حسین بن روح نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = نایب خاص | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسین بن روح نوبختی در تاریخ اسلامی]] - [[حسین بن روح نوبختی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط  = }}

'''حسین بن روح نوبختی''' [[سومین نایب خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏، [[محدث]]، [[فقیه]] و متکلم [[شیعی]] ایرانی، است. او در سال‏های ۳۰۵ ـ ۳۲۶ ق به مدت 21 سال [[نایب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} و واسطه بین [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ و [[شیعیان]] بود. وی در ماه [[شعبان]] سال ۳۲۶ ق وفات و در [[بغداد]] دفن شد.

== آشنایی اجمالی ==

[[ابوالقاسم حسین بن روح بن ابی‌بحر نوبختی]] [[سومین سفیر]]، [[وکیل]] و [[نایب خاص امام زمان]] {{ع}} در [[دوران غیبت صغری]] و باب آن [[حضرت]]<ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۹۰.</ref> که از [[خاندان]] معروف [[نوبختی]] بود و به نوبختی نیز [[شهرت]] داشت. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۷۱؛ مناقب آل ابی طالب، ج ۴، ص۴۵۶.</ref> بیشتر افراد [[خاندان نوبختی]] ساکن [[بغداد]] بودند و وی نیز [[اهل]] و ساکن بغداد بود. <ref>تهذیب المقال، ج ۲، ص۴۰۰.</ref> با وجود این، [[کشی|کشّی]] از او با عنوان [[قمی]] یاد کرده است. <ref>اختیار معرفه الرجال، ص۵۵۷.</ref> برخی [[پژوهشگران]] معتقدند اگر نسبت قمی صحیح باشد، احتمالاً باید گفت وی از سوی [[پدر]] از خاندان نوبختی نیست؛ بلکه از طرف [[مادر]] به این خاندان منتسب است و نسبت نوبختی نیز به لحاظ وصلت پدرش با این خاندان است. <ref>سازمان وکالت، ج ۲، ص۴۶۹.</ref> برخی نیز احتمال داده‌اند وی به شاخه بنونوبخت مقیم [[قم]] وابسته بوده که در [[زمان]] نخستین [[نایب]]، [[عثمان بن سعید عمری]] به بغداد [[مهاجرت]] کردند. <ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۹۲.</ref> هرچند به خاطر [[ایرانی]] بودن این خاندان، بعید نیست اصل اینان از قم بوده باشد. [[ذهبی]] نیز با تردید به نقل از [[تاریخ]] [[یحیی بن ابی‌طی]] [[لقب]] «قینی» یا «قسی» را برای او ذکر کرده که با توجه به [[اقرار]] ذهبی به اینکه خط کتاب تاریخ ابن ابی طی سقیم و ناخوانا بوده، <ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۹۰.</ref> احتمال می‌‌رود این لقب، تصحیفی از همان لقب و نسبت قمی باشد که کشّی برای او بیان کرده است. [[شیخ طوسی]] نیز در مواردی از او با عنوان [[ابوالقاسم روحی]] تعبیر می‌‌کند. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۲۰ و ۳۷۰.</ref>[[تاریخ]] [[تولد]] وی روشن نیست؛ ولی با توجه به اینکه [[ابن شهرآشوب]] او را باب [[امام حسن عسکری]] {{ع}} نیز خوانده، در این صورت باید ابن روح در نیمه اول سده سوم [[هجری]] به [[دنیا]] آمده باشد. آنچه محل [[تأمل]] است، آنکه [[شیخ طوسی]] در باب [[اصحاب امام عسکری]] {{ع}} از وی نام نبرده است. ابن روح در [[زمان]] [[نایب دوم]]، [[ابوجعفر محمد بن عثمان عمری]] از [[وکیلان]] و دستیاران نزدیک او قلمداد می‌‌شد و بر [[املاک]] او [[نظارت]] داشت و [[اسرار]] [[دینی]] را از جانب او به رؤسای [[شیعه]] می‌‌رساند. ابوجعفر به خاطر [[روابط]] صمیمی که با وی داشت، [[اسرار]] زندگی‌اش را نیز به [[حسین بن روح]] می‌‌گفت. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۷۲.</ref> ابن روح همچنین واسطه میان [[سفیر دوم]] و دو نفر از وکیلان [[کوفه]] به نام‌های [[ابوجعفر زجوزجی]] و [[ابوغالب زراری]] بوده است. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۲۴.</ref> درعین حال برخی [[روایات]] دیگر بیانگر آن است که [[ابوجعفر عمری]] در [[بغداد]] به غیر از [[نوبختی]]، حدود ده دستیار و [[وکیل]] دیگر داشته که همه آنها از نوبختی به سفیر دوم نزدیک‌تر بودند و بزرگان شیعه نیز بر این [[باور]] بودند که پس از ابوجعفر، [[نیابت خاصه]] در یکی از آنان به نام [[جعفر بن احمد بن متیل]] یا [[پدر]] او قرار می‌‌گیرد؛ با این حال عَمری در حضور بزرگان شیعه همانند [[ابوعلی محمد بن همام اسکافی]]، [[ابوعبداللّه بن محمد کاتب]]، [[ابوسهل اسماعیل بن علی نوبختی]] و [[ابوعبداللّه حسن بن علی وجناء نصیبی]] به امر [[ناحیه مقدسه]]، [[حسین بن روح نوبختی]] را به [[جانشینی]] خود [[انتخاب]] و معرفی کرد.<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۶۹ و ۳۷۱.</ref> [[انتصاب]] ابن روح به نیابت خاصه با پذیرش و استقبال بیشتر بزرگان شیعه روبرو شد و تنها انگشت شماری مانند [[محمد بن فضل موصلی]]، منکر [[وکالت]] و [[نیابت]] وی شدند. موصلی مدعی بود [[اموال]] و [[وجوهات شرعی]] به غیر محل خود داده می‌‌شوند. اما وی نیز سرانجام در [[سال ۳۰۷ هجری]] توسط [[حسن بن علی وجناء]] به بغداد آورده شد. این دو در بغداد با توافق هم، نامه‌ای بی‌رنگ نوشتند و به منظور [[پاسخگویی]] به نامه به حضور ابن روح رسیدند و هنوز بر سر سفره بودند که ابن روح پاسخ نامه و پرسش‌های آنان را که بیانگر آنچه در نهاد آنان بود، به آنان تقدیم کرد. موصلی با دیدن این صحنه، به [[نیابت]] ابن روح [[یقین]] کرده با چشم گریان از او [[حلیت]] خواست. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۱۵ ـ ۳۱۷.</ref> ابن روح با [[درایت]] و [[زیرکی]] و [[شایستگی]] تمام و با به‌کارگیری روش [[تقیه]] به خوبی به [[انجام وظیفه]] و رسیدگی به امور [[شیعیان]] پرداخت. در پیش گرفتن تقیه از سوی ابن روح در نیمه اول سده چهارم، بیانگر فضای پُر [[بیم]] و [[هراس]] برضد شیعیان در [[بغداد]] است. [[شدت عمل]] او در تقیه تا آنجا بود که وقتی شنید یکی از دربان‌های او آشکارا [[معاویه]] را [[لعن]] کرده، بی‌درنگ او را از کار برکنار کرد و هرگز حاضر نشد او را بر سر کار خود بازگرداند. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۶.</ref> [[شیخ طوسی]] موارد دیگری از تقیه او را نیز آورده که نشان می‌‌دهد چگونه [[عامه]]، او را از خود می‌‌دانستند. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۴ ـ ۳۸۶.</ref> ابن روح به [[تصدیق]] مخالف و موافق، از فهیم‌ترین و عاقل‌ترین [[مردم]] [[روزگار]] بوده<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۴.</ref> و [[نفوذ]] فراوانی بر اعیان و اشراف و درباریان دربار [[عباسی]] به ویژه [[مقتدر عباسی]] و مادرش [[سیده]] داشته است. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۷۳ ـ ۳۹۰.</ref> روشن است که وی از این نفوذ که حاصل به‌کارگیری روش تقیه از جانب او و زیرکی و درایتش بود، در راستای بهتر انجام دادن [[وظیفه]] سنگینی که بر دوشش قرار داده بودند، استفاده می‌‌کرد. [[پاسخگویی]] به پرسش‌های [[شرعی]] و [[اعتقادی]]<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۴؛ تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۹۰.</ref> و شبهه‌ها<ref> کمال الدین، ص۵۰۲.</ref> و همچنین رساندن برخی حاجت‌های شیعیان به [[امام]] و گرفتن پاسخ از آن [[حضرت]] که در قالب توقیعاتی از [[ناحیه مقدسه]] بر دست او صادر می‌‌شد، <ref>کمال الدین، ص۵۰۷ ـ ۵۰۹.</ref> [[اثبات]] زنده بودن [[حضرت حجت]] {{ع}} برای آن دسته از شیعیان که به وجود حضرت [[باور]] [[قطعی]] نیافته بودند و پنهان داشتن نام و مکان [[امام]]<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۵۸ و ۳۹۱.</ref> از [[وظایف]] و کارهای وی در دوران [[نیابت]] بود. همچنین [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]، همچون [[ابوطاهر محمد بن علی بن بلال]]، [[حسین بن منصور حلاج]] و [[محمد بن علی شلمغانی]] معروف به [[ابن ابی عزاقر]] که در دوران او سر برآوردند، از وظایف و فعالیت‌های [[حسین بن روح]] است. <ref>الاحتجاج، ج ۲، ص۵۵۳.</ref>

از نکات مهم در [[زندگی]] ابن روح در دوران نیابت، به [[زندان]] افتادن وی در [[سال ۳۱۲ هجری]] است که پنج سال را در [[حبس]] گذراند. <ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۹۱.</ref> برخی علت حبس او را خودداری از تحویل اموالی دانسته‌اند که در اختیارش بود. <ref>صلة تاریخ الطبری، ص۱۴۱.</ref> به [[نقلی]] دیگر، حسین بن روح به مکاتبه و [[همکاری]] با [[قرمطیان]] متهم و دستگیر شد؛ ولی با [[زیرکی]] از خود [[دفاع]] کرد. <ref> تاریخ الاسلام ۲۴ / ۱۹۱.</ref> به هرحال در دوران حبس نیز رابطه ابن روح با امام قطع نشد و در همان حبس، توسط رابطانی که داشت، به [[اداره امور]] می‌‌پرداخت؛ از جمله توقیعی است که در سال ۳۱۲ هجری از طریق او در طرد و [[لعن شلمغانی]] صادر شد. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۴۱۰ ـ ۴۱۱.</ref> با آغاز نیابت حسین بن روح، [[شلمغانی]] که از [[فقهای شیعه]] بود، رابط میان حسین بن روح و برخی [[وکیلان]] مانند [[ابوغالب زراری]] قرار گرفت؛ <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۰۳ و ۳۲۴.</ref> اما [[حسادت]]<ref>رجال (النجاشی)، ج۲، ص۲۹۴.</ref> و [[جاه‌طلبی]] او سبب شد به تدریج به [[انحراف]] کشیده شود. انحراف شلمغانی پیش از [[سال ۳۱۱ هجری]] آغاز شد؛ اما با حبس و [[غیبت]] حسین بن روح به اوج خود رسید. شلمغانی با [[ادعای بابیت]]، [[نیابت خاصه]] و برخی [[عقاید]] [[باطل]] دیگر موجب شد ابن روح از زندان، نامه‌ای مبنی بر [[ارتداد]] و [[لعن]] او به یکی از رابطان خویش به نام [[ابوعلی اسکافی]] بنویسد که در آن، مراتب [[تبری]] امام از شلمغانی ابراز شده بود. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۴۱۰ ـ ۴۱۲؛ تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۵ ـ ۱۶.</ref> [[حسین بن روح]] پس از [[آزادی]]، [[عزت]] و [[حرمت]] خود را بازیافت؛ به ویژه پس از [[خلع]] [[مقتدر]] از [[خلافت]] و دوباره به [[قدرت]] رسیدن او که خود را در [[حبس]] ابن روح مقصر می‌‌دانست، [[نفوذ]] فراوانی بر درباریان و اعیان و اشراف یافت؛ <ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۹۱.</ref> ازاین رو ابن روح از موقعیت پیش آمده بهره برد و با [[افشاگری]] برضد [[شلمغانی]] و رایزنی‌هایی که انجام داد، موفق شد [[حکومت]] را به [[دستگیری]] و [[محاکمه]] شلمغانی و [[یاران]] او و درنهایت [[اعدام]] شلمغانی در سال ۳۲۲ یا ۳۲۳ [[هجری]] وادار کند. <ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص۱۱۵ ـ ۱۱۶.</ref> حسین بن روح از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} و [[امام زمان]] {{ع}} [[روایت]] دارد<ref>الغیبه (الطوسی)، ص۳۲۲، ۳۲۶ </ref> و فرزندش روح و خادمش [[عبدالله کوفی]]، <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۴۰۸ و ۳۸۹.</ref> همچنین [[احمد بن ابراهیم نوبختی]]، [[ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری]]، [[محمد بن احمد بن محمد صفوانی]]، [[ابوالحسن ایادی]]، [[ابوالحسن سلامه بن محمد]]، <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۷۳، ۳۸۷ و ۳۹۰.</ref> [[محمد بن ابراهیم بن اسحاق طالقانی]]، <ref>کمال الدین، ص۵۰۷.</ref> [[حسن بن محمد بن جمهور عمی]]<ref>تهذیب الاحکام، ج ۶، ص۹۳.</ref> و برخی دیگر نیز از او روایت کرده‌اند. <ref>تهذیب المقال، ج ۲، ص۴۱۰</ref> به گفته [[نجاشی]]، [[علی بن حسین بن بابویه]] ([[پدر]] [[شیخ صدوق]]) نیز در [[بغداد]] با ابن روح [[دیدار]] کرده و از محضر او بهره‌مند شده است. <ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۸۹.</ref> حسین بن روح پس از ۲۱ سال [[سفارت]] و [[نیابت خاصه]]، با انتساب [[علی بن محمد سمری]] به جای خود به امر [[ناحیه مقدسه]]، در هجدهم [[شعبان]] [[سال ۳۲۶ هجری]] در بغداد [[چشم]] از [[جهان]] فرو بست<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۶ ـ ۳۸۷ و ۳۹۴.</ref> و بدنش را در محله نوبختیه (سوق العطارین) که در بخش شرقی بغداد قرار داشت، به [[خاک]] سپردند. <ref>احسن الودیعه، ج ۲، ص۱۴۳.</ref> آثار او عبارت‌اند از: [[زیارت رجبیّه]] که در همه مشاهد [[امامان]] {{عم}} خوانده می‌‌شود. <ref>مصابح المتهجد، ص۸۲۱.</ref> همچنین [[زیارت]] مشترک [[امام جواد]] و [[امام هادی]] {{عم}} که از [[اعمال]] [[ماه رجب]] است، <ref>البلد الامین، ص۱۸۰.</ref> چند [[روایت]]<ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۸۷ ـ ۳۹۰.</ref> و [[توقیعات]] بسیاری که همه بر دست او از [[ناحیه مقدسه]] صادر شده است. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۰۷، ۳۰۹ ـ ۳۱۰، ۳۲۰ ـ ۳۲۶، ۳۷۲ و ۳۸۴.</ref> همچنین او کتابی در [[فقه]] به نام التأدیب داشته که آن را به منظور [[نقد]] و بررسی نزد فقهای [[قم]] فرستاد و اینان تنها در یک مسئله از مسائل [[زکات]] فطره بر او اشکال گرفتند. <ref>الغیبة (الطوسی)، ص۳۹۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲، ص۱۹۶ - ۱۹۸.</ref>

* [[سومین سفیر و نایب خاص حضرت حجت چه کسی بود و چگونه به نیابت رسید؟ (پرسش)]]

== پرسش‌های وابسته ==

{{پرسمان نایب سوم امام مهدی: حسین بن روح نوبختی}}

{{مدخل وابسته}}

* [[نوبخت]] (جد خاندان نوبختی)

{{پایان مدخل وابسته}}

== منابع ==

# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳''']]

== پانویس ==

[[رده:نواب اربعه امام مهدی]]