غزوه ودان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غزوه ودان''' یا [[غزوه ابواء|اَبواء]] و یا [[غزوه بنی‌ضمره]] در محلی به نام "[[ودان]]" در [[مدینه]] و در نزدیکی منطقه "أبواء" رخ داد. این [[غزوه]]، اوّلین غزوه [[رسول خدا]]{{صل}} بود. ایشان برای به دست آوردن [[اموال]] کاروانی از [[قریش]] و [[جنگ]] با [[قبیله]] "بنی‌ضمرة بن بکر کنانی" مدینه را به قصد أبواء ترک کردند که به نوشته شدن [[قرارداد]] صلحی میان [[پیامبر]] و آن قبیله تمام شد.

[[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} ده سال در [[مدینه]] اقامت داشت و [[غزوات]]<ref>مجموعه جنگ‌هایی که پیامبر علیه خود شخصاً در آنها حضور داشتند.</ref> و سریه‌های متعددی را با [[مشرکان]] و غیر [[مشرکان]] به منظور [[مطیع]] ساختن و یا جلوگیری از [[توطئه]] آنها انجام می‌داد؛ به گونه‌ای که [[طبری]] به [[نقل]] از [[ابن‌اسحاق]] می‌گوید: "[[غزوات پیامبر]] {{صل}} به عدد ۲۶ می‌رسد و اولین غزوه‌ای که [[پیامبر]] {{صل}} در طول این سال‌ها انجام دادند، غزوه ودان بود" که به آن [[غزوه ابواء|اَبواء]] یا [[غزوه بنی‌ضمره]] نیز گفته می‌شود<ref>[[علی محمد تاج‌الدین|تاج‌الدین، علی محمد]]، [[غزوه ودان (مقاله)|غزوه ودان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۹۹.</ref>.

این [[غزوه]] در محلی به نام "[[ودان]]" در [[مدینه]] و در نزدیکی منطقه "أبواء" رخ داد. [[ودان]] بین [[جحفه]] و أبواء قرار دارد. از آنجا که بین [[ودان]] و أبواء شش میل فاصله است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۶۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷.</ref> و در نزدیکی هم قرار دارند، در منابع به هر دو نام آمده است<ref>احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۴.</ref>.<ref>[[علی محمد تاج‌الدین|تاج‌الدین، علی محمد]]، [[غزوه ودان (مقاله)|غزوه ودان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۹۹.</ref>

این [[غزوه]]، اوّلین غزوه [[رسول خدا]] {{صل}}<ref>عبدالرحمن سهیلی، الروض الأنف فی شرح السیرة النبویه، ج۵، ص۵۱؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۹۱.</ref> در صفر دوازدهمین ماه [[هجرت]] به وقوع پیوست<ref>احمدین یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۳، ص۰۹</ref>. ایشان برای به دست آوردن [[اموال]] کاروانی از [[قریش]] و [[جنگ]] با [[قبیله]] "[[بنی‌ضمرة بن بکر کنانی]]" [[مدینه]] را به قصد أبواء ترک کردند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۹۱؛ ابن سید الناس عیون الأثر، ج۱، ص۲۵۹؛ عبدالرحمن سهیلی، الروض الأنف فی شرح السیرة النبویه، ج۵، ص۵۱</ref>. در این [[غزوه]]، کسی از [[انصار]] حضور نداشت<ref>محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی والرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۴، ص۱۴.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} قبل از [[خروج]] از [[مدینه]]، [[سعد بن عباده]] را برای رسیدگی به امور در [[مدینه]] به جای خود [[منصوب]] فرمود<ref>احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن سیدالناس، عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۸؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۴.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} همراه دویست تن از [[یاران]] خویش<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۴.</ref> با پرچمداری [[حمزه عموی پیامبر]] {{صل}}<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۴.</ref> به سوی [[ودان]] حرکت کرد. در آنجا بنی‌ضمره برای صُلح به حضور [[پیامبر]] {{صل}} آمد<ref>احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷.</ref>، [[مخشی بن عمرو ضمری]] بود که در آن زمان، [[ریاست]] [[قبیله]] مذکور را به عهده داشت<ref>عبدالرحمن سهیلی، الروض الأنف فی شرح السیرة النبویه، ج۵، ص۵۱؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۹؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۸۹.</ref> و قرارداد صلح را امضا کرد<ref>[[علی محمد تاج‌الدین|تاج‌الدین، علی محمد]]، [[غزوه ودان (مقاله)|غزوه ودان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۹۲-۲۰۰.</ref>.

== مفاد صلح‌نامه ==

در این قرارداد صلح مقرر شد:

 

سپس میان خود عهدنامه‌ای نوشتند و با [[پیامبر]] {{صل}} به [[مدینه]] بازگشتند<ref>محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۴، ص۱۴؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۲.</ref>. مدت [[غیبت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} در [[مدینه]]، پانزده شب بود<ref>احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۸۹؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۲.</ref>.<ref>[[علی محمد تاج‌الدین|تاج‌الدین، علی محمد]]، [[غزوه ودان (مقاله)|غزوه ودان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۲۰۰.</ref>