«بنیادگرایی» یا «رادیکالیزم» در اصطلاح [[سیاسی]] به [[اصلاح‌طلبی]] و [[تندروی]] بنیادی و جناح افراطیون و [[سیاست]] [[یورش]] و حالت تهاجمی گفته می‌شود.
رادیکالیزم از واژۀ لاتین «Radix» و «Icis» به معنای «ریشه» آمده است و در اصطلاح طرفداری از تغییرات بنیادین است. این اصطلاح، برای اولین‌بار در [[کشور]] بریتانیا توسط چارلز فوکس [[رهبر]] [[حزب]] ویگ رایج شد و به اعضای حزب ویگ، که خواهان [[اصلاحات]] ریشه‌ای در [[پارلمان]] و [[مذهب]] بودند و از پروتستانیسم [[دفاع]] می‌کردند، گفته می‌شد. در سدۀ نوزدهم رادیکال‌ها، بخش بزرگی از بورژوازی [[لیبرال]] [[انگلیس]] به شمار می‌آمدند. خواست نخستین آنان [[اصلاح]] [[قانون]] [[انتخابات]] بود که در سال ۱۸۳۲ میلادی تحقق یافت. با تشکیل حزب سوسیالیست در انگلیس، نگرش رادیکالیستی به سوی حزب جدید متمایل شد. امروزه، اصطلاح رادیکالیزم به هر [[فکر]] و عمل سیاسی، [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]] اطلاق می‌شود که خواهان دگرگونی‌های سریع در ارگان‌ها و سازمان‌های اجتماعی به مفهوم عام باشد<ref>فرهنگ سیاسی، ص۳۱۱؛ فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۶۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص۹۰.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100701.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۲''']]
