عبدالله بن وال تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله بن وال تمیمی، چون نتوانست در [[کربلا]] [[امام حسین]] {{ع}} را [[یاری]] کند لذا همواره [[افسوس]] می‌خورد تا سرانجام با سه نفر از بزرگان و [[سران شیعه کوفه]]، به نام‌های [[مسیب بن نجبه فرازی]]، [[عبدالله بن سعد بن نفیل ازدی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] در منزل [[سلیمان بن صرد خزاعی]] [[اجتماع]] کردند و در [[غم]] [[شهادت حضرت سیدالشهدا]] {{ع}} و [[یاران]] باوفایش [[اشک]] ریختند و هر کدام برای [[خون‌خواهی از قاتلان شهدای کربلا]] سخنی گفتند و با دیگر [[شیعیان]] و [[ارادتمندان اهل بیت پیامبر]] و [[خاندان عصمت و طهارت]] {{عم}} در [[۶۴ هجری]] [[سپاه توابین]] را تشکیل دادند و به [[رهبری]] سلیمان بن صرد خزاعی به سال [[خون‌خواهی سیدالشهدا]] {{ع}} و یاران مظلومش علیه [[حکومت اموی]] [[قیام]] کردند. عبدالله بن وال تمیمی غیر از [[فرماندهی]]، [[مسئول بیت المال]] نیز بود. وی در منطقه [[عین الورده]] در حالی که [[پرچم سپاه]] را به دوش می‌کشید، جنگید و این چنین گفت: «هر کسی [[زندگی]] می‌خواهد که پس از آن [[مرگ]] نباشد و [[راحتی]] می‌خواهد که بعد از آن [[سختی]] نباشد و [[خوشحالی]] که پس از آن [[اندوه]] نباشد، با [[جهاد]] با این [[ستمگران]] خود را به [[خدا]] نزدیک کند و [[خداوند]] [[رحمت]] کند شما را بشتابید به سوی [[بهشت]]»<ref>{{عربی|مَنْ أَرَادَ الْحَيَاةَ الَّتِي لَيْسَ بَعْدَهَا مَوْتٌ، وَ الرَّاحَةَ الَّتِي لَيْسَ بَعْدَهَا نَصَبٌ، وَالسُّرُورَ الَّذِي لَيْسَ بَعْدَهُ حُزْنٌ، فَلْيَتَقَرَّبْ إِلَى رَبِّهِ بِجِهَادِ هَؤُلَاءِ الْمُحِلِّينَ، وَالرَّوَاحِ إِلَى الْجَنَّةِ، رَحِمَكُمُ اللَّهُ}}</ref>