قرآن ناطق: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
تجسّم [[عینی]] [[قرآن کریم]]، در وجود و [[زندگی]] و گفتار و [[رفتار]] [[امام]] [[معصوم]] است. [[قرآن]] [[صامت]]، همین [[کلام]] [[اللّه]] مکتوب بر اوراق است و [[قرآن]] [[ناطق]]، [[امام]] است. این تعبیر بخصوص دربارۀ [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} به‌کار رفته و خود آن [[حضرت]] نیز خود را قرآن ناطق شمرده است.
تجسّم عینی [[قرآن کریم]]، در وجود و [[زندگی]] و گفتار و [[رفتار]] [[امام]] [[معصوم]] است. [[قرآن]] صامت، همین [[کلام]] [[اللّه]] مکتوب بر اوراق است و [[قرآن]] [[ناطق]]، [[امام]] است. این تعبیر بخصوص دربارۀ [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} به‌کار رفته و خود آن حضرت نیز خود را قرآن ناطق شمرده است.


وقتی در [[جنگ صفین]]، [[شامیان]] به [[نیرنگ]] [[قرآن بر سر نیزه]] کردند و عدّه‌ای [[ساده‌لوح]] در [[سپاه]] [[امام]]، [[فریب]] خوردند، [[حضرت]] فرمود {{عربی|انا القرآن النّاطق}}.<ref>ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴</ref> نیز [[نقل]] شده که: {{عربی|انا کلام اللّه النّاطق}}<ref>بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹</ref> وقتی [[زندگی]] کسی چون [[امام علی|علی]] {{ع}} تبلور و تجسّم [[احکام]] و [[معارف]] [[قرآن]] باشد، [[شناخت]] او [[شناخت قرآن]] می‌شود و همچنان‌که [[کلام الهی]] مبین [[اسلام]] و خواستۀ [[دین]] و [[پروردگار]] است، [[وجود امام]] نیز [[مفسّر]] و [[مبیّن]] و ترجمان [[قرآن]] است و در موارد [[شبهه]] و [[شک]] و در [[فتنه‌ها]] و ضلالت‌ها آن‌کس که از [[امام]] [[معصوم]] و [[امام علی|علی بن ابی طالب]] [[پیروی]] کند، از [[حق]] [[پیروی]] کرده است، ازاین‌رو [[حضرت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[جنگ صفین]] وقتی دید برخی از سطحی‌نگران، [[فریب]] [[قرآن]] بر نیزه‌کردن [[دشمن]] را خورده‌اند و در [[نبرد]] با [[قاسطین]] [[سست]] شده‌اند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم [[قرآن]] منم، [[قرآن]] [[صامت]] را (که وسیلۀ [[فریب]] شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای [[قرآن]] نیست: {{عربی|هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری}}<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷</ref> این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "[[اسلام]] با کلمات، "[[قرآن]]" است و با [[انسان‌ها]]، "[[امام]]" و با حرکات، "[[حج]]"...<ref>تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۸۴.</ref>
وقتی در [[جنگ صفین]]، [[شامیان]] به [[نیرنگ]] قرآن بر سر نیزه کردند و عدّه‌ای ساده‌لوح در [[سپاه]] [[امام]]، [[فریب]] خوردند، حضرت فرمود {{متن حدیث|انا القرآن النّاطق}}.<ref>ینابیع المودّة، ج ۱ ص ۲۱۴.</ref> نیز [[نقل]] شده که: {{متن حدیث|انا کلام اللّه النّاطق}}<ref>بحار الأنوار، ج ۷۹ ص ۱۹۹.</ref> وقتی [[زندگی]] کسی چون [[امام علی|علی]] {{ع}} تبلور و تجسّم [[احکام]] و معارف [[قرآن]] باشد، [[شناخت]] او [[شناخت قرآن]] می‌شود و همچنان‌که [[کلام الهی]] مبین [[اسلام]] و خواستۀ [[دین]] و [[پروردگار]] است، [[وجود امام]] نیز [[مفسّر]] و [[مبیّن]] و ترجمان [[قرآن]] است و در موارد [[شبهه]] و [[شک]] و در [[فتنه‌ها]] و ضلالت‌ها آن‌کس که از [[امام]] [[معصوم]] و [[امام علی|علی بن ابی طالب]] [[پیروی]] کند، از [[حق]] [[پیروی]] کرده است، ازاین‌رو حضرت [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[جنگ صفین]] وقتی دید برخی از سطحی‌نگران، [[فریب]] [[قرآن]] بر نیزه‌کردن [[دشمن]] را خورده‌اند و در [[نبرد]] با [[قاسطین]] [[سست]] شده‌اند، فرمود: قرآن ناطق و تجسّم [[قرآن]] منم، قرآن صامت را (که وسیلۀ فریب شده) واگذارید و دنبال من آیید، چراکه جز من تعبیرکننده و مفسّری برای قرآن نیست: {{متن حدیث|هذا کتاب اللّه الصّامت و أنا المعبّر عنه، فخذوا بکتاب اللّه النّاطق و ذروا الحکم بکتاب اللّه الصّامت، اذ لا معبّر عنه غیری}}<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۸ ص ۲۰۷.</ref> این مضمون در سخنی چنین بیان شده است: "اسلام با کلمات، "قرآن" است و با [[انسان‌ها]]، "[[امام]]" و با حرکات، "[[حج]]"...<ref>تحلیلی از مناس حج، شریعتی، ص ۳۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۸۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۹: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:قرآن]]
[[رده:امام علی]]
[[رده:اهل بیت]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
۱۱۷٬۳۴۴

ویرایش