حجاج بن محمد مصیصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حجاج بن محمد مصیصی در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حجاج بن محمد مصیصی در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[حجاج بن یوسف بن مطر کوفی وراق حاسب]] در سال ۱۷۰ هـ متولد شد، گرچه برخی نوشته‌اند که وی در هنگام بنای [[شهر]] [[بغداد]] در سال ۱۴۵ هـ حضور داشته است<ref>موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.</ref> و از نخستین مترجمان [[علوم]] از زبان‌های یونانی و [[سریانی]] به [[عربی]] در اوایل [[خلافت]] [[عباسیان]] بود<ref>زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.</ref>
[[حجاج بن یوسف بن مطر کوفی وراق حاسب]] در سال ۱۷۰ه‍ متولد شد، گرچه برخی نوشته‌اند که وی در هنگام بنای [[شهر]] [[بغداد]] در سال ۱۴۵ه‍ حضور داشته است<ref>موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.</ref> و از نخستین مترجمان [[علوم]] از زبان‌های یونانی و [[سریانی]] به [[عربی]] در اوایل [[خلافت]] [[عباسیان]] بود<ref>زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.</ref>


و از سوی [[مأمون عباسی]] [[مأموریت]] یافت تا به [[روم]] [[سفر]] کند و کتب [[حکمت]] آن سامان را با خود به ارمغان آورد و کتاب‌های بسیاری را در زمینه حکمت و [[طب]] ترجمه کرد<ref>الفهرست (الندیم) ۳۰۴.</ref> از جمله کتاب اقلیدس در اصول هندسه را دو مرتبه ترجمه و آنها را هارونی و مأمونی نامید.<ref>تاریخ الحکماء ۶۴.</ref> او همچنین ترجمه کتاب مجسطی بطلمیوس را در سال ۲۱۲ هـ به پایان برد<ref>زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.</ref> و کتاب المرأة ارسطو را هم ترجمه کرده است.<ref>کشف الظنون ۲/۱۴۵۸.</ref> از آثار دیگر او می‌‌توان به ترجمه کتاب المرأة ارسطوطالیس اشاره کرد.<ref>الفهرست ۳۱۲ و ۳۲۷.</ref> حجاج در سال ۲۲۰ هـ درگذشت<ref>موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۲۴۲.</ref>
و از سوی [[مأمون عباسی]] [[مأموریت]] یافت تا به [[روم]] [[سفر]] کند و کتب [[حکمت]] آن سامان را با خود به ارمغان آورد و کتاب‌های بسیاری را در زمینه حکمت و [[طب]] ترجمه کرد<ref>الفهرست (الندیم) ۳۰۴.</ref> از جمله کتاب اقلیدس در اصول هندسه را دو مرتبه ترجمه و آنها را هارونی و مأمونی نامید.<ref>تاریخ الحکماء ۶۴.</ref> او همچنین ترجمه کتاب مجسطی بطلمیوس را در سال ۲۱۲ه‍ به پایان برد<ref>زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.</ref> و کتاب المرأة ارسطو را هم ترجمه کرده است.<ref>کشف الظنون ۲/۱۴۵۸.</ref> از آثار دیگر او می‌‌توان به ترجمه کتاب المرأة ارسطوطالیس اشاره کرد.<ref>الفهرست ۳۱۲ و ۳۲۷.</ref> حجاج در سال ۲۲۰ه‍ درگذشت<ref>موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۲۴۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۱: خط ۱۱:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۱

مقدمه

حجاج بن یوسف بن مطر کوفی وراق حاسب در سال ۱۷۰ه‍ متولد شد، گرچه برخی نوشته‌اند که وی در هنگام بنای شهر بغداد در سال ۱۴۵ه‍ حضور داشته است[۱] و از نخستین مترجمان علوم از زبان‌های یونانی و سریانی به عربی در اوایل خلافت عباسیان بود[۲]

و از سوی مأمون عباسی مأموریت یافت تا به روم سفر کند و کتب حکمت آن سامان را با خود به ارمغان آورد و کتاب‌های بسیاری را در زمینه حکمت و طب ترجمه کرد[۳] از جمله کتاب اقلیدس در اصول هندسه را دو مرتبه ترجمه و آنها را هارونی و مأمونی نامید.[۴] او همچنین ترجمه کتاب مجسطی بطلمیوس را در سال ۲۱۲ه‍ به پایان برد[۵] و کتاب المرأة ارسطو را هم ترجمه کرده است.[۶] از آثار دیگر او می‌‌توان به ترجمه کتاب المرأة ارسطوطالیس اشاره کرد.[۷] حجاج در سال ۲۲۰ه‍ درگذشت[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.
  2. زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.
  3. الفهرست (الندیم) ۳۰۴.
  4. تاریخ الحکماء ۶۴.
  5. زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی ۲۲۵.
  6. کشف الظنون ۲/۱۴۵۸.
  7. الفهرست ۳۱۲ و ۳۲۷.
  8. موسوعة علماء الریاضیات ۱۱۰.
  9. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۲۴۲.