آزادگی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = فضیلت | | موضوع مرتبط = فضیلت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = [[آزادگی در معارف و سیره حسینی]] | | مداخل مرتبط = [[آزادگی در معارف و سیره حسینی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از مهمترین درس‌های [[نهضت]] [[کربلا]] و از الفبای نخستین [[فرهنگ عاشورا]]، آزادگی و [[حریت]] و تن به [[ظلم]] ندادن و [[اسیر]] [[ذلت]] نشدن است. [[امام حسین|حسین بن علی]] فرموده است: {{متن حدیث|مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَياةٍ في ذُلٍّ}}<ref>مناقب ابن شر آشوب ج ۴ ص۶۸</ref> [[مرگ]] با [[عزت]] بهتر از [[زندگی]] با [[ذلت]] است. نیز در مقابل [[تسلیم]] و [[بیعت]]، فرمود: {{متن حدیث|لا وَ اللّهِ لا اُعْطیكُمْ بِیَدی اِعْطاءَ الذَّلیلِ وَ لا اَفِرُّ فِرارَ الْعَبیدِ}} | از مهمترین درس‌های [[نهضت]] [[کربلا]] و از الفبای نخستین [[فرهنگ عاشورا]]، آزادگی و [[حریت]] و تن به [[ظلم]] ندادن و [[اسیر]] [[ذلت]] نشدن است. [[امام حسین|حسین بن علی]] فرموده است: {{متن حدیث|مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَياةٍ في ذُلٍّ}}<ref>مناقب ابن شر آشوب ج ۴ ص۶۸</ref> [[مرگ]] با [[عزت]] بهتر از [[زندگی]] با [[ذلت]] است. نیز در مقابل [[تسلیم]] و [[بیعت]]، فرمود: {{متن حدیث|لا وَ اللّهِ لا اُعْطیكُمْ بِیَدی اِعْطاءَ الذَّلیلِ وَ لا اَفِرُّ فِرارَ الْعَبیدِ}} دست [[ذلت]] به شما نمی‌دهم و چون بردگان [[تسلیم]] شما نمی‌شوم. همچنین در [[کربلا]] وقتی آن حضرت را میان [[جنگ]] یا [[بیعت]] مخیر کردند، فرمو: {{متن حدیث|أَلا وَ إِن الدعِی بْنَ الدعِی قَدْ رَکزَ بَینَ اثْنَتَینِ: بَینَ السلةِ وَالذلةِ، وَ هَیهاتَ مِنا الذلةُ}}<ref>لهوف ص ۵۷</ref> [[ناپاک]] ناپاکزاده مرا بین دو چیز، [[شمشیر]] و [[ذلت]] مخیر قرار داده است، [[ذلت]] از ما بسیار دور است. در [[نبرد]] [[عاشورا]] نیز در حمله‌هایی که به صفوف [[دشمن]] می‌کرد، رجز می‌خواند و می‌فرمود: [[مرگ]]، بهتر از ننگ است و ننگ، بهتر از [[دوزخ]]! وقتی که مجروح بر [[زمین]] افتاده بود، شنید که [[سپاه]] [[دشمن]] قصد حمله به [[حرم]] و [[خیمه]] گاه او را دارد، بر سرشان فریاد کشید: {{متن حدیث|یا شیعَهَ آلِ اَبی سُفْیانَ! اِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ، وَ کُنْتُمْ لا تَخافُونَ الْمَعادَ، فَکُونُوا اَحْراراً فی دُنْیاکُمْ}}<ref>«ای پیروان آل ابوسفیان اگر دین ندارید و از قیامت نمی‌ترسید، پس در دنیایتان آزاد باشید». بحار الانوار ج۴۵ ص ۵۱. مقتل خوارزمی ج۲ص۳۲</ref> [[نهضت]] [[عاشورا]]، به همه مظلومان، درس [[مبارزه]] و به همه مبارزان، [[الهام]] [[مقاومت]] و روحیه آزادگی داده است<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۸.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فضیلت است. آزادگی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آزادگی در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از مهمترین درس‌های نهضت کربلا و از الفبای نخستین فرهنگ عاشورا، آزادگی و حریت و تن به ظلم ندادن و اسیر ذلت نشدن است. حسین بن علی فرموده است: «مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَياةٍ في ذُلٍّ»[۱] مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است. نیز در مقابل تسلیم و بیعت، فرمود: «لا وَ اللّهِ لا اُعْطیكُمْ بِیَدی اِعْطاءَ الذَّلیلِ وَ لا اَفِرُّ فِرارَ الْعَبیدِ» دست ذلت به شما نمی‌دهم و چون بردگان تسلیم شما نمی‌شوم. همچنین در کربلا وقتی آن حضرت را میان جنگ یا بیعت مخیر کردند، فرمو: «أَلا وَ إِن الدعِی بْنَ الدعِی قَدْ رَکزَ بَینَ اثْنَتَینِ: بَینَ السلةِ وَالذلةِ، وَ هَیهاتَ مِنا الذلةُ»[۲] ناپاک ناپاکزاده مرا بین دو چیز، شمشیر و ذلت مخیر قرار داده است، ذلت از ما بسیار دور است. در نبرد عاشورا نیز در حمله‌هایی که به صفوف دشمن می‌کرد، رجز می‌خواند و می‌فرمود: مرگ، بهتر از ننگ است و ننگ، بهتر از دوزخ! وقتی که مجروح بر زمین افتاده بود، شنید که سپاه دشمن قصد حمله به حرم و خیمه گاه او را دارد، بر سرشان فریاد کشید: «یا شیعَهَ آلِ اَبی سُفْیانَ! اِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ، وَ کُنْتُمْ لا تَخافُونَ الْمَعادَ، فَکُونُوا اَحْراراً فی دُنْیاکُمْ»[۳] نهضت عاشورا، به همه مظلومان، درس مبارزه و به همه مبارزان، الهام مقاومت و روحیه آزادگی داده است[۴].
منابع
پانویس
- ↑ مناقب ابن شر آشوب ج ۴ ص۶۸
- ↑ لهوف ص ۵۷
- ↑ «ای پیروان آل ابوسفیان اگر دین ندارید و از قیامت نمی‌ترسید، پس در دنیایتان آزاد باشید». بحار الانوار ج۴۵ ص ۵۱. مقتل خوارزمی ج۲ص۳۲
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۸.