(۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
#تغییر_مسیر [[ابوجحیفه وهب بن عبدالله سوائی]]
{{امامت}}
==مقدمه==
*[[وهب بن عبدالله بن مسلمه]]، ملقب به ابوجحیفه، از [[یاران امام]] [[علی]] {{ع}} بود که محضر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را [[درک]] و از ایشان [[روایت]] [[نقل]] کرده است، اما هنگام [[رحلت]] ایشان هنوز به سن [[بلوغ]] نرسیده بود. نام او را در شمار [[راویان حدیث]] [[غدیر]] یاد کرده‌اند. او در تمام [[جنگ‌ها]] در رکاب [[امام علی]] {{ع}} حاضر بود و مورد اعتماد و [[محبت]] [[امام]] {{ع}} قرار داشت، تا آن‌جا که [[امام]] [[لقب]] "وهب الخیر" و "وهب [[الله]]" را برای او برگزید. [[شریف رضی]] در [[نهج البلاغه]] روایتی را از قول او [[نقل]] می‌کند: [[ابوجُحَیفه]] گوید از [[امیرمؤمنان]] –درود [[خدا]] بر او- شنیدم که می‌فرمود: نخستین جهادی که در آن [[شکست]] می‌خورید، [[جهاد]] با دست‌هاتان است و آن‌گاه [[جهاد]] با زبانتان و سپس [[جهاد]] با قلبتان. پس از آنکه قلباً کار نیک را نشناسد و از کار زشت بیزاری نجوید، باژگونه شود، پس [[ارزش‌ها]] در دیدگاه او سقوط کند و پستی‌ها اوج گیرد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۷۶؛ {{متن حدیث| [إِنَّ أَوَّلَ] أَوَّلُ مَا تُغْلَبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْجِهَادِ الْجِهَادُ بِأَیْدِیکُمْ ثُمَّ بِأَلْسِنَتِکُمْ ثُمَّ بِقُلُوبِکُمْ فَمَنْ لَمْ یَعْرِفْ بِقَلْبِهِ مَعْرُوفاً وَ لَمْ یُنْکِرْ مُنْکَراً قُلِبَ فَجُعِلَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ وَ أَسْفَلُهُ أَعْلَاه}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۸۱- ۸۲.</ref>.
