←احمر بن شمیط در زمان مختار
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
احمر، جزو [[بزرگان کوفه]] و از باقی ماندگان «[[توّابین]]» بود که به [[کوفه]] بازگشتند. | احمر، جزو [[بزرگان کوفه]] و از باقی ماندگان «[[توّابین]]» بود که به [[کوفه]] بازگشتند. | ||
مختار در نامه‌ای به آنان نوشت: به زودی با توصیۀ [[عبدالله بن عمر]] [[آزاد]] می‌شوم. [[طبری]] و [[ابن اثیر]] می‌نویسند: مختار از [[زندان]] برای آنها [[نامه]] نوشت و جهادِشان را ستود و بر ایمانشان [[درود]] گفت و آنها را به [[پیروزی]] [[امیدوار]] کرد و گفت: من [[نایب]] [[محمد بن علی]]، معروف به [[ابن حنفیه]] هستم که به [[خون خواهی]] [[قیام]] خواهم کرد. [[رفاعة بن شداد]] و [[مثنی بن | مختار در نامه‌ای به آنان نوشت: به زودی با توصیۀ [[عبدالله بن عمر]] [[آزاد]] می‌شوم. [[طبری]] و [[ابن اثیر]] می‌نویسند: مختار از [[زندان]] برای آنها [[نامه]] نوشت و جهادِشان را ستود و بر ایمانشان [[درود]] گفت و آنها را به [[پیروزی]] [[امیدوار]] کرد و گفت: من [[نایب]] [[محمد بن علی]]، معروف به [[ابن حنفیه]] هستم که به [[خون خواهی]] [[قیام]] خواهم کرد. [[رفاعة بن شداد]] و [[مثنی بن مخرمه عبدی]] و [[سعد بن حذیفة بن یمان یزید بن انس]] و [[احمر بن شمیط احمسی]] و [[عبدالله بن شداد بجلی]] و [[عبدالله بن کامل]]، نامۀ مختار را خواندند. آن‌گاه ابن کامل را به [[نمایندگی]] خود نزد او فرستادند و پیغام دادند ما چنانچه بخواهی هستیم و اگر بخواهی به زندان آمده تو را [با [[قهر]]] آزاد کنیم، حتماً خواهیم آمد. او که بر [[نیّت]] آنها [[آگاه]] شد، بسیار [[خرسند]] و امیدوار گردید و گفت: خود تا چند [[روز]] دیگر آزاد خواهم شد<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۴۸۷ و چ دارالتراث، ج۶، ص۸؛ ابناثیر، الکامل، مترجم، ج۱۲، ص۶۵.</ref>. | ||
مختار هم به فرزند [[عمر]] (شوهر خواهرش صَفیّه) پیغام داده بود که من مظلومانه [[زندانی]] شده‌ام، تو از من نزد [[عبدالله بن یزید]] ([[امیر]] کوفه) و [[ابراهیم بن محمد بن طلحه]]، ([[حاکمان کوفه]] از جانب [[عبدالله بن زبیر]]) [[شفاعت]] کن. او نیز پذیرفت. [[حاکم کوفه]] [[آزادی]] وی را مشروط به ضمانت جمعی از بزرگان کوفه دانست. همان عدّه‌ای از آنان به ضمانت مختار پرداختند که در جمعشان احمر بن شمیط بجلی احمسی بود. [[بلاذری]] اسامی آنان را آورده است؛ افرادی مانند [[زائدة بن قدامه ثقفی]]، [[سائب بن مالک اشعری]]، [[عبدالله بن کامل شاکری]] از هَمْدان، [[عبدالله بن شداد جشمی]]، [[رفاعة بن شداد بجلی]]، [[مسافر بن سعید بن نمران ناعطی]] و جمعی دیگر، [[حاکم]] از آنان [[پیمان]] گرفت که مختار [[دست]] به [[توطئه]] نزند<ref>بلاذری، جمل من أنساب الأشراف، ج۶، ص۳۸۱-۳۸۲.</ref>. | مختار هم به فرزند [[عمر]] (شوهر خواهرش صَفیّه) پیغام داده بود که من مظلومانه [[زندانی]] شده‌ام، تو از من نزد [[عبدالله بن یزید]] ([[امیر]] کوفه) و [[ابراهیم بن محمد بن طلحه]]، ([[حاکمان کوفه]] از جانب [[عبدالله بن زبیر]]) [[شفاعت]] کن. او نیز پذیرفت. [[حاکم کوفه]] [[آزادی]] وی را مشروط به ضمانت جمعی از بزرگان کوفه دانست. همان عدّه‌ای از آنان به ضمانت مختار پرداختند که در جمعشان احمر بن شمیط بجلی احمسی بود. [[بلاذری]] اسامی آنان را آورده است؛ افرادی مانند [[زائدة بن قدامه ثقفی]]، [[سائب بن مالک اشعری]]، [[عبدالله بن کامل شاکری]] از هَمْدان، [[عبدالله بن شداد جشمی]]، [[رفاعة بن شداد بجلی]]، [[مسافر بن سعید بن نمران ناعطی]] و جمعی دیگر، [[حاکم]] از آنان [[پیمان]] گرفت که مختار [[دست]] به [[توطئه]] نزند<ref>بلاذری، جمل من أنساب الأشراف، ج۶، ص۳۸۱-۳۸۲.</ref>. | ||