مهدویت در اندیشه اسلامی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده این مقاله می‌نویسد: «[[شیعی]] است که در همه [[ادیان]] گذشته هم با رویکرد [[فلسفه]] [[نجات]] موجود بوده است.[[مهدویت]]، [[میراث نبوت]] و آرمان‌های [[بعثت‌ها]] و رسالت‌هاست، [[فلسفه]] شدن و [[خودسازی]]، کادرسازی تشکیلاتی و مهیا شدن است و همین‌ است که در [[انتظار مهدی]]{{ع}} در دوره [[غیبت]]، [[جهاد]] مرامی و مسلکی و [[عقیدتی]] یک [[رسالت]] و [[وظیفه]] است.این [[اعتقاد]] بسیار شورآفرین و الهام‌بخش‌ [[مدینه فاضله اسلامی]] است.[[وجود مقدس امام زمان]]{{ع}}، مصداق اتم‌ [[وعده الهی]] مبنی بر [[نجات]] [[بشریت]] است.[[انتظار]] این [[نجات]]، [[برترین]] و شورانگیزترین [[عبادت]] است و [[افضل]] [[اعمال]].باید [[روح]] [[انتظار]] در جامعه‌ی‌ [[اسلامی]] دمیده شود تا آثار عظیمش نمایان و [[ظهور]] [[دولت]] [[یار]] محقق گردد. اشاره شد که [[امام عسکری]]{{ع}}، شرایط را برای ورود به دوره [[غیبت]] فراهم‌ ساختند، که با [[شهادت]] آن [[امام]] بزرگوار {{ع}}، [[شیعه]] عملا به دوره غیبت‌ وارد گردید.[[غیبت]] [[فرزند]] گرامی‌اش [[حضرت مهدی]]{{ع}}، سرآغاز فصلی‌ مهم و پر از ماجرا در [[تاریخ شیعه]] است.مهم‌ترین [[فلسفه غیبت]] عدم آمادگی‌ [[جامعه]] برای پذیرش [[پیام]] [[یاری]] آن [[حضرت]]{{ع}} است، که باید در پس پرده‌ی‌ [[غیبت]] بماند تا رسما شرایط و زمینه‌های آن با [[گرایش]] همگانی جهانی آمده‌ شود. [[مهدویت]] با همین [[بینش]] رخ داد و در واقع، مقوله‌ای الحاقی به بحث امامت‌».