خون تازه: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[روایات]] آمده که پس از کشته شدن [[امام حسین]] {{ع}} عصر [[عاشورا]]، در [[زمین]] و [[آسمان]] نشانه‌های شگفتی دیده شد که برخی از آنها تا مدّت‌ها باقی بود. یکی از این علایم و آثار، [[خون]] تازه (دم عبیط) بود. در نقل‌هایی آمده است که پس از کشته شدن [[امام]]، در [[بیت المقدس]]، هر سنگی را که از [[زمین]] بر می‌‌داشتند، زیر آن [[خون]] تازه بود و سه روز از [[آسمان]] [[خون]] بارید<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۲۰۴؛ اثبات الهداه، حر عاملی، ج ۵، ص ۱۸۰؛ امالی صدوق، ص ۱۴۲.</ref>. بارش [[خون]] از [[آسمان]] و رویش [[خون]] تازه از [[زمین]] و از زیر سنگ‌ها، [[گریه]] [[آسمان]] و [[زمین]] در سوگ ابا [[عبد الله]] {{ع}} به حساب آمده است. در زمینه همین عبیط، از قول ابو سعید [[نقل]] شده است که: {{عربی|ما رفع حجر من الدّنيا الّا و تحته دم عبيط و لقد مطرت السّماء دما بقي اثره في الثّياب مدّة حتّى تقطّعت}}<ref>احقاق الحق، ج ۱۱، ص ۴۶۲ و ۴۸۲.</ref>. در مورد [[خواب]] امّ سلمه نیز آمده است که حضرت رسول را در [[خواب]] دید. حضرت به او فرموده: هرگاه شیشه‌ای که در نزد توست و خاک در آن است، دیدی که خاکش به [[خون]] تازه (دم عبیط) رنگین شد، بدان که [[حسین]] {{ع}} کشته شده است<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۲۳۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۱.</ref>