←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*وی محمّد بن عبد اللّه، معروف به نفس زکیه، است. مادرش هند، دختر [[ابو عبیدة بن عبد اللّه]] بود<ref> ابو الفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص ۲۲۱</ref>. برخی از خاندان او و فرقه جارودیه، وی را مهدی موعود<ref> ابو الفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص ۲۲۲</ref> دانستهاند. او در سال ۱۴۵ ق<ref> ابو حنیفه احمد بن داود، اخبار الطوال، ص ۳۸۵</ref> ادعای مهدویت کرد و به وسیله [[منصور دوانیقی]] کشته شد. جالب اینکه پدر او نیز با پسرش به عنوان مهدی بیعت کرده است<ref> سید محمد کاظم قزوینی، امام مهدی علیه السّلام از ولادت تا ظهور، ص ۵۷۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۹.</ref>. | |||
*نفس زکیه، نخستین کسی از علویان است که در روزگار عباسیان، قیام کرد و معاصر [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref> حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ج ۲، ص ۱۲۶</ref> وی از بیعت با منصور خودداری کرد. محمّد، میان خاندان خویش، از همه برتر و در علم و دانش کتاب خدا، از همگان داناتر بود. | |||
*شجاعت، بخشش، صلابت و سایر مزایای او از همگان بیشتر بود؛ ازاینرو پیروانش شک نداشتند که او همان مهدی موعود است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۹.</ref>. | |||
*"نفس زکیه" یعنی فرد بیگناه، پاک، کسی که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۵ - ۳۴۶.</ref>.. | *"نفس زکیه" یعنی فرد بیگناه، پاک، کسی که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۵ - ۳۴۶.</ref>.. | ||
*در آستانه قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در گیرودار مبارزات زمینهساز انقلاب [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}، فردی پاکباخته و مخلص، در راه [[امام]]{{ع}} میکوشد و مظلومانه کشته میشود. طبق بیان روایات، این رخداد عظیم، بین رکن و مقام- در بهترین مکانهای زمین- اتفاق میافتد. فرد یاد شده، از اولاد [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است<ref> شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶</ref> که در روایات، گاهی از او به عنوان "نفس زکیه" و "[[سید حسنی]]" یاد کردهاند<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۵، ح ۴۴۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۵ - ۳۴۶.</ref>. | *در آستانه قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در گیرودار مبارزات زمینهساز انقلاب [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}، فردی پاکباخته و مخلص، در راه [[امام]]{{ع}} میکوشد و مظلومانه کشته میشود. طبق بیان روایات، این رخداد عظیم، بین رکن و مقام- در بهترین مکانهای زمین- اتفاق میافتد. فرد یاد شده، از اولاد [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است<ref> شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶</ref> که در روایات، گاهی از او به عنوان "نفس زکیه" و "[[سید حسنی]]" یاد کردهاند<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۵، ح ۴۴۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۵ - ۳۴۶.</ref>. | ||