سلفی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۵۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط =  
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سلفی‌گری در قرآن]] - [[سلفی‌گری در حدیث]] - [[سلفی‌گری در کلام اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل =
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سلفی‌گری (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[سلفی‌گری در فقه سیاسی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


'''سلفی''' [[سلفی‌گری]] به معنای بازگشت به [[افکار]] و [[رفتار]] و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از وهابیّون خود را سلفی می‌دانند و معتقدند که [[بهترین]] دوره و [[بهترین]] [[شیوه]]، عصر [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و دوران [[نزول]] [[وحی]] و عمل به [[سنّت]] [[پیامبر]] خداست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>.
«سَلَفِی»، «سَلَفِیت» یا «سلفی‌گری» به معنای بازگشت به [[افکار]] و [[رفتار]] و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از وهابیّون خود را [[سلفی]] می‌دانند و معتقدند که بهترین دوره و بهترین شیوه، عصر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و دوران نزول [[وحی]] و عمل به [[سنّت پیامبر]] خداست.


==مقدمه==
== مقدمه ==
* [[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش  گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به زمان [[نزول وحی]] و عصر [[پیامبر]] نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم]] [[دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از [[سلفیه]] بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، [[تاریخی]]، [[اعتقادی]] مورد بحث قرار داده‌اند.<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref> این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی تعطیل‌کردن [[عقل]] و [[جمود]] بر بعضی [[ظواهر]] و [[مخالفت]] با [[اجتهاد]] و [[پذیرش]] هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به [[افکار]] عمومی [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] حمله می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد]] بن [[عبد]] الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام]] [[راستین]] و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های [[دینی]] بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و آرمان‌های [[دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>.
«سَلَفِی»، «سَلَفِیت» یا «سلفی‌گری» به معنای [[پیروی]] از [[اندیشه]] و رویۀ [[اندیشمندان]] برجستۀ گذشته، نام و صفتی است که گروهی از [[اندیشمندان مسلمان]] در [[سدۀ چهارم هجری]] برای خود برگزیدند. در آغاز شکل‌گیری [[تفکر سلفی]]، [[مذهب فقهی حنبلی]]، بستر اصلی این [[تحول فکری]] بوده است و بانیان آن سعی بر آن داشتند که اندیشه‌های خود را به [[احمد بن حنبل]] نسبت دهند. «احمد بن حنبل» [[امام]] مذهب فقهی حنبلی محسوب می‌شود (۲۴۱- ۱۶۴ هـق) [[آرای فقهی]] او از راه شاگردانش و نیز کتاب معروف «[[مسند احمد بن حنبل]]» به دست آمده است. سبک [[علمی]] او به [[حدیث]] بیشتر [[تمایل]] دارد، تا [[رأی]] و [[اجتهاد]].


== جستارهای وابسته ==
مبانی اولیۀ [[نظام فکری]] ابن تیمیه از دو عامل فقهی و کلامی شکل گرفت، در [[فقه]]، [[مذهب حنبلی]] را که [[خاندان]] وی سخت به آن پایبند بودند، پذیرفت و در [[کلام]] به [[مذهب اشعری]] که در محیط علمی [[دمشق]] در عصر وی به [[مذهب]] [[سنت]] [[شهرت]] داشت، پیوست<ref>فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۸۲ ـ ۲۷۹.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص۱۴۴.</ref>
{{حکمت}}
 
== عقاید سلفی‌ها و حمله به سایر عقاید ==
[[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به زمان نزول [[وحی]] و عصر پیامبر نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref>. این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی تعطیل‌کردن عقل و جمود بر بعضی ظواهر و مخالفت با [[اجتهاد]] و پذیرش هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است.
 
وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به افکار عمومی [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] [[حمله]] می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد بن عبد الوهّاب]]) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام]] راستین و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های دینی بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای [[نقد]] فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و آرمان‌های [[دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:1100701.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۲''']]
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۰: خط ۲۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سلفی‌گری]]
{{حکمت}}
 
[[رده:اصطلاحات فقهی]]
[[رده:اصطلاحات سیاسی]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
۱۱۲٬۹۹۷

ویرایش