بی‌صبری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[صبر]] به معنای [[شکیبایی]] همان قرار دادن نفس در [[حبس]]، تنگنا و محدودیت است که اصل آن از نام [[گیاه]] داروی در [[یمن]] گرفته شده که دارای طعم بسیار تلخ و آثار درمانی بسیار مفید و شیرینی است. البته به سنگ بسیار سخت و خارا نیز، صبر گفته می‌‌شود؛ زیرا راه نفوذی بدان نیست. [[انسان]] [[صابر]] کسی که در برابر فشارها و [[تلخی‌ها]]، [[استقامت]] می‌‌ورزد و راه [[نفوذ]] هیجانات را بر خود می‌‌بندد.

در کتب لغت [[عربی]]، صبر در برابر [[جزع]] و [[بی‌تابی]] به کار رفته است.<ref>معجم مقاییس اللّغه، ج ۳، ص۳۲۹، «صبر»</ref> پس برخلاف صابر، [[اهل]] جزع و بی‌تابی کسانی هستند که در تنگناها و فشارها به جای [[خویشتن داری]]، [[هیجان]] زده شده و رفتارهای غیر [[متعادل]] و غیر معقول و مقبول دارند. [[امیرمؤمنان]] [[امام علی]]{{ع}} درباره صابر می‌‌فرماید: {{متن حدیث|اَلصَّبْرُ اَنْ يَحْتَمِلَ الرَّجُلُ ما يَنُوبُهُ، وَ يـَكْظِمُ ما يَغْضِبـُهُ}}؛ صبر آن است که انسان مصیبتی را که به او می‌‌رسد [[تحمّل]] کند و [[خشم]] خود را فرو برد.<ref>غرر الحکم، چاپ دانشگاه تهران، ج ۲، ۱۸۷۴</ref> پس اهل جزع نمی‌تواند مصیبتی را [[تحمل]] کند و خشم خود را فروبخورد. از این روست که رفتارهایش از حالت طبیعی و [[عقلانی]] خارج است.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار جزع و بی‌صبری (مقاله)|عوامل و آثار جزع و بی‌صبری]].</ref>.