بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نهج البلاغه | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
خطبه‌ای سرشار از [[معارف]] بلند در شناسایی [[انسان کامل]] که در ظرف وجودی [[امام]] {{ع}} قابل حصول نیست. [[مولی]] [[فتح الله کاشانی]] در شرح خود می‌نویسد: او ([[امام]]) عمل می‌کند به آن، ترک نمی‌کند مر [[کار نیک]] را فایده، مگر که آهنگ می‌کند به آن‌ها سایر فواید را؛ و نمی‌کند جای [[گمان]] خیر را، مگر که قصد می‌کند آن‌را. به تحقیق که دست دادن و [[قدرت]] پیدا کرد به کتاب از مهارش، یعنی زمام معانی کتاب [[حضرت]] ربّانی به قبضه [[اقتدار]] اوست و سررشته [[اوامر و نواهی]] آن به دست او. پس او کشنده کتاب است به طریق [[الهی]] و پیشوای اوست در همه مسائل آن. | |||
بخش‌هایی از این [[خطبه]] را [[زمخشری]] در کتاب [[ربیع]] الابرار آورده است و ابن‌ابی‌الحدید نیز، این [[خطبه]] را بخشی از خطبه‌ای مفصل یاد می‌کند. زمان ایراد [[خطبه]] نیز مشخص و معلوم نیست. | |||
== | == مطالب مهم [[خطبه]] == | ||
# توصیف [[انسان کامل]]؛ | |||
# توصیف عالم [[گمراه]] و غیرعامل؛ | |||
# [[تمسک]] به [[هدایت]] [[اهل‌بیت]] {{عم}}؛ | |||
# معرفی خود؛ | |||
# پرهیز از ظاهربینی؛ | |||
# بیان [[صفات نیکو]] در نزد [[پروردگار]]<ref>۴۰ صفت</ref>. | |||
== | == فرازی از [[خطبه]] == | ||
[[بندگان خدا]]، دوست‌داشتنی‌ترین [[بندگان]] نزد [[خدا]] (که نظر [[مرحمت]] [[حقّ]] تعالی شامل حال اوست) بنده‌ای است که [[خداوند]] او را بر تسلّط به [[نفس]] خویش کمک و [[یاری]] کرده است ([[عقل]] او را تقویت کرده تا از شهوات و خواهش‌های [[نفس]] [[پیروی]] نکند). پس (آن [[بنده]]) [[حزن]] و [[اندوه]] را شعار خود قرار داد (برای تحصیل [[رضا]] و [[خشنودی]] [[حق]] [[اندیشه]] کرد تا موجبات آن‌را به‌دست آرد) و [[خوف]] و [[ترس]] (از [[عذاب الهی]]) را رویّه خویشتن گردانید (و هیچ‌گاه برخلاف [[دستورات]] [[خدا]] و [[رسول]] [[رفتار]] نکرد). پس [[چراغ هدایت]] ([[علوم]] و [[معارف الهی]]) در [[دل]] او روشن شد و (با آن) از [[تاریکی]] [[نادانی]] و [[گمراهی]] رهایی یافت و به راه راست قدم نهاد و سفره ضیافت را برای روزی که به آن وارد می‌شود آماده ساخت ([[عبادت]] و [[بندگی]] کرد تا پس از [[مرگ]] تهی‌دست نباشد) و دور را بر خود نزدیک کرد ([[مرگ]] را بی‌خبران دور می‌پندارند پیش روی خویش قرار داد و هرگز از آن غافل نبود و باکی نداست که [[مرگ]] او را در بستر [[بیماری]] دریابد یا او را بر [[مرگ]] وارد و در [[راه خدا]] کشته شود) و [[سختی]] ([[مرگ]] و [[قبر]] و هول و [[وحشت]] [[روز رستاخیز]]) را (به وسیله توشه [[طاعت]] و [[بندگی]]) آسان گردانید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 343-344.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:خطبه‌های نهج البلاغه]] | ||