بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

* بُریر از [[تابعین]] و مردی [[زاهد]] و [[عابد]] و از رؤسای [[اهل کوفه]] و در شمار بزرگان و [[قاریان]] بود. او از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و هنگامی که باخبر شد [[حضرت]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} از [[مدینه]] حرکت کرده، فوراً خود را به [[مکه]] رسانید و به آن [[حضرت]] ملحق شد و با خیل [[یاران امام]] {{ع}} به [[کربلا]] آمد و در سال ۶۱ [[هجری]] در رکاب مولایش [[حضرت]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۶۱ و تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۶.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref>

* [[طبری]] [[نقل]] می‌کند: در [[شب عاشورا]] [[بریر بن حضیر]] با [[عبدالرحمان انصاری]] [[مزاح]] می‌کرد، [[عبدالرحمان انصاری]] گفت: دست بردار، به [[خدا]] قسم حالا وقت [[مزاح]] نیست، بُریر در جواب او گفت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، [[قوم]] من می‌دانند که من نه در [[جوانی]] و نه در [[پیری]] [[اهل]] [[مزاح]] نبوده‌ام ولکن به [[خدا]] قسم، من با آن‌چه ما [[ملاقات]] خواهیم کرد [[بشارت]] یافته‌ام و [[خدا]] می‌داند که بین ما و [[حورالعین]] فاصله‌ای نیست مگر اینها با شمشیرهایشان به طرف ما حمله کنند. و دوست دارم که با شمشیرهایشان به ما حمله کنند، [[مزاح]] من برای چنین [[خوشی]] و [[سروری]] است<ref>{{عربی|"و الله لقد علم قومي أتى ما أحببت الباطل شابا ولا كهلا، ولكن و الله إني المستبشر بما نحن لاقون، والله إن بيننا وبين الحور العين إلا أن يميل هؤلاء علينا بأسيافهم و لوددت أنهم قد مالوا علينا بأسيافهم"}}؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۳؛ در برخی منابع این ماجرا را به «حبیب بن مظاهر» نسبت داده‌اند.</ref>.