←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== «خودمحوری»، یعنی استبداد و خودرأیی در کارها؛ نظام اداری، توانی است که همه انسانها آن را دارند ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهد و [...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
(←مقدمه) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«خودمحوری»، یعنی [[استبداد]] و [[خودرأیی]] در [[کارها]]؛ | «خودمحوری»، یعنی [[استبداد]] و [[خودرأیی]] در [[کارها]]؛ | ||
[[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسانها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفتهای نظام اداری فراهم میشود که از اهم [[آفات نظام اداری]] | [[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسانها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفتهای نظام اداری فراهم میشود که از اهم [[آفات نظام اداری]] خود محوری است. خود محوری آفت سهمگینی است که نه تنها اختلال در [[تصمیمگیری]] به وجود میآورد اصولاً پیامدهای آن [[سازمان]] را به [[تباهی]] میکشاند {{متن حدیث|مَنِ اسْتَغْنَى بِعَقْلِهِ زَلَّ}}<ref>کافی، ج۸، ص۱۹.</ref>. خودمحوری نوعی [[استکبار]] درونی است که آثار شوم آن در عملکرد سازمانی به مثابه استکبار در عمل [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] [[جامعه]] است، اصولاً خودمحوری به تباهی میانجامد. {{متن حدیث|لَا رَأْيَ لِمَنِ انْفَرَدَ بِرَأْيِهِ}} <ref>بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۰۵.</ref>و<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۷۹۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |