مروراه: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - '، -' به ' -') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«[[المَرَوراة]]»<ref>حموی در کتاب خود از عنوان «مروراة» (بدون ال) به جای «المروراة» استفاده کرده است. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۲)</ref> در اصل به معنای «بیابان دور افتاده و صافی است که أبی در آن یافت نمیشود»، است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۱۸.</ref> و آن موضعی است که وقوع «[[یوم المروراه]]» - که به [[پیروزی]] [[ذبیان]] بر [[بنی عامر]] | «[[المَرَوراة]]»<ref>حموی در کتاب خود از عنوان «مروراة» (بدون ال) به جای «المروراة» استفاده کرده است. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۲)</ref> در اصل به معنای «بیابان دور افتاده و صافی است که أبی در آن یافت نمیشود»، است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۱۸.</ref> و آن موضعی است که وقوع «[[یوم المروراه]]» - که به [[پیروزی]] [[ذبیان]] بر [[بنی عامر]] انجامید - از مهمترین حوادث به وقوع پیوسته در آن است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۲.</ref> این موضع در آثار برخی [[علما]]، کوهی عنوان شده از آن [[بنی اشجع]].<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۱۸.</ref> برخی نیز مروراه را سرزمینی نزدیک [[رحرحان]] در شرق [[مدینه]] گفتهاند.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۹۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۷
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«المَرَوراة»[۱] در اصل به معنای «بیابان دور افتاده و صافی است که أبی در آن یافت نمیشود»، است.[۲] و آن موضعی است که وقوع «یوم المروراه» - که به پیروزی ذبیان بر بنی عامر انجامید - از مهمترین حوادث به وقوع پیوسته در آن است.[۳] این موضع در آثار برخی علما، کوهی عنوان شده از آن بنی اشجع.[۴] برخی نیز مروراه را سرزمینی نزدیک رحرحان در شرق مدینه گفتهاند.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حموی در کتاب خود از عنوان «مروراة» (بدون ال) به جای «المروراة» استفاده کرده است. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۲)
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۱۸.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۲.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۱۸.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۹۰.