حضرت آدم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'تعلیم اسما' به 'تعلیم اسماء'
جز (جایگزینی متن - 'تعلیم اسما' به 'تعلیم اسماء')
خط ۱۳۸: خط ۱۳۸:
در اینکه «کلمات» و سخنانی را که خدا برای توبه به آدم [[تعلیم]] داد چه سخنانی بوده است [[گفتگو]] است.
در اینکه «کلمات» و سخنانی را که خدا برای توبه به آدم [[تعلیم]] داد چه سخنانی بوده است [[گفتگو]] است.
معروف این است که این جملات می‌باشد: {{متن قرآن|قالا ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفرلنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین}} «گفتند: خداوندا ما بر خود ستم کردیم، اگر تو ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی از [[زیانکاران]] خواهیم بود»<ref>{{متن قرآن|قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ}} «گفتند: پروردگارا! ما به خویش ستم کردیم و اگر ما را نیامرزی و بر ما نبخشایی بی‌گمان از زیانکاران خواهیم بود» سوره اعراف، آیه ۲۳.</ref>.
معروف این است که این جملات می‌باشد: {{متن قرآن|قالا ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفرلنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین}} «گفتند: خداوندا ما بر خود ستم کردیم، اگر تو ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی از [[زیانکاران]] خواهیم بود»<ref>{{متن قرآن|قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ}} «گفتند: پروردگارا! ما به خویش ستم کردیم و اگر ما را نیامرزی و بر ما نبخشایی بی‌گمان از زیانکاران خواهیم بود» سوره اعراف، آیه ۲۳.</ref>.
در [[روایات]] متعددی که از [[اهل بیت]]{{ع}} وارد شده است می‌خوانیم: که مقصود از کلمات، [[تعلیم]] اسماءِ بهترین مخلوق [[خدا]] یعنی محمد و علی و [[فاطمه]] و حسن و حسین{{ع}} بوده است، و [[آدم]] با [[توسل]] به این کلمات از درگاه [[خداوند]] تقاضای [[بخشش]] نمود و خدا او را بخشید<ref>این تفسیرها هیچگونه منافاتی با هم ندارد،؛ چراکه ممکن است مجموع این کلمات به آدم، تعلیم شده باشد تا با توجه به حقیقت و عمق باطن آنها انقلاب روحی تمام عیار، برای او حاصل گردیده و خدا او را مشمول لطف و هدایتش قرار دهد.</ref>.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۳۱.</ref>
در [[روایات]] متعددی که از [[اهل بیت]]{{ع}} وارد شده است می‌خوانیم: که مقصود از کلمات، [[تعلیم اسماء]]ءِ بهترین مخلوق [[خدا]] یعنی محمد و علی و [[فاطمه]] و حسن و حسین{{ع}} بوده است، و [[آدم]] با [[توسل]] به این کلمات از درگاه [[خداوند]] تقاضای [[بخشش]] نمود و خدا او را بخشید<ref>این تفسیرها هیچگونه منافاتی با هم ندارد،؛ چراکه ممکن است مجموع این کلمات به آدم، تعلیم شده باشد تا با توجه به حقیقت و عمق باطن آنها انقلاب روحی تمام عیار، برای او حاصل گردیده و خدا او را مشمول لطف و هدایتش قرار دهد.</ref>.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۳۱.</ref>


==ماجرای آدم و دورنمای این [[جهان]]==
==ماجرای آدم و دورنمای این [[جهان]]==
۲۱۷٬۶۰۷

ویرایش