خورشید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خورشید در قرآن]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[خورشید در قرآن]] - [[خورشید در حدیث]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
این واژه، مرکّب از "خور" و "شید"، ستاره‌ای است که [[جاذبه]] گرانشی آن اجرام منظومه شمسی را بر مدارهایشان نگاه می‌دارد. [[خورشید]] از مهم‌ترین [[ستارگان]] برای ساکنان [[زمین]] است که اشعه آن، منبع حرارت، [[نور]]، مواد غذایی و سوخت است. <ref>لغت نامه، ج ۶، ص ۸۸۵۵ ـ ۸۸۵۶، "خورشید".</ref> در [[علم]] [[نجوم]] نیز به هر ستاره‌ای که مرکز منظومه‌ای سیاره‌ای باشد، خورشید اطلاق می‌گردد. <ref>فرهنگ سخن، ج ۴، ص ۲۸۸۲، "خورشید".</ref> هرچند تعابیر گوناگونی برای "[[خورشید]]" در میان [[قبایل]] مختلف [[عرب جاهلی]] به کار می‌رفته،<ref>المفصل، ج ۶، ص ۱۶۸ ـ ۱۶۹. </ref> در [[زبان عربی]] رایج و در [[آیات قرآن]] از آن تنها با اسم "[[شمس]]" یاد شده است که در اصل بر رنگ به رنگ شدن و [[تغییر]] و [[تحول]] دلالت می‌کند و خورشید از [[جهت]] حرکت و تغییر رنگ به این نام خوانده شده است. <ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۳، ص ۲۱۲، "شمس".</ref> برخی این واژه را در اصل [[عبری]] دانسته‌اند؛<ref>التحقیق، ج ۶، ص ۱۱۶، "شمس".</ref> اما آرتور جفری،<ref> ر.ک: واژه‌های دخیل. </ref> [[سیوطی]]،<ref>ر.ک: المهذّب فیما وقع فی‌القرآن من المعرب. </ref> جوالیقی <ref> ر.ک: المعرب. </ref> و العنیسی <ref>ر.ک: تفسیر الالفاظ الدخیلة فی اللغة العربیه. </ref> در پژوهش‌های خود، این واژه را در میان واژگان معرب و دخیل ذکر نمی‌کنند.<ref>[[سید سجاد طباطبایی‌نژاد|طباطبایی‌نژاد، سید سجاد]]، [[خورشید (مقاله)|مقاله «خورشید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>
این واژه، مرکّب از "خور" و "شید"، ستاره‌ای است که [[جاذبه]] گرانشی آن اجرام منظومه شمسی را بر مدارهایشان نگاه می‌دارد. [[خورشید]] از مهم‌ترین [[ستارگان]] برای ساکنان [[زمین]] است که اشعه آن، منبع حرارت، [[نور]]، مواد غذایی و سوخت است. <ref>لغت نامه، ج ۶، ص ۸۸۵۵ ـ ۸۸۵۶، "خورشید".</ref> در [[علم]] [[نجوم]] نیز به هر ستاره‌ای که مرکز منظومه‌ای سیاره‌ای باشد، خورشید اطلاق می‌گردد. <ref>فرهنگ سخن، ج ۴، ص ۲۸۸۲، "خورشید".</ref> هرچند تعابیر گوناگونی برای "[[خورشید]]" در میان [[قبایل]] مختلف [[عرب جاهلی]] به کار می‌رفته،<ref>المفصل، ج ۶، ص ۱۶۸ ـ ۱۶۹. </ref> در [[زبان عربی]] رایج و در [[آیات قرآن]] از آن تنها با اسم "[[شمس]]" یاد شده است که در اصل بر رنگ به رنگ شدن و [[تغییر]] و [[تحول]] دلالت می‌کند و خورشید از [[جهت]] حرکت و تغییر رنگ به این نام خوانده شده است. <ref>معجم مقاییس اللغه، ج ۳، ص ۲۱۲، "شمس".</ref> برخی این واژه را در اصل [[عبری]] دانسته‌اند؛<ref>التحقیق، ج ۶، ص ۱۱۶، "شمس".</ref> اما آرتور جفری،<ref> ر. ک: واژه‌های دخیل. </ref> [[سیوطی]]،<ref>ر. ک: المهذّب فیما وقع فی‌القرآن من المعرب. </ref> جوالیقی <ref> ر. ک: المعرب. </ref> و العنیسی <ref>ر. ک: تفسیر الالفاظ الدخیلة فی اللغة العربیه. </ref> در پژوهش‌های خود، این واژه را در میان واژگان معرب و دخیل ذکر نمی‌کنند.<ref>[[سید سجاد طباطبایی‌نژاد|طباطبایی‌نژاد، سید سجاد]]، [[خورشید (مقاله)|مقاله «خورشید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>


==خورشید در قرآن==
== خورشید در قرآن ==


==[[ارتباط]] [[خورشید و ماه]]==
== [[ارتباط]] [[خورشید و ماه]] ==
===[[آفرینش]]===
=== [[آفرینش]] ===
=== نقش نشانه ای===
=== نقش نشانه ای ===
=== کاربرد تسخیری===
=== کاربرد تسخیری ===
=== [[ارتباط]] حرکت [[خورشید و ماه]]===
=== [[ارتباط]] حرکت [[خورشید و ماه]] ===
=== ابزار [[محاسبه]] و حسابگری===
=== ابزار [[محاسبه]] و حسابگری ===


==یادکرد خورشید در ضمن داستان‌های [[قرآن]]==
== یادکرد خورشید در ضمن داستان‌های [[قرآن]] ==
=== [[محاجه ابراهیم]]{{ع}} و [[نمرود]]===
=== [[محاجه ابراهیم]] {{ع}} و [[نمرود]] ===
=== رویای [[حضرت یوسف]]{{ع}}===
=== رویای [[حضرت یوسف]] {{ع}} ===
=== [[غار]] [[اصحاب کهف]]===
=== [[غار]] [[اصحاب کهف]] ===
=== سفرهای [[ذوالقرنین]]===
=== سفرهای [[ذوالقرنین]] ===


==بیان اوقات نماز==
== بیان اوقات نماز ==


==[[نشانه‌های قیامت]]==
== [[نشانه‌های قیامت]] ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:000063.jpg|22px]] [[سید سجاد طباطبایی‌نژاد|طباطبایی‌نژاد، سید سجاد]]، [[خورشید (مقاله)|مقاله «خورشید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲''']]
# [[پرونده:000063.jpg|22px]] [[سید سجاد طباطبایی‌نژاد|طباطبایی‌نژاد، سید سجاد]]، [[خورشید (مقاله)|مقاله «خورشید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۳۳: خط ۳۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:خورشید]]
[[رده:خورشید]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۱

مقدمه

این واژه، مرکّب از "خور" و "شید"، ستاره‌ای است که جاذبه گرانشی آن اجرام منظومه شمسی را بر مدارهایشان نگاه می‌دارد. خورشید از مهم‌ترین ستارگان برای ساکنان زمین است که اشعه آن، منبع حرارت، نور، مواد غذایی و سوخت است. [۱] در علم نجوم نیز به هر ستاره‌ای که مرکز منظومه‌ای سیاره‌ای باشد، خورشید اطلاق می‌گردد. [۲] هرچند تعابیر گوناگونی برای "خورشید" در میان قبایل مختلف عرب جاهلی به کار می‌رفته،[۳] در زبان عربی رایج و در آیات قرآن از آن تنها با اسم "شمس" یاد شده است که در اصل بر رنگ به رنگ شدن و تغییر و تحول دلالت می‌کند و خورشید از جهت حرکت و تغییر رنگ به این نام خوانده شده است. [۴] برخی این واژه را در اصل عبری دانسته‌اند؛[۵] اما آرتور جفری،[۶] سیوطی،[۷] جوالیقی [۸] و العنیسی [۹] در پژوهش‌های خود، این واژه را در میان واژگان معرب و دخیل ذکر نمی‌کنند.[۱۰]

خورشید در قرآن

ارتباط خورشید و ماه

آفرینش

نقش نشانه ای

کاربرد تسخیری

ارتباط حرکت خورشید و ماه

ابزار محاسبه و حسابگری

یادکرد خورشید در ضمن داستان‌های قرآن

محاجه ابراهیم (ع) و نمرود

رویای حضرت یوسف (ع)

غار اصحاب کهف

سفرهای ذوالقرنین

بیان اوقات نماز

نشانه‌های قیامت

منابع

پانویس

  1. لغت نامه، ج ۶، ص ۸۸۵۵ ـ ۸۸۵۶، "خورشید".
  2. فرهنگ سخن، ج ۴، ص ۲۸۸۲، "خورشید".
  3. المفصل، ج ۶، ص ۱۶۸ ـ ۱۶۹.
  4. معجم مقاییس اللغه، ج ۳، ص ۲۱۲، "شمس".
  5. التحقیق، ج ۶، ص ۱۱۶، "شمس".
  6. ر. ک: واژه‌های دخیل.
  7. ر. ک: المهذّب فیما وقع فی‌القرآن من المعرب.
  8. ر. ک: المعرب.
  9. ر. ک: تفسیر الالفاظ الدخیلة فی اللغة العربیه.
  10. طباطبایی‌نژاد، سید سجاد، مقاله «خورشید»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱۲.