|
|
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{امامت}}
| | #تغییر_مسیر [[حصین بن نمیر کندی در تاریخ اسلامی]] |
| {{مدخل مرتبط
| |
| | موضوع مرتبط = حصین بن نمیر
| |
| | عنوان مدخل = [[حصین بن نمیر]]
| |
| | مداخل مرتبط = [[حصین بن نمیر در تاریخ اسلامی]]
| |
| | پرسش مرتبط =
| |
| }}
| |
| | |
| '''حُصَین بن نُمَیر'''، از [[سرداران]] [[بنی‌امیه]] در دوران [[معاویه]]، [[یزید]] و [[مروان بن حکم]] بود. وی را از کسانی دانسته‌اند که [[معاویه]] را به [[انتخاب]] [[یزید]] برای [[جانشینی]] خود [[تشویق]] می‌کرد و در [[روز عاشورا]] [[فرماندهی]] چهار هزار نفر از [[لشکریان]] [[عمر بن سعد]] را بر عهده داشت.
| |
| | |
| ==مقدمه==
| |
| [[نسب]] [[حصین بن نمیر|حصین]] به [[شَبیب بن سَکون]]، از بزرگان [[قبیله کنده]] از [[قبایل عرب]] [[یمانی]] می‌رسد.<ref>جمهرة انساب العرب، ابنحزم اندلسی، علیبن احمد، قاهره: دار المعارف، ۱۳۸۲ قمری.، ص۴۲۹.</ref>
| |
| | |
| در مورد [[تاریخ]] ولادت [[حصین بن نمیر|حُصَین]] اطلاع [[درستی]] در دست نیست. او [[روزگار]] [[پیامبر]]{{صل}} را [[درک]] کرد. بنا به نقل [[مسعودی]] او از کاتبان آن [[حضرت]] بود<ref>التنبیه و الاشراف، مسعودی، علیبن الحسین، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، قاهره.، ص۲۸۲.</ref> که به نظر درست نمی‌آید؛ زیرا جز [[مسعودی]] هیچ مورخی چنین مطلبی را ذکر نکرده است.
| |
| | |
| در سال ۱۱ [[هجری]] و در [[روزگار]] [[خلافت ابوبکر]]، از [[حصین بن نمیر]] در [[جنگ‌های ردّه]] یاد شده است. هنگامی که [[ابوبکر]]، [[زیاد بن لبید]] را برای جمع‌آوری [[زکات]] [[بنی عمرو بن معاویه]] گسیل کرد و آنان حاضر به پرداخت [[زکات]] نشدند، زیاد، [[حصین بن نمیر]] را [[مأمور]] سرکوبی آنان کرد.<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۲، ص۳۸۰. </ref>
| |
| | |
| در [[زمان]] [[خلافت عمر|خلافت عمر بن خطّاب]]، هنگام [[فتح قادسیه]] در [[سال چهاردهم هجری]]، لشکری چهار هزار نفری به [[فرماندهی]] [[سعد بن ابی وقاص|سعد بن ابی‌وقّاص]] برای [[فتح]] [[عراق]] فرستاده شد که [[حصین بن نمیر]] و گروهی از [[قبیله]] سَکون نیز در آن بودند.<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۲، ص۴۵۱. </ref>
| |
| | |
| در روایتی، [[حصین بن نمیر]] سرسخت‌ترین [[دشمن]] در [[جنگ]] با [[امام علی]]{{ع}} خوانده شده است<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۲، ص۴۵۲. </ref> ولی [[نصر بن مزاحم]]، اگر چه از [[حصین بن نمیر]] به عنوان یکی از [[سرداران معاویه]] یاد کرده،<ref>وقعه صفین، منقری، نصربن مزاحم، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم: مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۳۷۶ شمسی.، ص۴۷.</ref> اما در شرح [[جنگ صفین]] از او نامی نبرده است.
| |
| | |
| به نوشته [[نصر بن مزاحم]]، [[معاویه]] در نامه‌ای به [[مصریان]] از آنان خواست که به کمک [[حصین بن نمیر]] و [[معاویة بن خُدَیج]] – که هر دو در [[مصر]] بودند - در مقابل [[فرماندار]] [[امام علی]]{{ع}}، [[قیس بن سعد بن عباده]]، بایستند. ظاهراً [[حصین بن نمیر]] در [[زمان]] [[جنگ صفین]] در [[مصر]] بوده است.<ref>وقعه صفین، منقری، نصربن مزاحم، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم: مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۳۷۶ شمسی.، ص۱۲۸. </ref>
| |
| | |
| [[حصین]] یکی از رؤسای [[اهل شام]] بود که در سال ۵۶ [[معاویه]] را [[تشویق]] کرد [[یزید]] را به [[ولایت عهدی]] برگزیند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۰۱؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۴، ص۳۳۴.</ref>
| |
| | |
| در پاره‌ای [[روایات]] از [[حصین بن نمیر]] به عنوان یکی از [[سرداران]] [[لشکر]] [[عبید الله بن زیاد]] در سال ۶۰ نام برده‌اند.
| |
| | |
| [[عبیدالله بن زیاد]] پس از [[شکست]] [[نهضت]] [[مسلم بن عقیل]] به [[حصین بن نمیر]] گفت: ای [[حصین بن نمیر|حصین]]! مادرت به عزایت بنشیند اگر کوچه‌های [[شهر]] را محافظت نکنی و مسلم امشب از [[کوفه]] بگریزد. اینک من تو را بر خانه‌های [[کوفه]] مسلط کردم و داروغه‌گری [[شهر]] را به تو سپردم.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۰؛الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری. فی معرفة حجج الله علی العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۴۰۳.</ref>
| |
| | |
| [[حصین بن نمیر|حُصَین بن نُمَیر تَمیمی]] از سوی [[عبیدالله بن زیاد]] در [[قادسیه]]، پُست نظامی [[نیرومندی]] مرکب از چهار هزار نفر از [[لشکریان]] برپا ساخته بود و نواحی منتهی به [[قادسیه]] را با گماردن لشکریانی تحت [[مراقبت]] گرفت و راه [[نفوذ]] از [[کوفه]] به [[حجاز]] را بست و امکان ورود و خروج به [[کوفه]] را مسدود ساخت تا کسی به [[لشکر]] [[امام]] نپیوندد. او [[قیس بن مسهر صیداوی|قَیس بن مُسَهَّر صیداوی]] را که از سوی [[امام]] با نامه‌ای برای شیعیانش به [[کوفه]] روانه شده بود، دستگیر و نزد [[عبیدالله بن زیاد]] فرستاد و [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]، [[قیس بن مسهر صیداوی|قیس]] را به [[شهادت]] رساند.<ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی.، ص۱۶۰؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۱۶۷؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۳،۲۴۰؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۸۲،۵۲</ref> روزی که [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ بن یزید]] راه را بر [[امام حسین]]{{ع}} گرفت، از [[قادسیه]] می‌آمد و [[عبیدالله بن زیاد]] برای اینکه هر چه زودتر و بهتر به مقصد برسد، به [[حصین بن نمیر]] [[دستور]] داده بود که به [[قادسیه]] رفته و [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ]] را با هزار نفر به سوی [[امام]] روانه کند. او هم طبق [[فرمان]] عمل کرد.
| |
| | |
| پس از فرود آمدن [[امام]] در [[کربلا]] و رسیدن [[عمر بن سعد]] به آنجا، [[عبیدالله بن زیاد]] پی‌در پی [[نیروی نظامی]] به [[یاری]] [[عمر بن سعد]] می‌فرستاد. او از [[حصین بن نمیر]] نیز خواست تا با افراد تحت [[فرماندهی]] خود به [[کربلا]] رود و تحت [[فرماندهی]] [[عمر بن سعد]] قرار گیرد.<ref>مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۴۲-۲۴۳.</ref>
| |
| | |
| [[حصین بن نمیر]] در [[روز عاشورا]] [[فرماندهی]] چهار هزار نفر از [[لشکریان]] [[عمر بن سعد]] را بر عهده داشت. [[عمر بن سعد]]، [[حصین بن نمیر]] را همراه پانصد نفر تیرانداز به سوی [[امام حسین]]{{ع}} فرستاد. در این [[حمله]] بسیاری از [[اصحاب]] با تیرهایی که بر بدن‌شان فرود آمد، به [[شهادت]] رسیده یا زخمی شدند.<ref>مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۱۳.</ref>
| |
| | |
| [[ظهر عاشورا]] یک‌بار دیگر تیراندازان و کمان‌داران، [[سپاه امام]] را [[هدف]] تیر قرار دادند. [[حصین بن نمیر|حُصین بن نُمَیر]] که [[سرپرست]] تیراندازان بود، هنگامی که پافشاری یاران [[امام حسین]]{{ع}} را دید، [[دستور]] داد تا همه یک‌باره [[اصحاب امام]] را تیرباران کنند.<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۱۴ قمری. فی معرفة حجج الله علی العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۱۴ قمری.، ج۲، ص۴۵۶.</ref>
| |
| | |
| در [[روز]] یازدهم [[محرم]]، [[عمر بن سعد]] [[دستور]] داد [[سرهای شهدا]] را بر نیزه زنند و پیشاپیش کاروان [[اسرا]] به سوی [[کوفه]] حرکت کنند.<ref>العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی.، ج۲، ص۳۶. </ref> هفده سر را [[قبیله]] [[تمیم]] به [[رهبری]] [[حصین بن نمیر]] همراه خود بردند.
| |
| | |
| ==[[واقعه حره|واقعه حَرّه واقم]]==
| |
| در [[واقعه حره|واقعه حَرّه واقم]]، اواخر سال ۶۳ [[یزید]] برای مقابله با آشفتگی‌های [[مدینه]] به [[مسلم بن عقبه|مسلم بن عُقبه]] [[دستور]] داد که با لشکری گران روانه [[حجاز]] شود و آشوب‌های [[مدینه]] و [[مکه]] را خاموش سازد. [[حصین بن نمیر]] از [[سرداران]] همراه مسلم بود. او [[فرماندهی]] اهل حِمص را بر عهده داشت. در آخر [[محرم]] سال ۶۴ [[مسلم بن عقبه]] پس از [[سرکوب]] [[قیام مردم مدینه]]، در حالی که برای [[سرکوب]] [[شورش]] [[عبدالله بن زبیر]] روانه [[مکه]] بود، در گردنه مُشَلَّل مُرد و [[حصین بن نمیر|حُصَین بن نمیر]] بنا به سفارش [[یزید]] [[فرماندهی سپاه]] را برعهده گرفت.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۶؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۱؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۸۸، ۴۹۰، ۴۹۶، ۴۹۷.</ref>
| |
| | |
| [[مردم]] در [[مکه]] با [[عبدالله بن زبیر|ابن زبیر]] [[بیعت]] کرده بودند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۷.</ref> [[حصین بن نمیر]] در ۲۵ یا ۲۶ [[محرم]] [[سال]] ۶۴ وارد [[مکه]] شد و [[ابن زبیر]] را محاصره کرد. [[ابن زبیر]] و همراهانش به [[مسجدالحرام]] [[پناه]] بردند. در سوم [[ربیع الاول]] [[سال]] ۶۴، [[حصین بن نمیر|حصین]] و [[سپاهیان شام]] در کوه‌های اطراف [[کعبه]]، منجنیق‌ها و عرابه‌هایی به کار انداختند و با سنگ و [[آتش]] به [[کعبه]] و [[شهر]] [[مکه]] [[حمله]] کردند که [[کعبه]] ویران شد و [[جامه]] و چوب‌های آن سوخت.<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۱۵۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۷-۴۹۹؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۱۶۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۷۰.</ref> در اوج [[جنگ]] بین [[شامیان]] و مکّیان، خبر [[مرگ یزید]]<ref>مرگ یزید در ۱۴ ربیع الاول سال ۶۴ هجری در سن ۳۸ یا ۳۹ سالگی در حُوّارِین شام بود.</ref> رسید و باعث [[تضعیف]] [[سپاهیان شام]] شد.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۹؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۸۱.</ref> [[حصین بن نمیر]] که نمی‌دانست برای چه کسی باید بجنگد، محاصره را متوقف ساخت و به [[ابن زبیر]] پیشنهاد کرد [[خلافت]] را بپذیرد و همراه او و لشکرش به [[شام]] برود تا از [[شامیان]] برایش [[بیعت]] بگیرد. اما [[ابن زبیر]] نپذیرفت و [[حصین بن نمیر|حصین]] با [[لشکر]] خود سوی [[شام]] بازگشت.<ref>ر.ک: الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۶۸؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۹، ۵۰۱-۵۰۲؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۸۱.</ref>
| |
| | |
| پس از [[خلافت]] کوتاه [[معاویة بن یزید]] و [[مرگ]] او در سال ۶۴، [[حصین بن نمیر]] برای به [[خلافت]] رساندن [[مروان بن حکم]] کوشید.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۰۳، ۵۳۵-۵۳۶.</ref>
| |
| | |
| در سال ۶۵ و در آغاز [[خلافت]] [[عبدالملک بن مروان]]، [[حصین بن نمیر|حصین]] جزو [[فرماندهان]] [[شام]] بود که به [[جنگ]] [[توابین]] رفت.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴.</ref> [[توابین]] در [[عین الوردة|عین‌الورده]] استقرار یافتند که [[سپاه شام]] به [[فرماندهی]] [[عبیدالله بن زیاد]] به سوی [[عین الوردة|عین‌الورده]] در حرکت بود. پیش‌قراولان [[سپاه شام]] را [[حصین بن نمیر]] [[فرماندهی]] می‌کرد که پیش از [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]] به [[عین الوردة|عین‌الورده]] رسید. نوشته‌اند که چون [[حصین بن نمیر|حصین]] به مقابل [[سپاه توابین]] رسید، ایشان را مخاطب ساخته، گفت: ای [[سپاه]]! اکنون [[مسلمانان]] دو گروه‌اند: زبیریان و [[مروانیان]]. شما خارجیان در این میان چه کاره‌اید؟ شما که امامتان در میان شما نیست، پس بی‌جهت [[خون]] خویش را نریزید. [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خزاعی]] پاسخ داد: ای [[حصین بن نمیر|حصین]]! بهتر است برای نداشتن [[امام]]، خود و [[سپاه شام]] را ملامت کنی. شما که هر هفته امامی دارید، آن هم امامی ناحق، [[ناشایست]] و [[ستمگر]]. ای [[حصین بن نمیر|حصین]]! [[امام]] ما از [[خاندان پیامبر]]{{صل}} است و [[خون]] [[دختر]] [[پیامبر]] را از شما [[طلب]] می‌کنیم.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۲۱-۲۲۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴-۲۹۵؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۱۸۲؛ البدایة و النهایة، ابنکثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیلبن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۲۵۴.</ref>
| |
| | |
| بالاخره [[قیام توابین|قیام توّابین]] به [[رهبری]] [[سلیمان بن صرد خزاعی]] در «[[عین الورده]]» توسط [[سپاهیان شام]] [[سرکوب]] گردید.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۴، ۵۹۷-۵۹۹؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۲۱-۲۲۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴-۲۹۵.</ref>
| |
| | |
| هنگامی که مختار به [[خون‌خواهی]] [[امام حسین]]{{ع}} [[قیام]] کرد، با جلب [[همکاری]] [[ابراهیم بن مالک اشتر]]، [[مبارزه]] خود را با نام [[محمد بن حنفیه]] آغاز کرد و موفق شد [[نهضت]] خود را به [[پیروزی]] برساند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق:۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۳۸۵؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۹۰-۲۹۱،۳۱۴؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۸.</ref> او به [[فرمانده]] سپاهش، [[ابراهیم بن مالک اشتر]]، سفارش کرد که [[عبیدالله بن زیاد]] و [[حصین بن نمیر]] را به [[قتل]] برساند.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۹۳. </ref>
| |
| | |
| مختار در [[انتقام‌گیری]] از [[خون]] [[امام حسین]]{{ع}} توانست اکثر [[مسئولان]] و دست‌اندرکاران [[واقعه کربلا]] را به [[مجازات]] برساند<ref>المحبّر، ابن حبیب، محمد، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدر آباد دکن: ۱۳۶۱ قمری/ ۱۹۴۲ میلادی.، ص۴۹۱؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۶۴؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۰۱-۳۰۶؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۸۳؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱.</ref> و حتی سردارش [[ابراهیم بن مالک اشتر|ابراهیم]] در [[جنگ خازر]] نزدیک زاب از [[اراضی]] [[موصل]] با [[لشکر]] [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]] جنگید. در این [[جنگ]] که در عاشورای سال ۶۶ یا ۶۷ روی داد، [[سپاه شام]] [[شکست]] [[سختی]] خورد و بسیاری از [[قاتلان]] [[امام]] کشته شدند. [[عبیدالله بن زیاد]] طراح اصلی [[قتل عام]] [[کربلا]] و [[حصین بن نمیر]] [[فرمانده]] [[شامیان]] در واقعه تلخ [[حمله]] به [[خانه خدا]] و [[آتش]] زدن [[کعبه]] و دیگر [[فرماندهان]] [[شام]] کشته شدند.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۰۶؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۹؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۸؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲،ص۲۶۵.</ref>
| |
| | |
| [[حصین بن نمیر]] به دست [[ابراهیم بن مالک اشتر]]<ref>تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۰۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۸۸-۹۰؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۶۵.</ref> یا [[شریک بن جدیر تغلبی|شَریک بن جَدیر تَغلَبی]]<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۸۸-۹۰؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۸۰؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۸.</ref> کشته شد.
| |
| | |
| [[ابراهیم بن مالک اشتر|ابراهیم]] سر [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]، [[حصین بن نمیر]]، [[شرحبیل بن ذی الکلاع حمیری|شرحبیل بن ذی‌الکلاع]] و جمعی از [[فرماندهان]] را از تن جدا کرد و به سوی مختار به [[کوفه]] فرستاد و [[بدن]] آنان را سوزاند. سرهای [[فرماندهان]] را در [[کوفه]] آویزان کردند<ref>المحبّر، ابن حبیب، محمد، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدر آباد دکن: ۱۳۶۱ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۴۹۱؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۶۴؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۴۲۳-۴۲۶؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۴۷؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۸۲-۲۸۳؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۸۳؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱؛۴۳. تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ذهبی، محمدبن احمد، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت: ۱۴۲۴ قمری.، حوادث و وفیات ۶۱-۸۰ هجری، ص۵۶-۵۷؛ الوافی بالوفیات، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، ج۱۹، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۶۷-۱۷۲.</ref>
| |
| | |
| == جستارهای وابسته ==
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| #[[پرونده:87443.jpg|22px]] [[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|'''دوزخیان جاوید''']]
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| | |
| {{قاتلان امام حسین}}
| |
| | |
| [[رده:حصین بن نمیر]]
| |
| [[رده:مدخل]]
| |
