ابوثروان در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

به [[نام خداوند]] [[بخشاینده]] [[مهربان]]. از [[بنده خدا]] [[علی]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}}. اما بعد، من همراه شما و [[اهل ذمه]] از برداشت آذوقه [[سپاه]] از کشت [[مردم]]، بدون [[اذن]] و [[آگاهی]] کشاورزان به کلی [[تبری]] می‌جویم مگر بدان اندازه که [[گرسنگی]] شدید را فرو نشاند و از نیاز مبرم به [[بی‌نیازی]] رساند یا [[نابینایی]] را (بر اثر تیرگی شب) به رهیابی کشاند و همانا [[مراقبت]] سختگیرانه در این کار بر عهده شماست، پس مردم را از [[ظلم]] و [[تجاوز]] باز دارید (و جلو دست تجاوز) [[بی‌خردان]] خود را بگیرید و بپرهیزید از کارهایی که [[خدا]] انجام آن را از ما نپسندد و دعای ما را به سبب آن بر ضد ما و شما برگرداند؛ زیرا [[خداوند تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا}}<ref>«بگو: اگر دعای شما نباشد پروردگارم به شما بهایی نمی‌دهد که (حقّ را) دروغ شمردید پس به زودی (عذاب) گریبانگیر (شما) خواهد شد» سوره فرقان، آیه ۷۷.</ref>. چه هرگاه [[خداوند]] گروهی را از [[آسمان]]، [[زشت]] شمارد در [[زمین]] هلاک شوند. در [[کار خیر]] شما فروگذار نکنید و [[خوش رفتاری]] با [[سپاهیان]] را ترک نگویید و از کمک به مردم باز نمانید و از [[تقویت دین]] خدا دست نکشید و آنچه بر شما لازم است در [[راه خدا]] بکوشید؛ زیرا خداوند به ما و شما چنان [[احسان]] فرموده است که بر ما [[واجب]] است با [[کوشش]] خود سپاسش نماییم و چندان که توان داریم او را [[یاری]] کنیم و نیرویی نیست جز نشأت گرفته از خدا. این [[نامه]] را ابوتروان نگاشته است<ref>{{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}}. أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أَبْرَأُ إِلَيْكُمْ وَ إِلَى أَهْلِ الذِّمَّةِ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَيْشِ إِلَّا مِنْ جَوْعَةٍ إِلَى شِبَعَةٍ وَ مِنْ فَقْرٍ إِلَى غِنًى أَوْ عَمًى إِلَى هُدًى فَإِنَّ ذَلِكَ عَلَيْهِمْ فَاعْزِلُوا النَّاسَ عَنِ الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ خُذُوا عَلَى أَيْدِي سُفَهَائِكُمْ وَ احْتَرِسُوا أَنْ تَعْمَلُوا أَعْمَالًا لَا يَرْضَى اللَّهُ بِهَا عَنَّا فَيَرُدَّ عَلَيْنَا وَ عَلَيْكُمْ دُعَاءَنَا فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ: {{متن قرآن|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا}} فَإِنَّ اللَّهَ إِذَا مَقَتَ قَوْماً مِنَ السَّمَاءِ هَلَكُوا فِي الْأَرْضِ فَلَا تَأْلُوا أَنْفُسَكُمْ خَيْراً وَ لَا الْجُنْدُ حُسْنَ سِيرَةٍ وَ لَا الرَّعِيَّةُ مَعُونَةً وَ لَا دِينَ اللَّهِ قُوَّةً وَ أَبْلُوا فِي سَبِيلِهِ مَا اسْتَوْجَبَ عَلَيْكُمْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدِ اصْطَنَعَ عِنْدَنَا وَ عِنْدَكُمْ مَا يَجِبُ عَلَيْنَا أَنْ نَشْكُرَهُ بِجُهْدِنَا وَ أَنْ نَنْصُرَهُ مَا بَلَغَتْ قُوَّتُنَا وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ كَتَبَ أَبُو ثَرْوَانَ}}؛ وقعة صفین، ص۱۲۵؛ نهج السعاده، ج۴، ص۲۴۲؛ شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید، ج۳، ص۱۹۴؛ بحار الأنوار، ج۷۲، ص۳۵۵؛ پیکار صفین، ص۱۷۵.</ref>؛