سیابجه: تفاوت میان نسخه‌ها

==سیابجه<ref>سیابجه نام قومی قدیم، از اعقاب سوماترایی‌های مهاجر به هند بودند. برطبق بعضی از مآخذ اسلامی، سیابجه مانند زطها، از مردم سند بودند که ایرانیان آنها را به اسیری برده بودند و در ارتش ایران به خدمت گماشته بودند. پیش از ظهور اسلام، سیابجه در سواحل خلیج فارس می‌زیستند. آنها مردمی سپاهی و دریانورد و باانضباط و خدمتگزارانی با وفا بودند. در سال ۳۶ هجری، نگهبانی بیت‌المال بصره به آنان واگذار شد. گروهی از سیابجه و زطها جزء لشکریان کوفه بودند که به یاری علی{{ع}} برخاستند. (البلدان، ص۲۵۰)</ref> وزُطها<ref>زط معرّب «جت» نام قومی در هند که به جنوب ایران و عراق آمده و در قرن‌های نخستین اسلام دیه‌هائی به نام ایشان شهرت داشته است. و به‌گفته حمزه اصفهانی در زمان بهرام گور به ایران آمده‌اند. (احسن التقاسیم، ج۲، ص۶۲۷)</ref>==

سیابجه پیش از [[اسلام]] در سواحل می‌زیستند و به دریانوردی [[اشتغال]] داشتند. همچنین [[قوم]] زط که به دنبال چراگاه حرکت می‌کردند به اسواران پیوستند و چون اسواران و زط و سیابجه تجمع کردند قبیل بنوتمیم برای جذب آنها با یکدیگر به [[رقابت]] پرداختند؛ پس اسواران به بنوسعد و زط و سیابجه به بنوحنظله پیوستند.

در [[زمان]] [[خلافت امام علی]]{{ع}} و هنگامی که [[عثمان بن حنیف انصاری]] از سوی [[امام]] بر آن [[شهر]] [[ولایت]] داشت، گروهی از زطها و سیابجه [[مسئول]] [[بیت‌المال]] در [[بصره]] بودند. تعداد آنان را چهل و به قولی چهارصد نفر گفته‌اند و [[ریاست]] آنان را [[ابوسالمه زطی]] بر عهده داشت که مردی [[صالح]] و [[نیکوکار]] بود. هنگامی که [[طلحة بن عبیدالله]] و [[زبیر بن عرام]] به بصره آمدند، آنان از [[تسلیم]] بیت‌المال خودداری کردند؛ اما [[سحرگاهان]] [[عبدالله بن زبیر]] به همراه گروهی از یارانش به موکلین بیت‌المال [[حمله]] برد و آنها را کشت و بر بیت‌المال دست یافت<ref>فتوح‌البلدان، صص ۵۲۵-۵۲۰.</ref>.<ref>[[سید امیر حسینی|حسینی، سید امیر]]، [[بصره و نقش آن در تحولات قرن اول هجری (کتاب)|بصره و نقش آن در تحولات قرن اول هجری]]، ص۱۱۹.</ref>