←شبهه و پاسخ آن
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
== [[شبهه]] و پاسخ آن == | == [[شبهه]] و پاسخ آن == | ||
در چگونگی | در چگونگی ارتباط [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} با سرداب نقلهای مختلفی در منابع [[اهل سنت]] مشاهده میشود که با باورهای [[امامیه]] همخوانی ندارد. [[ابن خلکان]] و [[ابیالفداء]] آوردهاند: شیعیان بر این [[باور]] هستند که [[مهدی]]{{ع}} در حالی که مادرش به او مینگریست وارد سردابی در منزل پدرش شد و دیگر بازنگشت<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۴، ص۱۷۶؛ ابی الفداء، المختصر فی اخبار البشر، ج۲، ص۴۵.</ref>. ابن خلکان در ادامه مینویسد: امامیه خروج ایشان را از سرداب [[انتظار]] میکشند<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۱، ص۴۲.</ref> و [[منتظر ظهور]] ایشان در [[آخرالزمان]] از این سرداب هستند<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۴، ص۱۷۶.</ref>. در این میان [[ابن خلدون]] آورده است: [[شیعیان]] هر شب پس از [[اقامه نماز]] [[مغرب]] مرکبی را با زین و یراق بر درِ سرداب آماده میکنند و بانگ بر آورده و مهدی را به خروج میخوانند<ref>ابن خلدون، تاریخ، ج۴، ص۳۹.</ref>. | ||
انتساب این [[باورها]] به شیعیان در حالی صورت میگیرد که نه تنها در منابع [[امامیه]] سخنی از این آموزهها در میان نیست، بلکه در مواردی سخن [[ضد]] آن وجود دارد. [[منابع حدیثی]] امامیه بر آناند که [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکّه]] و از کنار [[کعبه]] خواهد بود<ref>نعمانی، الغیبة، ص۲۳۸؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۷۰.</ref>. همچنین در گزارشهای [[دیدار با امام زمان]]{{ع}} در عصر [[غیبت صغری]]، از [[حضور امام]] در [[حجاز]]، در کنار [[سامرا]] نیز سخن به میان است<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۲؛ طوسی، الغیبة، ص۲۶۸.</ref>. | انتساب این [[باورها]] به شیعیان در حالی صورت میگیرد که نه تنها در منابع [[امامیه]] سخنی از این آموزهها در میان نیست، بلکه در مواردی سخن [[ضد]] آن وجود دارد. [[منابع حدیثی]] امامیه بر آناند که [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکّه]] و از کنار [[کعبه]] خواهد بود<ref>نعمانی، الغیبة، ص۲۳۸؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۷۰.</ref>. همچنین در گزارشهای [[دیدار با امام زمان]]{{ع}} در عصر [[غیبت صغری]]، از [[حضور امام]] در [[حجاز]]، در کنار [[سامرا]] نیز سخن به میان است<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۲؛ طوسی، الغیبة، ص۲۶۸.</ref>. |