(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[شریح بن حارث قاضی در تاریخ اسلامی]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شریح بن الحارث]]''' است. "'''[[شریح بن الحارث]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شریح بن الحارث در نهج البلاغه]] - [[شریح بن الحارث در تاریخ اسلامی]] - [[شریح بن الحارث در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
'''[[شریح قاضی]]'''، [[قاضی]] معروف [[کوفه]] که وابسته به [[امویان]] بود.
==مقدمه==
[[شریح بن حارث]]، در اصل [[یمنی]] بود و در [[زمان عمر]] به [[قضاوت]] کوفه [[منصوب]] شد و مدت ۶۰ سال این [[شغل]] را داشت، جز در ایام [[عبدالله زبیر]] که سه سال این کار را ترک کرد و در ایام [[حجاج]]، دست از این کار کشید و [[خانه‌نشین]] شد تا [[زمان]] مرگش در سال ۹۷ یا ۹۸ [[هجری]]، که عمرش بیش از صد سال بود.
در زمان [[امام علی]]{{ع}} هم مدتی بر [[منصب قضاوت]] بود.وقتی [[امام]]، وی را به این [[منصب]] گماشت، بر او شرط کرد که هیچ حکمی را [[اجرا]] نکند مگر آنکه آن را بر آن [[حضرت]] عرضه کند. <ref>وسائل الشیعة،ج ۱۸،ص ۶.</ref> علی{{ع}} یک بار بر او [[خشم]] گرفت و از کوفه بیرونش کرد. وی طبع [[شعر]] هم داشت و [[شوخ طبع]] بود. <ref>بحار الأنوار،ج ۴۲،ص۱۷۵.حالات مفصّل او را در همین مأخذ مطالعه کنید.</ref>
وقتی [[ابن زیاد]] در کوفه، [[هانی بن عروه]] را دستگیر و در قصر با او [[بدرفتاری]] کرد، هواداران هانی در بیرون، به [[فکر]] این که او را کشتند، سر و صدا راه انداختند. شریح قاضی به امر ابن زیاد بیرون قصر آمد و [[شهادت]] داد که هانی زنده است، تا [[جمعیت]] [[هوادار]] او متفرق شوند. <ref>مروج الذّهب،ج ۳،ص ۵۷.</ref>
معروف است که وی به [[دستور]] عبیدالله زیاد، [[فتوا]] داد که چون [[امام حسین]]{{ع}} بر خلیفۀ وقت خروج کرده است، دفع او بر [[مسلمانان]] [[واجب]] است. چهرۀ شریح قاضی، به عنوان عالم وابسته به دربار [[ستم]] و در [[خدمت]] [[زور]] و [[تزویر]] شناخته می‌شود و همیشه برای کوبیدن [[حق]]، از چهرۀ افراد مذهبی و موجه که [[مردم]] حرفشان را می‌پذیرند استفاده می‌کنند. شریح نیز در منصب قضاوت بود و چنین [[سوء]] استفاده‌ای از موقعیت او به نفع [[حکومت جور]] انجام گرفت.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۴۵-۲۴۶.</ref>
