و التبصرة من الحیرة]]»'' <br/> ''«کتاب الشرایع»'' <br/> ''«کتاب الامامة و التبصرة من الحیره»'' <br/>

[[ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی]]، مشهور به [[ابن بابویه]] تحصیلات خود در [[قم]] را گذراند و به درجات عالیه‌ای رسید؛ چنان که در [[روزگار]] خویش، [[فقیه]]، محدثی [[ثقه]] و شیخ قمیین بوده است. <ref>الفهرست (الطوسی) ۹۳. </ref> او از قم به [[عراق]] رفت و در آنجا با [[ابوالقاسم حسین بن روح]]، از [[نواب چهارگانه]] [[امام زمان]] {{ع}} [[دیدار]] کرد و درباره مسائلی که در آنها مشکل داشت، از حسین بن روح سؤال کرد. همچنین از او خواست نامه‌ای را که در آن درخواست [[موهبت]] فرزند کرده بود را به [[خدمت]] [[امام عصر]] {{ع}} برساند. [[امام]] {{ع}} پس از دریافت نامه او در پاسخش نوشتند که ما از درگاه [[باری تعالی]] [[حاجت]] تو را مسئلت کردیم. به زودی دو پسر که از جمله [[اخیار]] باشند، به تو ارزانی خواهد شد. پس از آن، دو فرزند ارجمندش «ابوجعفر محمد» که [[شیخ صدوق]] و «ابوعبدالله حسین» زاده شدند. شیخ صدوق بعدها همیشه [[افتخار]] می‌‌کرد که با دعای [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} به [[دنیا]] آمده است. <ref> رجال (النجاشی) ۲ / ۸۹.</ref>

استادان و [[مشایخ]] [[علی بن بابویه]]، [[محمد بن یحیی عطار]]، [[علی بن ابراهیم قمی]] و [[احمد بن ادریس اشعری]] بوده‌اند. وی از [[سعد بن عبدالله اشعری قمی]]، [[عبدالله بن جعفر حمیری]]، [[عبدالله بن حسن مؤدب]] و دیگران نیز [[روایت]] شنیده است.

معروف‌ترین [[شاگردان]] و [[راویان]] او ـ غیر از دو فرزندش ـ [[ابوالحسن عباس بن عمر بن عباس کلوذانی]]، [[ابومحمد هارون بن موسی بن احمد تَلَّعُکْبَری]]، [[احمد بن داوود قمی]] و [[سلامه بن محمد]] بوده‌اند. فقهای بعدی [[شیعه]] نیز به سبب [[امانت]] و ثقه بودن و [[مقام]] عالی وی در [[علم و دین]]، فتاوا و آرای او را بی‌چون و چرا پذیرفته‌اند و در مسائلی که نصّی برای آنها وجود نداشته، اقوال او را [[حجت]] دانسته‌اند. <ref> دایره المعارف شیعه ۱ / ۳۰۶. </ref>

 

او آثار بسیاری را نگاشته که عبارت‌اند از: [[الإمامة و التبصرة من الحیرة (کتاب)|الإمامة و التبصرة من الحیرة]]، التوحید، الوضوء، الصلاة، الجنائز، الامامة والتبصرة من الحیره، الاملا، المنطق (النطق)، الاخوان والألف، النساء والولدان، الشرایع، التفسیر، النکاح، مناسک الحج که ناتمام ماند، قرب الاسناد، التسلیم، الطب، المواریث، المعراج، <ref> رجال (النجاشی) ۲ / ۸۹.</ref> الرسالة الی ابنه محمد، الحج، النوادر، <ref>الفهرست (الطوسی) ۹۳. </ref> التمییز، <ref>معالم العلما ۶۵.</ref> الاجازه که به [[ابوالحسن عباس بن عمر بن عباس کلوذانی]] در [[تاریخ]] ۳۲۸ [[هجری]] داده است و المناظره <ref>الذریعه ۱ / ۲۱۶ و ۲۲ / ۲۹۷.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۰۴.</ref>

# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]