ذی‌قعده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '') |
(←مقدمه) |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ماه‌های قمری | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[ذی‌قعده در معارف مهدویت]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
یازدهمین ماه از [[ماه‌های قمری]] و اولین ماه از [[ماه‌های حرام]] است. در مفاتیح الجنان نقل شده که [[سید بن طاووس]] روایتی را نقل کرده که ذی القعده محل [[اجابت دعا]] است در وقت شدت<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۷.</ref>. | |||
از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که: «در [[روز]] یکشنبه ماه ذی العقده، نمازی با [[فضیلت]] است که هر کس آن را به جا آورد، توبه‌اش مقبول و گناهش آمرزیده شود، [[دشمنان]] از او [[راضی]] و با [[ایمان]] بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و [[نورانی]] گردد و والدینش از او راضی گردند و [[مغفرت]] شامل حال والدین او و [[ذریه]] او گردد و توسعه [[رزق]] پیدا کند و [[ملک الموت]] با او وقت مردن [[مدارا]] کند و به آسانی [[جان]] او بیرون شود»<ref>کیفیت نماز روز یکشنبه در ماه ذی القعده: کسی که می‌خواهد نماز روز یکشنبه ماه ذی‌القعده را به جا آورد، می‌بایست در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد به این طریق که در هر رکعت یک مرتبه حمد و سه مرتبه {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}} و معوذتین را یک مرتبه بخواند و بعد از اتمام نماز، هفتاد مرتبه استغفار کند و سپس بگوید: {{متن حدیث|لَاحَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ}} و بعد این دعا را بخواند: {{متن حدیث|يَا عَزِيزُ يَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ ذُنُوبَ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ}}.</ref>. | |||
همچنین آمده است که در این ماه و دیگر ماه‌های حرام [[مستحب]] است که روز پنجشنبه و [[جمعه]] و [[شنبه]] را [[روزه]] بگیرد، که آن [[ثواب]] نهصد سال [[عبادت]] را دارد. | |||
[[علی بن ابراهیم قمی]] می‌گوید: «در ماه‌های حرام [[گناهان]] مضاعف میشود، همان‌گونه که [[حسنات]] مضاعف می‌گردد»<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۷.</ref>. | |||
{{ | و اما در ماه ذی‌القعده مناسبت‌ها و ایام بسیار با فضیلت و مهمی قرار دارد که بدین شرح می‌باشد: | ||
{{ | # '''اول ذی‌القعده:''' سالروز ولادت کریمه [[اهل بیت]]، حضرت [[فاطمه معصومه]] {{س}}. | ||
{{امام | # '''پنجم ذی‌القعده:''' سالروز [[بزرگداشت]] حضرت صالح بن موسی بن جعفر {{ع}}. | ||
# '''ششم ذی‌القعده:''' سالروز بزرگداشت حضرت [[احمد بن موسی بن جعفر]] (شاهچراغ). | |||
# '''یازدهم ذی‌القعده:''' بنا به [[روایت]] موثق، سالروز ولادت [[مسعود]] [[امام علی بن موسی الرضا]] {{ع}}. | |||
# '''پانزدهم ذی‌القعده:''' از لیالی گرانقدری است که [[خداوند]] نظر [[رحمت]] می‌فرماید بر [[بندگان]] [[مؤمن]] خود و کسی که در این شب به [[طاعت]] [[حق تعالی]] مشغول باشد [[ثواب]] صد [[روزه‌داری]] را دارد که هرگز [[معصیت خداوند]] را نکرده‌اند. [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: مغتنم شمار این شب را و مشغول کن خود را به طاعت و [[عبادت]] و [[نماز]] و طلب حاجات از خداوند. همانا روایت است که هر که در این شب حاجتی را از خداوند درخواست کند، به او عطا شود. | |||
# '''بیست و سوم ذی‌القعده:''' بنا به قولی سالروز [[شهادت امام رضا]] {{ع}} می‌باشد و از روزهای زیارتی ایشان محسوب می‌گردد. [[سید بن طاووس]] در کتاب اقبال خویش می‌گوید: در شب بیست و سوم ماه [[ذی القعده]]، [[زیارت امام رضا]] {{ع}} سفارش شده است<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۸.</ref>. | |||
# '''بیست و پنجم ذی‌القعده:''' شب [[دحو الارض]] است که عبادت و [[شب زنده‌داری]] در آن شب و [[روزه]] آن ثواب بسیار دارد. [[امام رضا]] {{ع}} در باب [[فضیلت]] [[روز]] بیست و پنجم ماه ذی القعده می‌فرمایند: «در شب بیست و پنجم ذی القعده، [[زمین]] از زیر [[کعبه]] گسترش یافت. پس هر کس آن روز را روزه بگیرد، مانند کسی است که ۶۰ روز روزه گرفته باشد»<ref>من لا یحضره فقیه، ج۲، ص۱۵۶. به تیتر واژه دحوالارض مراجعه شود.</ref>. در روز [[دحوالارض]] سفارش شده که به [[زیارت قبر امام]] [[رضا]] {{ع}} مشرف شوید که [[افضل]] [[اعمال]] است. | |||
# '''سی‌ام ذی‌القعده:''' بنا به قول مشهور، سالروز [[شهادت امام جواد]] الائمه {{ع}} می‌باشد<ref>مفاتیح الجنان، ص۳۹۷-۴۰۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۳۱۳.</ref> | |||
== ذی القعده و مهدویت == | |||
در سالی که [[امام مهدی]] {{ع}} [[قیام]] می‌‌نماید در ماه ذی‌قعده اتفاقات عجیبی رخ خواهد داد. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: در ماه ذی‌قعده در میان [[قبایل]] [[نزاع]] رخ می‌‌دهد و [[حجاج]] را [[غارت]] می‌‌کنند. سپس در سرزمین "[[منی]]" [[شورشی]] برپا میشود که افراد بسیاری کشته می‌‌شوند و کشت و [[کشتار]] تا نزدیکی جمره هم می‌‌رسد. سردسته آنان از [[ترس]] فرار می‌‌کند و به [[مسجدالحرام]] در میان [[رکن و مقام]] می‌‌گریزد و در آن حال [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[مسجدالحرام]] است و آن گروه می‌‌خواهند با حضرت [[بیعت]] کنند ولی حضرت با اکراه با آنان [[بیعت]] می‌‌نماید...<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۵۵ - ۲۵۴.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۸۲.</ref> | |||
== منابع == | |||
[[ | {{منابع}} | ||
[[ | # [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | ||
[[ | # [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | ||
[[رده: | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:ماه‌های قمری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ماه‌های قمری است. ذی‌قعده از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: ذی‌قعده در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
یازدهمین ماه از ماه‌های قمری و اولین ماه از ماه‌های حرام است. در مفاتیح الجنان نقل شده که سید بن طاووس روایتی را نقل کرده که ذی القعده محل اجابت دعا است در وقت شدت[۱].
از رسول خدا (ص) نقل شده که: «در روز یکشنبه ماه ذی العقده، نمازی با فضیلت است که هر کس آن را به جا آورد، توبه‌اش مقبول و گناهش آمرزیده شود، دشمنان از او راضی و با ایمان بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و نورانی گردد و والدینش از او راضی گردند و مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد و توسعه رزق پیدا کند و ملک الموت با او وقت مردن مدارا کند و به آسانی جان او بیرون شود»[۲].
همچنین آمده است که در این ماه و دیگر ماه‌های حرام مستحب است که روز پنجشنبه و جمعه و شنبه را روزه بگیرد، که آن ثواب نهصد سال عبادت را دارد.
علی بن ابراهیم قمی می‌گوید: «در ماه‌های حرام گناهان مضاعف میشود، همان‌گونه که حسنات مضاعف می‌گردد»[۳]. و اما در ماه ذی‌القعده مناسبت‌ها و ایام بسیار با فضیلت و مهمی قرار دارد که بدین شرح می‌باشد:
- اول ذی‌القعده: سالروز ولادت کریمه اهل بیت، حضرت فاطمه معصومه (س).
- پنجم ذی‌القعده: سالروز بزرگداشت حضرت صالح بن موسی بن جعفر (ع).
- ششم ذی‌القعده: سالروز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی بن جعفر (شاهچراغ).
- یازدهم ذی‌القعده: بنا به روایت موثق، سالروز ولادت مسعود امام علی بن موسی الرضا (ع).
- پانزدهم ذی‌القعده: از لیالی گرانقدری است که خداوند نظر رحمت می‌فرماید بر بندگان مؤمن خود و کسی که در این شب به طاعت حق تعالی مشغول باشد ثواب صد روزه‌داری را دارد که هرگز معصیت خداوند را نکرده‌اند. پیامبر (ص) فرمودند: مغتنم شمار این شب را و مشغول کن خود را به طاعت و عبادت و نماز و طلب حاجات از خداوند. همانا روایت است که هر که در این شب حاجتی را از خداوند درخواست کند، به او عطا شود.
- بیست و سوم ذی‌القعده: بنا به قولی سالروز شهادت امام رضا (ع) می‌باشد و از روزهای زیارتی ایشان محسوب می‌گردد. سید بن طاووس در کتاب اقبال خویش می‌گوید: در شب بیست و سوم ماه ذی القعده، زیارت امام رضا (ع) سفارش شده است[۴].
- بیست و پنجم ذی‌القعده: شب دحو الارض است که عبادت و شب زنده‌داری در آن شب و روزه آن ثواب بسیار دارد. امام رضا (ع) در باب فضیلت روز بیست و پنجم ماه ذی القعده می‌فرمایند: «در شب بیست و پنجم ذی القعده، زمین از زیر کعبه گسترش یافت. پس هر کس آن روز را روزه بگیرد، مانند کسی است که ۶۰ روز روزه گرفته باشد»[۵]. در روز دحوالارض سفارش شده که به زیارت قبر امام رضا (ع) مشرف شوید که افضل اعمال است.
- سی‌ام ذی‌القعده: بنا به قول مشهور، سالروز شهادت امام جواد الائمه (ع) می‌باشد[۶].[۷]
ذی القعده و مهدویت
در سالی که امام مهدی (ع) قیام می‌‌نماید در ماه ذی‌قعده اتفاقات عجیبی رخ خواهد داد. رسول خدا (ص) فرمود: در ماه ذی‌قعده در میان قبایل نزاع رخ می‌‌دهد و حجاج را غارت می‌‌کنند. سپس در سرزمین "منی" شورشی برپا میشود که افراد بسیاری کشته می‌‌شوند و کشت و کشتار تا نزدیکی جمره هم می‌‌رسد. سردسته آنان از ترس فرار می‌‌کند و به مسجدالحرام در میان رکن و مقام می‌‌گریزد و در آن حال حضرت مهدی (ع) در مسجدالحرام است و آن گروه می‌‌خواهند با حضرت بیعت کنند ولی حضرت با اکراه با آنان بیعت می‌‌نماید...[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۳۹۷.
- ↑ کیفیت نماز روز یکشنبه در ماه ذی القعده: کسی که می‌خواهد نماز روز یکشنبه ماه ذی‌القعده را به جا آورد، می‌بایست در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد به این طریق که در هر رکعت یک مرتبه حمد و سه مرتبه ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ﴾ و معوذتین را یک مرتبه بخواند و بعد از اتمام نماز، هفتاد مرتبه استغفار کند و سپس بگوید: «لَاحَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ» و بعد این دعا را بخواند: «يَا عَزِيزُ يَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ ذُنُوبَ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ».
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۳۹۷.
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۳۹۸.
- ↑ من لا یحضره فقیه، ج۲، ص۱۵۶. به تیتر واژه دحوالارض مراجعه شود.
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۳۹۷-۴۰۱.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۱۳.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۵۵ - ۲۵۴.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۸۲.