مظلوم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
ستمدیده، از لقب‌های سیدالشهداست که اغلب با نام او همراه است: یا [[حسین]] مظلوم، در [[زیارتنامه‌ها]] و [[احادیث]]، تکیه بر روی این [[لقب]] برای بیان [[ظالم]] بودن [[حکومت اموی]] و سپاهی است که در [[کربلا]] آن حضرت را به [[شهادت]] رساندند. هر چند آنان می‌کوشیدند تا خود را تبرئه کنند و [[گناه]] کشته شدن را به گردن خود [[امام]] بیندازند، ولی مظلومیت آن [[شهید]]، همواره مثل پرچمی در اهتزاز بوده است. | |||
: | |||
در [[حدیث]] [[امام باقر]] {{ع}} است: {{متن حدیث|إِنَّ الْحُسَيْنَ صَاحِبَ كَرْبَلاَءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً}}<ref>کامل الزیارات، ص۱۶۸.</ref> و در برخی [[تفاسیر]]، آیۀ {{متن قرآن|وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا}}<ref>«و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم» سوره اسراء، آیه ۳۳.</ref> به [[شهادت]] آن حضرت [[تفسیر]] شده است<ref>تفسیر «البرهان»، سید هاشم بحرانی، ج۲، ص۴۱۸.</ref>. همچنین آیۀ {{متن قرآن|وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}}<ref>«و آنان که ستم ورزیده‌اند به زودی خواهند دانست که به کدام بازگشتگاه باز خواهند گشت» سوره شعراء، آیه ۲۲۷.</ref> به مظلومیّت [[اهل بیت]] [[تأویل]] گشته است<ref>تفسیر «البرهان»، سید هاشم بحرانی، ج۳، ص۴۱۸، ذیل آیه فوق.</ref>. | |||
آیۀ {{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا}}<ref>«به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند» سوره حج، آیه ۳۹.</ref> نیز طبق [[روایات]]، دربارۀ [[حسین بن علی]] {{ع}} است که [[یزید]] در پی کشتن او بود تا آنکه مظلومانه [[شهید]] شد. [[امام صادق]] {{ع}} نیز در [[حدیثی]] [[امام زمان]] {{ع}} را خونخواه [[حسین]] {{ع}} معرفی می‌کند<ref>بحارالانوار، ج۲۴، ص۲۲۴.</ref> و دربارۀ آیۀ {{متن قرآن|أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا...}}<ref>«و ستمکاران (مشرک) در نهان رازگویی کردند که.».. سوره انبیاء، آیه ۳.</ref> [[روایت]] است که {{متن حدیث|اَلَّذِينَ ظَلَمُوا آلَ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۴، ص۲۲۶.</ref>. مظلومیّت [[ابا عبدالله]] {{ع}} و [[ائمه]]، [[شیعه]] را همواره در مسیر [[ظلم‌ستیزی]] و آمادگی برای جانبازی در رکاب انتقام‌گیرندۀ [[خون]] شهدای مظلوم [[کربلا]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} قرار می‌دهد و کینۀ [[ظالم]] را در [[دل‌ها]] می‌پروراند. افراشتن [[پرچم]] مظلومیت [[آل الله]]، محور تجمّع و [[تشکّل]] همۀ مظلومان و ستمدیدگان [[تاریخ]] بر محور [[امام]] مظلومان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۹.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۲
مقدمه
ستمدیده، از لقب‌های سیدالشهداست که اغلب با نام او همراه است: یا حسین مظلوم، در زیارتنامه‌ها و احادیث، تکیه بر روی این لقب برای بیان ظالم بودن حکومت اموی و سپاهی است که در کربلا آن حضرت را به شهادت رساندند. هر چند آنان می‌کوشیدند تا خود را تبرئه کنند و گناه کشته شدن را به گردن خود امام بیندازند، ولی مظلومیت آن شهید، همواره مثل پرچمی در اهتزاز بوده است.
در حدیث امام باقر (ع) است: «إِنَّ الْحُسَيْنَ صَاحِبَ كَرْبَلاَءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً»[۱] و در برخی تفاسیر، آیۀ ﴿وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا﴾[۲] به شهادت آن حضرت تفسیر شده است[۳]. همچنین آیۀ ﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾[۴] به مظلومیّت اهل بیت تأویل گشته است[۵].
آیۀ ﴿أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا﴾[۶] نیز طبق روایات، دربارۀ حسین بن علی (ع) است که یزید در پی کشتن او بود تا آنکه مظلومانه شهید شد. امام صادق (ع) نیز در حدیثی امام زمان (ع) را خونخواه حسین (ع) معرفی می‌کند[۷] و دربارۀ آیۀ ﴿أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا...﴾[۸] روایت است که «اَلَّذِينَ ظَلَمُوا آلَ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ»[۹]. مظلومیّت ابا عبدالله (ع) و ائمه، شیعه را همواره در مسیر ظلم‌ستیزی و آمادگی برای جانبازی در رکاب انتقام‌گیرندۀ خون شهدای مظلوم کربلا، حضرت مهدی (ع) قرار می‌دهد و کینۀ ظالم را در دل‌ها می‌پروراند. افراشتن پرچم مظلومیت آل الله، محور تجمّع و تشکّل همۀ مظلومان و ستمدیدگان تاریخ بر محور امام مظلومان است[۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ کامل الزیارات، ص۱۶۸.
- ↑ «و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم» سوره اسراء، آیه ۳۳.
- ↑ تفسیر «البرهان»، سید هاشم بحرانی، ج۲، ص۴۱۸.
- ↑ «و آنان که ستم ورزیده‌اند به زودی خواهند دانست که به کدام بازگشتگاه باز خواهند گشت» سوره شعراء، آیه ۲۲۷.
- ↑ تفسیر «البرهان»، سید هاشم بحرانی، ج۳، ص۴۱۸، ذیل آیه فوق.
- ↑ «به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند» سوره حج، آیه ۳۹.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۴، ص۲۲۴.
- ↑ «و ستمکاران (مشرک) در نهان رازگویی کردند که.».. سوره انبیاء، آیه ۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۴، ص۲۲۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۹.