استقلال قضایی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

روشن است تا زمانی که [[قوه]] قضاییه تابع [[قوه مجریه]] باشد، از [[آثار عدالت]] برخوردار نمی‌شود و تا زمانی که استقلال قضایی نباشد [[انصاف]] و [[عدل]] به نحو کامل و [[شایسته]] حاصل نمی‌گردد<ref>سرگذشت قانون، ص۲۸۱.</ref>.

استوراترین پشتوانه استقلال قضایی [[اجرای عدل]] و انصاف به [[میزان]] [[منطق]] و [[حکم عقل]] است. [[خداوند]] [[کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى}}<ref>«ای مؤمنان! برای خداوند بپاخیزید و با دادگری گواهی دهید و نباید دشمنی با گروهی شما را وادارد که دادگری نکنید، دادگری ورزید که به پرهیزگاری نزدیک‌تر است» سوره مائده، آیه ۸.</ref>.

== استقلال قاضی ==

برای تضمین مصونیت [[قضات]] از دخالت مقام‌های بالاتر در همه [[نظام‌های حقوقی]]، اصلی به نام «اصل استقلال قاضی» پذیرفته شده که به موجب آن هیچ شخص یا مقامی نمی‌تواند به صورت خودسرانه یک قاضی را برای مدت محدود یا نامحدودی از کار خود معلق یا برکنار و یا او را [[تسلیم]] اراده خویش کند. حتی جابه جایی و ترفیع قضات نیز بدون [[رضایت]] آنها ممنوع است. این اصل به این منظور [[پیش‌بینی]] شده است که قاضی بتواند تنها در چارچوب [[قانون]] و با اقناع وجدانی و با [[خیال]] راحت و بدون دغدغه به [[دعاوی]] مطروحه رسیدگی کرده و [[احقاق حق]] کند.

[[رده:استقلال]]