اراضی شخصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی شخصی در حدیث]] - [[اراضی شخصی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
منظور از اراضی شخصی، زمین‌هایی است که [[مالکیت]] آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است.
منظور از اراضی شخصی، زمین‌هایی است که [[مالکیت]] آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است.
این [[اراضی]] را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد<ref>مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.</ref>.
این [[اراضی]] را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد<ref>مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.</ref>.
# اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
# اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
#اراضی‌ای که توسط [[ارث]] یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
# اراضی‌ای که توسط [[ارث]] یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
#تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آورده‌اند؛
# تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود [[اسلام]] آورده‌اند؛
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>.
# [[اراضی صلح]] که صاحبان اصلی آنها [[مالکیت]] رسمی خود را بر آن اراضی در [[قرارداد صلح]] با [[مسلمانان]] قید کرده باشند<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۱۳۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۸: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اراضی شخصی]]
[[رده:اصطلاحات فقهی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۵

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

منظور از اراضی شخصی، زمین‌هایی است که مالکیت آن در مورد اشخاص به رسمیت شناخته شده است. این اراضی را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد[۱].

  1. اراضی مواتی که به وسیله افراد آباد شده باشند؛
  2. اراضی‌ای که توسط ارث یا اسباب قانونی دیگر به شخص انتقال یافته باشند؛
  3. تمامی زمین‌هایی که مالکان آنها به میل خود اسلام آورده‌اند؛
  4. اراضی صلح که صاحبان اصلی آنها مالکیت رسمی خود را بر آن اراضی در قرارداد صلح با مسلمانان قید کرده باشند[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. مبانی فقهی کلیات قانون اساسی، ص۲۸۰-۲۷۶.
  2. فقه سیاسی، ج۳، ص۲۰۵-۲۰۴.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص۱۳۰.