فضیلت زیارت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
(←مقدمه) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | | موضوع مرتبط = پیامبر خاتم | ||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[زیارت]] بزرگان از جمله زیارت [[رسول خدا]]{{صل}} امروزه امری رایج است. علت آن دستورهایی است که از [[معصومان]] به ما رسیده و خود آنان نیز برابر آن [[پیامبر]]{{صل}} را زیارت می‌کردند. کسی که با | [[زیارت]] بزرگان از جمله زیارت [[رسول خدا]] {{صل}} امروزه امری رایج است. علت آن دستورهایی است که از [[معصومان]] به ما رسیده و خود آنان نیز برابر آن [[پیامبر]] {{صل}} را زیارت می‌کردند. کسی که با آگاهی، پیامبر را زیارت کند، [[بهشت]] برای اوست. پیامبر فرمود: هر کس برای زیارت من بیاید، [[شفیع]] او در [[روز قیامت]] خواهم بود. به [[امام حسین]] {{ع}} فرمود: هر کس مرا در [[زمان]] [[زندگی]] و پس از [[مرگ]] زیارت کند، بر من است که در روز قیامت به دیدن وی بروم و از [[کیفر]] [[گناه]] [[نجات]] دهم<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۸، ح۱، ۳ و ۴، باب زیارت النبی؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۵۷۷.</ref>: اگر [[مردم]] زیارت پیامبر را ترک کنند، بر والی [[مسلمین]] [[واجب]] است مردم را به [[اجبار]] به زیارت بفرستد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۷۲؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۴۲۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۴۱.</ref> که این مسئله از اهمیت این موضوع حکایت دارد که باید به صورت سیره‌ای دائمی درآید<ref>[[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۲۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پیامبر خاتم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۹
مقدمه
زیارت بزرگان از جمله زیارت رسول خدا (ص) امروزه امری رایج است. علت آن دستورهایی است که از معصومان به ما رسیده و خود آنان نیز برابر آن پیامبر (ص) را زیارت می‌کردند. کسی که با آگاهی، پیامبر را زیارت کند، بهشت برای اوست. پیامبر فرمود: هر کس برای زیارت من بیاید، شفیع او در روز قیامت خواهم بود. به امام حسین (ع) فرمود: هر کس مرا در زمان زندگی و پس از مرگ زیارت کند، بر من است که در روز قیامت به دیدن وی بروم و از کیفر گناه نجات دهم[۱]: اگر مردم زیارت پیامبر را ترک کنند، بر والی مسلمین واجب است مردم را به اجبار به زیارت بفرستد[۲] که این مسئله از اهمیت این موضوع حکایت دارد که باید به صورت سیره‌ای دائمی درآید[۳].
منابع
پانویس
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۸، ح۱، ۳ و ۴، باب زیارت النبی؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۵۷۷.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۷۲؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۴۲۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۴۱.
- ↑ اکبر ذاکری، علی، درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۲۲۴.