←نسب جنب
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== | ==نام و نسب== | ||
جنب را از شاخه‌های [[قبیله مذحج]]<ref>نشوان بن سعید الحمیری الیمنی، شمس العلوم ودواء کلام العرب من الکلوم، ج۲، ص۱۱۷۹.</ref> و از [[فرزندان]] یزید بن حرب بن کعب بن علة بن جلد بن مالک ([[مذحج]]) گفته‌اند.<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳.</ref> این [[قوم]] [[قحطانی]]،<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱۰.</ref> متشکل از ۶ [[طایفه]] از فرزندان یزید بن حرب بن علة بن جلد بن مالک<ref>این نسب در برخی منابع، «بنو منبه بن حرب بن علة بن خالد بن مالک(مذحج) ذکر شده است. ر.ک: سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴؛ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۵.</ref> به اسامی منبه، [[حارث]]، الغلی، سنحان، هفّان و شمران بودند که بواسطه ترک برادرشان صداء و [[همپیمانی]] با [[سعد العشیره]] به این نام خوانده شدند. بنی صداء هم با [[بنی حارث بن کعب]] – دیگر شاخه مذحج - [[پیمان]] بستند.<ref>قلقشندی، نهایة الارب، ج۱، ص۲۱۹-۲۲۰؛ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳. برخی از منابع اسامی مجموعه طوایفی را که قبیله جنب را تشکیل دادند را عبد اللّه، أنس اللّه، زید اللّه، أوس اللّه، جعفی، الحکم و جروة فرزندان سعد العشیرة بن مذحج ذکر کردند. (حجری یمانی، مجموع البلدان الیمن و قبائلها، ج۱، ص۱۹۳. به نقل از شرح القاموس)</ref> برخی نیز در توضیح چرایی نامیده شدنشان به این نام، گفته‌اند که آنها را جنب گفته‌اند؛ چراکه جماعتی از [[مردم]] جدا از هم، [[منزوی]]، اندک و [[ذلیل]] بودند که چون در کنار هم قرار گرفتند، [[عزیز]] شدند و با تبدیل شدن به یک [[قبیله]]، یکدیگر را تقویت کردند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۵.</ref> ضمن این که برخی هم جنب را نام قبیله‌ای در [[یمن]] گفته‌اند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴.</ref>-<ref>سمعانی و ابن اثیر در توضیح قبیله جنب آورده اند: «جنب را نام قبیله‌ای در یمن گفته‌اند. برخی نیز آن را متشکل از قبایل منبه، حارث، الغلی، سنحان، هفّان و شمران فرزندان یزید بن حرب بن علة بن جلد بن مالک گفته، آورده‌اند به آنها جنب گفته شده چون جماعتی از مردم جدا، منزوی، اندک و ذلیل بودند که چون در کنار هم قرار گرفتند، عزیز شدند و با تبدیل شدن به یک قبیله، یکدیگر را تقویت کردند. برخی هم آن را بطنی از مذحج و از فرزندان منبه بن حرب بن علة بن جلد بن مالک دانستند و در توضیح چرایی نامیده شدنشان به این نام گفته‌اند که آنها را جنب گفته‌اند چون برادرشان صداء را ترک گفته و با سعد العشیره همپیمان شدند». (سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۱-۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴-۲۹۵.)</ref> از [[بنی منبه بن حارث بن یزید]]،<ref>صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۸.</ref> [[بنی وقشه]]، [[بنی عبیده]]، [[بنی شریف]] و [[بنی رنیه]]<ref>ر.ک: حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۶.</ref> به عنوان برخی از شاخه‌های این [[قبیله]] نام برده شده است.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>. | جنب را از شاخه‌های [[قبیله مذحج]]<ref>نشوان بن سعید الحمیری الیمنی، شمس العلوم ودواء کلام العرب من الکلوم، ج۲، ص۱۱۷۹.</ref> و از [[فرزندان]] یزید بن حرب بن کعب بن علة بن جلد بن مالک ([[مذحج]]) گفته‌اند.<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳.</ref> این [[قوم]] [[قحطانی]]،<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱۰.</ref> متشکل از ۶ [[طایفه]] از فرزندان یزید بن حرب بن علة بن جلد بن مالک<ref>این نسب در برخی منابع، «بنو منبه بن حرب بن علة بن خالد بن مالک(مذحج) ذکر شده است. ر.ک: سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴؛ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۵.</ref> به اسامی منبه، [[حارث]]، الغلی، سنحان، هفّان و شمران بودند که بواسطه ترک برادرشان صداء و [[همپیمانی]] با [[سعد العشیره]] به این نام خوانده شدند. بنی صداء هم با [[بنی حارث بن کعب]] – دیگر شاخه مذحج - [[پیمان]] بستند.<ref>قلقشندی، نهایة الارب، ج۱، ص۲۱۹-۲۲۰؛ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳. برخی از منابع اسامی مجموعه طوایفی را که قبیله جنب را تشکیل دادند را عبد اللّه، أنس اللّه، زید اللّه، أوس اللّه، جعفی، الحکم و جروة فرزندان سعد العشیرة بن مذحج ذکر کردند. (حجری یمانی، مجموع البلدان الیمن و قبائلها، ج۱، ص۱۹۳. به نقل از شرح القاموس)</ref> برخی نیز در توضیح چرایی نامیده شدنشان به این نام، گفته‌اند که آنها را جنب گفته‌اند؛ چراکه جماعتی از [[مردم]] جدا از هم، [[منزوی]]، اندک و [[ذلیل]] بودند که چون در کنار هم قرار گرفتند، [[عزیز]] شدند و با تبدیل شدن به یک [[قبیله]]، یکدیگر را تقویت کردند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۵.</ref> ضمن این که برخی هم جنب را نام قبیله‌ای در [[یمن]] گفته‌اند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴.</ref>-<ref>سمعانی و ابن اثیر در توضیح قبیله جنب آورده اند: «جنب را نام قبیله‌ای در یمن گفته‌اند. برخی نیز آن را متشکل از قبایل منبه، حارث، الغلی، سنحان، هفّان و شمران فرزندان یزید بن حرب بن علة بن جلد بن مالک گفته، آورده‌اند به آنها جنب گفته شده چون جماعتی از مردم جدا، منزوی، اندک و ذلیل بودند که چون در کنار هم قرار گرفتند، عزیز شدند و با تبدیل شدن به یک قبیله، یکدیگر را تقویت کردند. برخی هم آن را بطنی از مذحج و از فرزندان منبه بن حرب بن علة بن جلد بن مالک دانستند و در توضیح چرایی نامیده شدنشان به این نام گفته‌اند که آنها را جنب گفته‌اند چون برادرشان صداء را ترک گفته و با سعد العشیره همپیمان شدند». (سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۱-۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴-۲۹۵.)</ref> از [[بنی منبه بن حارث بن یزید]]،<ref>صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۸.</ref> [[بنی وقشه]]، [[بنی عبیده]]، [[بنی شریف]] و [[بنی رنیه]]<ref>ر.ک: حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۶.</ref> به عنوان برخی از شاخه‌های این [[قبیله]] نام برده شده است.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>. | ||