محرز بن شهاب تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] و از [[اصحاب]] و [[ارادتمندان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب آن [[امام]] جنگید و بنا به قولی عبیدالله پسر [[عمر بن خطاب]] را به [[هلاکت]] رساند<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۲۹۸.</ref>. و پس از پایان [[جنگ صفین]]، هنگامی که [[حضرت]] - بعد از [[حکمیت]] - قصد داشت مجدداً به [[صفین]] برای [[جنگ]] با [[معاویه]] بازگردد، به [[حضرت]] خبر دادند که بعضی جنگجویان مایلند اول کار [[خوارج]] را تمام کنند. از جمله کسانی که از میان [[اصحاب]] برخاست و در [[اطاعت]] بی‌چون و چرا، از [[امام]] {{ع}} [[سخن]] گفت، [[محرز بن شهاب تمیمی]] بود. وی گفت: ای [[امیرمؤمنان]]! [[شیعیان]] تو همه مانند یک [[قلب]] باهم‌اند و شما را [[یاری]] می‌کنند و در [[جهاد]] با دشمنانت می‌کوشند، [[بشارت]] باد تو را به [[یاری]] ما، و بدان ما را به هر جا می‌خواهی حرکت بده، چه به سوی [[خوارج]] و یا به جانب [[صفین]] و [[جنگ]] با [[معاویه]]؛ زیرا ما [[شیعه]] تو هستیم و در [[اطاعت]] تو و [[جهاد]] با مخالفانت [[امید]] [[بهترین]] [[ثواب]] را داریم و [[تخلف]] از شما را شدت [[گرفتاری]] و [[بدبختی]] میدانیم<ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۰.</ref>.