توحید در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنِي‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ التَّوْحِيدِ وَ الْإِيمَانِ‏ بِكَ‏}}<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>؛ «بارخدایا! مرا از [[یکتاپرستان]] ([[اهل]] [[توحید]]) و ایمان‌آورندگان به خود قرار ده». اهمیت این درخواست آنگاه بیشتر نمایان می‌شود که بدانیم از دیدگاه [[امام سجاد]] {{ع}} تنها با [[هدایت الهی]] و راهنمایی‌های [[خدا]] می‌توان به توحید [[ناب]] و [[حقیقت]] [[یکتاپرستی]] دست یافت؛ آنجا که می‌گوید: {{متن حدیث|إِلَهِي‏ وَ سَيِّدِي‏ بِكَ‏ عَرَفْتُكَ‏ وَ بِكَ‏ اهْتَدَيْتُ‏ إِلَى‏ سَبِيلِكَ وَ أَنْتَ دَلِيلٌ عَلَى مَعْرِفَتِكَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَيْتُ إِلَى عِبَادَتِك‏}}<ref>اقبال الاعمال، ص۱۳۹.</ref>؛ «ای [[معبود]] و [[سرور]] من! تو را با تو شناختم و با تو به راهت [[راه]] یافتم. تو راهنمای من به [[شناخت]] خودت بودی. اگر راهنمایی‌های تو نبود من [[یگانگی]] تو را نمی‌شناختم و به سوی [[عبادت]] تو رهنمون نمی‌گشتم».

یکی از مهم‌ترین جلوه‌های [[دینداری]] و اولین گام در بندگی خدا، اقرار به توحید و یگانه‌پرستی است: {{متن حدیث|... أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي‏ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا أَنْتَ‏ وَحْدَكَ‏ لَا شَرِيكَ‏ لَكَ؟}}<ref>نیایش بیست‌و‌هفتم.</ref>؛ «... یا [[اقرار]] نمایند که تو همان خدایی که هیچ معبودی جز تو نیست و یگانه و بی‌انبازی». در [[نیایش]] دیگری از آن [[حضرت]] که [[سید بن طاووس]] [[نقل]] کرده است می‌خوانیم: {{متن حدیث| اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أُشْهِدُكَ‏ بِأَنَّكَ‏ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ‏}}<ref>مهج الدعوات، ص۱۶۵.</ref>؛ «خداوندا! من تو را [[گواه]] می‌گیرم (بر این [[اقرار]]) که تو همان خدای یگانه‌ای هستی که هیچ معبودی جز تو نیست».