(۳۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{خرد}}
#تغییر_مسیر [[ذی‌القربی]]
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ذوی القربی در قرآن]] | [[ذوی القربی در حدیث]] | [[ذوی القربی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ذوی القربی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
'''ذوی القربی''' به معنای خویشاوندان، نزدیکان صاحبان قرابت و خویشاوندی. در اصطلاح قرآنی به خویشاوندان [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] گفته شده است. به آن "قربی" و "ذی القربی" هم گفته می‌شود. آیۀ [[قرآن]] اجر رسالت [[پیامبر]] را مودّت ذوی القربی دانسته است: {{عربی|﴿{{متن قرآن|قل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}﴾}}<ref>شوری، آیه ۲۳</ref> ابن عباس نقل می‌کند: چون این آیه نازل شد، گفتند: یا رسول اللّه، این خویشاوندان تو که مودّت آنان بر ما واجب شده چه کسانی‌اند؟ فرمود: علی و فاطمه و پسران آن دو.<ref>مجمع البیان، ج ۹ ص ۴۳، الغدیر، ج ۲ ص ۳۰۷</ref> این همان {{عربی|لکم المودّة الواجبة}} است که در زیارت جامعه نیز آمده است. مهرورزی نسبت به خاندان رسول یکی از واجبات به شمار می‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۲۷۲.</ref>.
==مقدمه==
*در روایات متعددی نیز مقصود از آنان، [[ائمه]]، [[اهل بیت]]، [[عترت]] [[پیامبر]]، [[اصحاب کساء]] شمرده شده است. در حدیثی از [[امام علی]]{{ع}} نقل شده است: {{عربی|علیکم بحبّ آل نبیّکم فإنّه حق اللّه علیکم و الموجب علی اللّه حقّکم، ألا ترون إلی قول اللّه تعالی: قُلْ لاٰ أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبیٰ»}}<ref>«بر شما باد محبّت به دودمان پیامبرتان، که این حق الهی بر شماست و حق شما را بر خدا حتمی ساخته است، آیا سخن خداوند را نمی‌بینید که فرمود: بگو: از شما چیزی بر ابلاغ رسالت نمی‌خواهم مگر دوستی دربارۀ خویشاوندان؟» غرر الحکم، ج ۴ ص ۳۰۷ ح ۶۱۶۹</ref> در پرداخت خمس نیز، یکی از مصارف آن "ذوی القربی" است که این نام در کنار خدا و رسول قرار گرفته است: {{عربی|﴿{{متن قرآن|فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى}}﴾}}<ref>انفال، آیه ۴۱</ref> و در روایات متعددی مقصود از ذی القربی در آیه، خویشاوندان [[پیامبر]] و سادات از نسل او به شمار آمده است. مهرورزی و محبت به [[اهل بیت]] [[پیامبر]] که پاداش رسالت قرار داده شده، ثمره‌اش به خود امّت برمی‌گردد و از این مودّت، در دنیا و آخرت بهره‌مند می‌شوند و مورد رحمت الهی و شفاعت [[عترت]] قرار می‌گیرند. در آیه‌ای به این حقیقت چنین اشاره شده است: {{عربی|﴿{{متن قرآن|قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ...}}﴾}}<ref>سباء آیه ۴۷</ref> در قرآن، نیکی به ذوی القربی نیز به عنوان یک کار پسندیده مطرح است.<ref>{{عربی|﴿{{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُواْ الصَّلاةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ}}﴾}} سوره بقره آیه ۸۳</ref> خاندان [[پیامبر]] و [[امامان]] [[معصوم]] برای اثبات فضایل خویش و نکوهش از ظلم دیگران به [[اهل بیت]]، پیوسته به این آیه استشهاد می‌کردند. به عنوان نمونه وقتی [[امام سجاد]]{{ع}} را به صورت اسیر وارد دمشق کردند، مردی از شامیان زخم زبان زد و بر کشته شدن مردان این قافلۀ اسیر شادمانی نمود. [[امام سجاد]]{{ع}} به او فرمود: آیا قرآن خوانده‌ای؟ گفت: آری. فرمود: آیا آیۀ {{عربی|﴿{{متن قرآن|قل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}﴾}} را خوانده‌ای؟ گفت: مگر شما همانانید؟ فرمود: آری.<ref>الغدیر، ج ۲ ص ۳۰۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۲۷۲.</ref>
