(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = امام حسین
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل =
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div>
| مداخل مرتبط =
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط =
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حاجر در حدیث]] | [[حاجر در کلام اسلامی]] | [[حاجر در معارف و سیره حسینی]]</div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حاجر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
== مقدمه ==
حاجر: نام [[سرزمین]] و منزلی میان [[مکّه]] تا [[عراق]] که محلّ تلاقی [[اهل]] [[بصره]] و [[کوفه]]، هنگام عزیمت به [[مدینه]] است. به معنای نگهدارنده آب است، جایی که آب در آن میماند. [[سید الشهدا]]{{ع}} در همین منزل، [[نامه]] “مسلم بن عقیل” را از [[کوفه]] دریافت کرد و پاسخی خطاب به [[مردم کوفه]] نوشت و توسّط پیک خویش [[قیس]] بن مسهر به سوی [[کوفه]] فرستاد<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۰۵، نقل از معجم البلدان.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۰.</ref>.
حاجر: نام سرزمین و منزلی میان [[مکّه]] تا [[عراق]] که محلّ تلاقی اهل بصره و [[کوفه]]، هنگام عزیمت به [[مدینه]] است. به معنای نگهدارنده آب است، جایی که آب در آن میماند. [[سید الشهدا]] {{ع}} در همین منزل، [[نامه]] «[[مسلم بن عقیل]]» را از [[کوفه]] دریافت کرد و پاسخی خطاب به مردم کوفه نوشت و توسّط پیک خویش [[قیس بن مسهر]] به سوی [[کوفه]] فرستاد<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۰۵، نقل از معجم البلدان.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۰.</ref>
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام حسین است.مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
حاجر: نام سرزمین و منزلی میان مکّه تا عراق که محلّ تلاقی اهل بصره و کوفه، هنگام عزیمت به مدینه است. به معنای نگهدارنده آب است، جایی که آب در آن میماند. سید الشهدا (ع) در همین منزل، نامه «مسلم بن عقیل» را از کوفه دریافت کرد و پاسخی خطاب به مردم کوفه نوشت و توسّط پیک خویش قیس بن مسهر به سوی کوفه فرستاد[۱].[۲]