یوم الحساب در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[پژوهشکده تحقیقات اسلامی]]، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۴

مقدمه

از نام‌های قیامت در قرآن کریم است[۱]. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به روز قیامت، نتیجه اعمال و افعال خویش را خواهد دید و خداوند به حساب یکایک آنها می‌رسد. از قرآن برمی‌آید که حساب بندگان در قیامت، تنها به دست خداوند است[۲]. انسان‌ها در مقام محاسبه یکسان نیستند و بنابر باورها و عقاید و اعمالشان دگرگون‌اند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده می‌شوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پاره‌ای روایات برمی‌آید که خداوند همه را به حساب می‌کشد مگر مشرکان؛ زیرا آنان بی حساب به دوزخ می‌روند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ؛ سوره ابراهیم، آیه ۴۱.
  2. إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.
  3. معاد، ۳/ ۹۰.
  4. فرهنگ شیعه، ص ۴۸۱-۴۸۲.