←منابع
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233);...» ایجاد کرد) |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
(۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = کاتبان وحی | |||
| عنوان مدخل = کاتبان وحی | |||
| مداخل مرتبط = [[کاتبان وحی در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[محمد]] {{صل}} در [[چهل سالگی]] به [[رسالت]] [[مبعوث]] شد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۵.</ref>. آن [[حضرت]] در [[غار حرا]] به [[راز و نیاز]] با [[خدا]] مشغول بود که [[جبرئیل]]، اوّلین [[آیات]] [[نورانی]] [[قرآن کریم]] را به ایشان [[وحی]] کرد<ref>علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۶.</ref>. | |||
[[پیامبر]] {{صل}} طبق [[آیات قرآن]]: {{متن قرآن|وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ}}<ref> «و تو پیش از آن (قرآن) نه کتابی میخواندی و نه به دست خویش آن را مینوشتی که آنگاه، تباهاندیشان، بدگمان میشدند» سوره عنکبوت، آیه ۴۸.</ref>؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب)، پیامبری از خود آنان برانگیخت» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و به [[شهادت]] [[تاریخ]]<ref>اخبار الدولة العباسیه، ص۴۱؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد، فی سیرة خیر العباد، ج۵، ص۵۴.</ref>، فردی "امّی" و درس نخوانده بود. چون آن [[حضرت]] نمیتوانست [[آیات قرآن]] را بنویسد، به کسانی که با کتابت آشنا بودند، [[دستور]] داد [[قرآن]] را بنویسند تا [[آیات الهی]] همواره محفوظ بماند. به دستاندرکاران [[نگارش]] [[قرآن]]، "کاتبان وحی" گفتهاند. | |||
روندِ [[نگارش]] [[آیات]] به این صورت بود که پس از [[نزول آیات]] بر [[رسول اکرم]] {{صل}}، آن [[حضرت]]، [[آیات]] را بر کاتبان وحی [[املا]] میکرد و کاتبان، [[آیات]] را مینوشتند<ref>تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج۹، ص۳۳۴.</ref>. در اینکه کاتبان وحی چند نفر و چه کسانی بودهاند، [[اختلاف]] است. بعضاً افرادی از جمله کاتبان وحی شمرده شدهاند که اصلاً جزء کاتبان نبودهاند. گاه نیز در ذکر نام برخی از افراد، اهمال شده است و در برخی از موارد هم، افرادی به عنوان کاتب [[پیامبر]] {{صل}} معرفی شدهاند؛ اما مشخص نیست که این افراد آیا کاتب [[وحی]] بودهاند یا غیر [[وحی]]<ref>سید ابوالفضل میر محمدی زرندی، بحوث فی تاریخ القرآن، ص۱۰۵.</ref>. | |||
دکتر [[محمود رامیار]] مینویسد: "در شماره کاتبان وحی [[اختلاف]] نظر بسیار است. [[حافظ بن عساکر]] در [[تاریخ]] [[دمشق]] ۲۳ نفر را یاد میکند. [[ابن عبدالبر]] ۲۵ نفر را ذکر میکند. [[برهانالدین حلبی]] ۴۳ نفر را ذکر میکند و [[مجتهد زنجانی]] نیز همین عدد را [[نقل]] میکند"<ref>محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۶۲-۲۶۱.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۳-۲۳۴.</ref>. | |||
== | == کاتبان وحی == | ||
مشهورترین کاتبان وحی که تقریباً به همه آنها اشاره کردهاند، عبارتاند از: [[علی بن ابیطالب]] {{ع}}، [[ابی بن کعب]] و [[زید بن ثابت]]. در ادامه با تفصیل بیشتری درباره این سه نفر، مطالبی را ذکر میکنیم. ابتدا به [[اسامی]] سایر افرادی که به عنوان کاتب [[وحی]] بودهاند، اشاره میشود. | |||
[[ابنندیم]] به [[نام علی]] {{ع}}، [[سعد بن عبید]]، [[ابوالدرداء]]، [[معاذ بن جبل]]، [[ابوزید ثابت بن زید]]، [[ابی بن کعب]] و [[عبید بن معاویة بن یزید]]<ref>محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۳۰.</ref> با عنوان کاتبان وحی اشاره کرده است. | |||
[[بغدادی]] (صاحب کتاب [[المحبر]])، [[سعد بن عبید]]، [[ابوالدرداء]]، [[معاذ بن جبل]]، [[ابوزید ثابت بن زید]]، [[ابی بن کعب]] و [[زید بن ثابت]]<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۸۶.</ref> را ذکر میکند. | |||
== | دکتر [[محمود رامیار]] در [[تاریخ قرآن]]، کاتبان وحی را در [[مکّه]] و [[مدینه]] به صورت مجزا ذکر میکند و قائل است که [[اسامی]] ذیل به عنوان کاتبان وحی در منابع ذکر شده است. ایشان مینویسد که [[منابع اسلامی]]، کاتبان وحی را در [[مکه]] این گونه نوشتهاند: خلفای چهارگانه، [[شرحبیل بن حسنه]]، [[عبدالله بن سعد]]، [[خالد بن سعید بن عاص]]، [[طلحه]]، [[زبیر]]، [[سعد بن ابی وقاص]]، [[عامر بن فهیره]]، [[علاء بن حضرمی]]، معیقب، [[ارقم بن ابی ارقم]]، [[حاطب بن عمر]]، [[حاطب بن ابی بلتعه]]، [[مصعب بن عمیر]]، [[عبدالله بن جحش]]، [[جهم بن قیس]]، [[سالم بن مولی]] و [[ابیحذیفه]]. | ||
{{ | |||
{{ | کاتبان وحی در [[مدینه]] عبارتاند از: [[ابی بن کعب]]، [[زید بن ثابت]]، [[عبدالله بن رواحه]]، [[ثابت بن قیس]]، [[حنظلة بن ربیع]]، [[حذیفة بن یمان]]، [[علاء بن عقبه]]، [[جهم بن الصلت]]، [[عبدالله بن زید]]، [[محمد بن مسلمه]]، [[حنظلة بن ابی عامر]]، [[عبدالله بن ابی]]، [[ابوزید قیس بن السکن]]، [[عقبة بن عامر]]، [[معاذ بن جبل]]، [[ابوایوب انصاری]] و [[مغیرة بن شعبه]]<ref>محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۶۴.</ref>. | ||
[[محمود رامیار]] [[معتقد]] است این فهرست به بررسی بیشتر و دقیقتری [[نیاز]] دارد؛ زیرا ما کسانی را میشناسیم که [[نوشتن]] میدانستند و حتی قرائت آنها به ما رسیده است و مصحفی از آنها را باز گفتهاند؛ اما نام آنها در این فهرست نیست، مثل [[انس بن مالک]]، [[منذر بن عمرو]]، [[اسید بن حضر]]، [[دافع بن مالک]]، [[ابوعبیده جراح]]، [[سعد بن عبید]] و [[ابوالدرداء]]<ref>محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۶۴.</ref>. | |||
[[آیتالله]] [[محمد هادی معرفت]]، کاتبان رسمی [[وحی]] را ۴ نفر ذکر کرده است: [[علی]] {{ع}}، [[ابی بن کعب]]، [[زید بن ثابت]] و [[زید بن ارقم]]<ref>محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸-۲۹.</ref>. سپس مینویسد که [[علی بن ابی طالب]]، [[ابی بن کعب]] و [[زید بن ثابت]] به [[دلیل]] ملازمت مداوم با [[رسول خدا]] {{صل}} به ترتیب، دارای موقع و مقامی برجسته در [[نگارش وحی]] و احاطه به [[نصوص]] [[قرآنی]] بودهاند<ref>محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۰۳.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۴-۲۳۵.</ref>. | |||
== مشهورترین کاتبان وحی == | |||
'''۱. [[حضرت علی]] {{ع}}:''' [[حضرت علی]] {{ع}} به [[دلیل]] ملازمت و [[همراهی]] همیشگی با [[خاتم انبیا]] {{صل}} یکی از مهمترین و مشهورترین کاتبان وحی بوده است. این امر، [[مورد اتفاق]] همه [[مسلمانان]] است که [[حضرت علی]] {{ع}} [[امام]] [[مسلمانان]] و [[اعلم]] آنها به [[قرآن]] و [[شئون]] آن است. ایشان، مؤسس [[علم تفسیر]] و یکی از کاتبان مهم [[وحی]] بوده است<ref>درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی، ص۹۰.</ref>. آن [[حضرت]] بیش از سایر کاتبان وحی، به [[نگارش وحی]]، موفق بود. ایشان از همان ابتدای [[نزول وحی]]، طبق فرمایش خودشان، [[نور]] [[وحی]] و [[رسالت]] را میدیدند<ref>نهجالبلاغه، خطبه قاصعه.</ref>. | |||
اولین کسی که در [[مکه]]، عهدهدار کتابت، مخصوصاً کتابت [[وحی]] شد، [[علی]] {{ع}} بود و تا آخرین روز [[حیات پیامبر]] {{صل}} به این کار ادامه داد<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۷.</ref>. [[سلیم بن قیس هلالی]] میگوید: نزد [[علی]] {{ع}} در [[مسجد کوفه]] بودم و [[مردم]]، دور او را گرفته بودند. آن [[حضرت]] فرمود: "پرسشهای خود را تا در میان شما هستم از من دریغ نکنید. درباره [[کتاب خدا]] از من بپرسید، به [[خدا]] قسم! آیهای نازل نشد؛ مگر آنکه [[پیامبر]] {{صل}} آن را بر من خواند و [[تفسیر]] و [[تأویل]] آن را به من آموخت"<ref>به نقل از السقیفه، ص۲۱۴-۰۲۱۳</ref>. و در سخنی دیگر میفرماید: "از من درباره [[کتاب خدا]] بپرسید. آیهای در [[قرآن]] نیست؛ مگر آنکه من میدانم آیا در شب نازل شده یا روز در بیابان هموار (دشت) نازل شده یا در کوهسار"<ref>{{متن حدیث| سَلُونِي عَنْ كِتَابِ اَللَّهِ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ آيَةٍ إِلاَّ وَ قَدْ عَرَفْتُ بِلَيْلٍ نَزَلَتْ أَمْ بِنَهَارٍ أَوْ فِي سَهْلٍ أَوْ فِي جَبَلٍ}}؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۹۹.</ref>. | |||
[[قرآنی]] که [[امام علی]] {{ع}} نوشته بود همراه توضیح و [[تفسیر آیات]] بود. [[علی]] {{ع}} میفرمود: "اگر فرصتی به دست آید [[قرآنی]] را که [[پیامبر]] {{صل}} برای من [[املا]] کرده و من آن را نوشتهام، نمایان خواهم کرد"<ref>{{متن حدیث|لَوْ ثُنِّيَتْ لِيَ الْوِسَادَةُ وَ عُرِفَ لِي حَقِّي لَأَخْرْجُتْ لَهُمْ مُصْحَفاً كَتَبْتُهُ وَ أَمْلَاهُ عَلَيَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}}}؛ احمد میانجی، مکاتیب الرسول، ج۱، ص۱۲۳.</ref>. | |||
'''٢. [[ابی بن کعب]]''': [[ابی بن کعب]]، قبل از [[اسلام]] از [[احبار]] [[یهود]] ([[دانشمندان یهودی]]) بود. وقتی [[اسلام]] آورد از جمله کاتبان وحی شد<ref>خیر الدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۸۲.</ref>. او اولین فردی بود که در [[مدینه]]، [[وحی]] را نوشت<ref>محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۱۱، ص۳۷۵؛ محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۲۸.</ref>. | |||
[[ابی بن کعب]]، شخصی است که [[پیامبر]]، [[قرآن]] را به طور کامل بر او عرضه کرد. در زمان یکسانسازی قرآنها در دوره [[عثمان]]، [[سرپرستی]] آن گروه را بر عهده داشت و هرگاه در مواردی [[اختلاف]] میشد مشکل با نظر وی حل میشد<ref>محمدهادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸، به نقل از مصاحف سجستانی، ص۳۰.</ref>. | |||
'''٣. [[زید بن ثابت]]:''' او از مشاهیر و [[دانشمندان]] [[صحابه]] و از کاتبان وحی بود<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ص۹۸۹؛ شمس الدین محمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، ج۴، ص۳۰۸.</ref>.[[زید]] در [[مدینه]]، [[همسایه]] [[پیامبر]] {{صل}} بود. رفتهرفته، کتابت او رسمیت یافت. او حتی به [[دستور]] [[رسول خدا]] {{صل}}[[زبان]] و [[نوشتن]] [[عبرانی]] را فرا گرفت... و بیش از دیگران برای [[نوشتن]]، ملازم [[پیامبر]] {{صل}} بود<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸.</ref> از خودِ [[زید]] [[نقل]] شده است: "من [[همسایه]] [[پیامبر]] {{صل}} بودم و هر وقت [[وحی]] نازل میشد، مرا احضار میفرمود و من آن را مینوشتم"<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۲۸.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۵-۲۳۷.</ref>. | |||
== نحوه [[کتابت قرآن]] در زمان [[پیامبر]] {{صل}} == | |||
به [[دستور]] [[رسول اکرم]] {{صل}} آیههای [[قرآن]] به صورت منظم در هر [[سوره]] ثبت میشد. هر [[سوره]] با [[نزول]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} آغاز و با [[نزول]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} [[جدید]]، تمام میشد. [[سورهها]] با این رویه، هر یک، جدا و مستقل از هم ثبت و ضبط میشد<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۳۰.</ref> کاتبان، غالباً [[قرآن]] را با خط [[نسخ]] مینوشتند<ref> محمد باقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۱۲.</ref>. | |||
[[عقیده]] عدهای بر آن است که برای [[نگارش]] [[قرآن]]، بیشتر از خط [[کوفی]] استفاده میشد... ؛ اما کهنترین نسخه [[قرآن]] - که در موزه بریتانیای لندن قرار دارد - به خط [[نسخ]] بیشتر از خط [[کوفی]] شباهت دارد <ref>محمد باقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۲۱۳.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۷.</ref>. | |||
== نوشتافزار معمول برای [[نگارش]] [[قرآن]] == | |||
از جمله چیزهایی که [[قرآن]] روی آن نوشته میشد، میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: | |||
# '''عُسُب:''' چوب وسط نخل -که برگهای آن را میکندند و در قسمت پهن آن مینوشتند-؛ | |||
# '''لِخاف:''' سنگهای نازک و سفید؛ | |||
# '''رُقاع:''' جمع رُقعه: تکههای پوست یا ورق (برگ) یا کاغذ؛ | |||
# '''اُدُم:''' پوست آماده شده برای [[نوشتن]]<ref>محمد هادی معرفت، تاریخ قرآن، ص۳۰.</ref>؛ | |||
# '''اکتاف:''' جمع کتف به معنای استخوان شانه (شتر یا گوسفند)؛ | |||
# '''اقتاب:''' چوبهایی که بر شتران مینهادند تا بر آنها سوار شوند؛ | |||
# '''حریر و پارچه:''' گاهی [[قرآن]] را بر روی آنها مینوشتند<ref>محمدباقر حجتی کرمانی، تاریخ قرآن کریم، ص۳۱۵.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۳۷-۲۳۸.</ref>. | |||
==دبیران [[پیامبر]]{{صل}}== | |||
[[کاتبان رسول خدا]]{{صل}} مسئولیتهای گوناگونی بر عهده داشتند و افزون بر [[نگارش]] [[وحی]]، [[نامههای پیامبر]]{{صل}} را به سران [[قبایل]] و کشورهای [[جهان]] و [[قراردادها]] و [[پیمان]] [[نامهها]] را مینوشتند یا در هنگام اعزام [[کارگزاران زکات]]، افرادی [[مسئول]] نگارش صورت حساب [[اموال زکوی]] بودند. در چاپ جدید [[مکاتیب الرسول]] دبیران پیامبر به سه دسته تقسیم شدهاند: | |||
#نویسندگان وحی که عبارتند از: [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}}، [[أبی بن کعب]]، [[زید بن ثابت]]، [[عبدالله بن سعد بن أبی سرح]]، [[عثمان بن عفان]] و [[حنظلة بن ربیع بن صیفی]]؛ | |||
#نویسندگان عهدها، نامهها، [[دعاوی]] و [[اسناد]] که نام سی و هفت تن از آنها آمده است: ۱. [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}؛ ۲. [[أبی بن کعب]]؛ ۳. [[زید بن ثابت]]؛ ۴. [[عبدالله بن أرقم زهری]]؛ ۵. [[ابوبکر بن أبی قحافه]]؛ ۶. [[عمر بن خطاب]]؛ ۷. [[عثمان بن عفان]]؛ ۸. [[زبیر بن عوام]]؛ ۹. [[طلحة بن عبیدالله]]؛ ۱۰. [[أبوسلمة بن عبد الأسد مخزومی]]؛ ۱۱. [[خالد بن سعید بن عاص]]؛ ۱۲. برادرش [[ابان بن سعید]]؛ ۱۳. [[ابوسفیان بن حرب]]؛ ۱۴. [[معاویة بن ابیسفیان]]؛ ۱۵. [[یزید بن ابی سفیان]]؛ ۱۶. [[حنظلة بن ربیع اسدی]]؛ ۱۷. [[ثابت بن قیس بن شماس]]؛ ۱۸. [[شرحبیل بن حسنه]]؛ ۱۹. [[مغیرة بن شعبه]]؛ ۲۰. [[عبدالله بن زید بن عبد ربه]]؛ ۲۱. [[جهیم بن صلت]]؛ ۲۲. [[خالد بن ولید]]؛ ۲۳. [[علاء بن حضرمی]]؛ ۲۴. [[عمرو عاص]]؛ ۲۵. [[حصین بن نمیر]]؛ ۲۶. [[محمد بن مسلمه انصاری]]؛ ۲۷. [[علاء بن عقبه]]؛ ۲۸. [[حویطب بن عبدالعزی عامری]]؛ ۲۹. [[سعد بن أبی وقاص]]؛ ۳۰. [[أرقم بن أبی أرقم زهری]]؛ ۳۱. [[عامر بن فهیره]]؛ ۳۲. [[عبدالله بن عبدالله بن ابی بن سلول]]؛ ۳۳. سجل؛ ۳۴. [[عثمان بن أبی العاص]]؛ ۳۵. [[عبدالله بن أبی بکر]]؛ ۳۶. [[بریدة بن حصیب]]؛ ۳۷. [[عباس بن عبدالمطلب]]. البته وی در [[صحت]] برخی از این گزارشها تردید میکند. از جمله آنچه درباره دو [[خلیفه اول]] نقل شده است. | |||
#نویسندگان [[زکاتها]] و خمسها و مصارف آنها، به نامهای [[زبیر بن عوام]]، [[جهیم بن صلت]]، [[عبدالله بن رواحه]]، [[معیقیب بن ابی فاطمه دوسی]]، [[حذیفة بن یمان]] و [[معاذ بن جبل]]<ref>مکاتیب الرسول (۴ جلدی)، ج۱، ص۱۲۳ - ۱۷۷.</ref>. | |||
نقل شده [[زبیر بن عوام]] و [[جهیم بن صلت]] نگاشتن [[اموال]] [[صدقات]] را بر عهده داشتند و [[حذیفة بن یمان]]، مقدار برآورد خرمای نخلها را مینوشت [[مغیرة بن شعبه]] و [[حُصین بن نمیر]] نیز قرضها و [[معاملات]] را مینگاشتند<ref>صبح الأعشی، ج۱، ص۱۲۵.</ref>. معیقیب بن ابی فاطمه، اموال [[غنایم]] و [[عبدالله بن ارقم]]، [[نامه]] به [[پادشاهان]] را مینگاشت<ref>مکاتیب الرسول (۲ جلدی)، ج۱، ص۲۱ - ۲۲ و چاپ جدید، ج۱، ص۱۴۵ و ۱۷۶.</ref>؛ اما به نظر میرسد اینها همیشگی نبوده است. | |||
نویسندگان کتابهای [[تاریخ قرآن]] که نتوانستهاند [[کاتبان وحی]] را از دیگر [[کاتبان]] تشخیص دهند بیشتر این افراد را به عنوان [[کاتب وحی]] معرفی کردهاند. در کتاب [[تاریخ]] القرآن شمار کاتبان وحی را به بیش از چهل تن رسانده<ref>عبدالله زنجانی، تاریخ القرآن، ص۴۸.</ref>. همین گونه در کتاب [[پژوهشی]] درباره [[قرآن]] نام چهل تن را آورده است که شامل همه افراد گروه اول، چهار نفر اول دسته سوم و سی و یک نفر اول گروه دوم به اضافه [[حاطب بن عمرو]]، [[مصعب بن عمیر]]، [[عبدالله بن جحش]] و [[فاطمه سدوسی]]<ref>پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> است که ممکن است وی همان معیقیب بن ابی فاطمه باشد که [[تحریف]] شده است. دکتر رامیار، عدد کاتبان وحی را به چهل و [[پنج تن]] رسانده که در میان آنان علاوه بر آنچه یاد شد نام [[جهم بن قیس]]، [[سالم مولی ابی حذیفه]]، [[أبو زید قیس بن سکن]]، [[عقبة بن عامر]]، [[ابو ایوب انصاری]]، [[حنظلة بن ابی عامر]] و [[حاطب بن أبی بلتعه]] (عمرو)<ref>تاریخ قرآن، ص۲۶۳ - ۲۶۴.</ref> به چشم میخورد. در نتیجه، مجموع کاتبان [[نبوی]] به پنجاه و یک نفر میرسند. | |||
ملازمترین افراد را با [[پیامبر]]{{صل}} در [[نگارش]] [[علی بن أبی طالب]]{{ع}} و [[زید بن ثابت]] دانستهاند <ref>تاریخ قرآن، ص۴۸.</ref>. | |||
برخی به جای [[نام امام علی]]{{ع}} اسم [[معاویه]] را ذکر کردهاند<ref>صبح الأعشی، ج۱، ص۱۲۶.</ref> که درست نیست؛ زیرا معاویه در [[فتح مکه]] به [[مسلمانان]] پیوست و نمیتوان او را به جای کسی معرفی کرد که [[اولین مرد مسلمان]] بوده و در همه صحنههای [[سیاسی]] و [[جهادی]] همراه [[حضرت رسول]]{{صل}} بوده است. افزون بر آن، نقل شده که معاویه تنها چند ماه برخی از [[نامههای پیامبر]]{{صل}} را مینگاشت. روزی به خاطر [[غذا خوردن]] در [[نگارش]] تعلل ورزید به گونهای که [[پیامبر]] فرمود: «[[خدا]] هرگز او را [[سیر]] نکند»<ref>{{متن حدیث|لَا أَشْبَعَ اللَّهُ بَطْنَهُ}}؛ مکاتیب الرسول (۲ جلدی)، ج۱، ص۲۱۰ و چاپ جدید، ج۱، ص۱۶۱. </ref>؛ | |||
بنابراین در شمردن معاویه از نویسندگان [[وحی]] تردید است تا چه رسد که بخواهیم او را از ملازمان پیامبر{{صل}} در امر [[کتابت]] بدانیم. در [[روضة الصفا]] پس از بیان [[قبایح]] معاویه آورده است که چون وی [[برادر]] [[ام حبیبه]] [[همسر رسول خدا]]{{صل}} بود و چند روزی [[کاتب وحی]] و به [[اعتقاد]] راقم حروف کاتب [[صدقات]] بوده، شیخ سنائی غزنوی در [[شأن]] او گفته است: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''پسر [[هند]] اگر چه خال من است''|2=''[[دوستی]] ویم به کاری نیست''}} | |||
{{ب|''ور نوشت او خطی ز بهر [[رسول]]''|2=''به خطش نیز افتخاری نیست''}} | |||
{{ب|''در مقامی که شیر مردانند''|2=''در خط و خال اعتباری نیست''<ref>مجالس المؤمنین، ج۲، ص۹۷.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
علی{{ع}} از [[مکه]] با پیامبر بود؛ اما افرادی مانند معاویه، [[عمرو عاص]] و [[مغیرة بن شعبه]] در سالهای پایانی به [[اسلام]] پیوستند؛ از این رو در [[عقد الفرید]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} را به عنوان یکی از آگاهان به فنّ کتابت معرفی کرده و جزو اولین نویسندگان وحی دانسته است که دیگران در غیاب وی به کتابت میپرداختند <ref>مکاتیب الرسول، ج۱، ص۲۷؛ عقد الفرید، ج۴، ص۲۱۵.</ref>. | |||
برخی [[محققان]] در این که [[ابوبکر]] و [[عمر]] جزو [[کاتبان پیامبر]] باشند تردید کردهاند؛ زیرا نامهای که با امضای آنها باشد دیده نشده و نقل است که ابوبکر آشنایی کامل به نگارش نداشته است و او را جزو هفده تن با سواد [[مکه]] در [[صدر اسلام]] ذکر نکردهاند<ref>عقد الفرید، ج۴، ص۲۱۲؛ مکاتیب الرسول، ج۱، ص۲۶ و چاپ جدید (۴ جلدی)، ج۱، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج3، ص 45 - 49.</ref> | |||
==انواع [[نگارش]]== | |||
برای [[کتابت]] اقسام گوناگونی ذکر کردهاند؛ اما آنها از دو نوع خارج نیستند: | |||
#کتابت «انشاء»: منظور، همه موارد نگارشی است که نیاز به تألیف [[کلام]] و ترتیب معانی دارد و شامل نامههای [[اداری]]، عهدها، [[دستورات]]، صلحنامهها، امانها، [[پیمانها]] و فرمانهای [[حکومتی]] است. | |||
#کتابت «[[اموال]]»: یعنی آنچه مربوط به دیوانهای [[مالی]] و گردآوری [[مالیات]]، [[خراج]]، [[صدقات]]، [[حفظ]] و [[تقسیم بیت المال]] و [[موارد مصرف]] آن میباشد. | |||
برابر آنچه از [[دوران رسول خدا]]{{صل}} ارائه شد «[[قلقشندی]]» نتیجه میگیرد که افزون بر [[دیوان]] انشاء، [[دیوان اموال]] نیز در [[دوران پیامبر]] ایجاد شده؛ زیرا عدهای [[مسئول]] ثبت مقدار اموال بودند؛ ولی چون این گفته را [[متواتر]] نمیداند در ایجاد دیوان اموال در [[زمان پیامبر]]{{صل}} [[تردید]] مینماید<ref>صبح الأعشی، ج۱، ص۸۵ و ۱۲۵.</ref>؛ اما میتوان گفت در [[زمان]] حضرت، بخش اموال به صورت [[تشکیلات اداری]] [[منظم]] در نیامده بود. | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده: 1100830.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳ (کتاب)|'''سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳''']] | |||
# [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[کاتبان وحی (مقاله)|کاتبان وحی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:کاتبان وحی]] | [[رده:کاتبان وحی]] |