بحث:مقام ابرار: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۶

۱. آیت الله حسینی میلانی؛

آیت‌الله سید علی حسینی میلانی در کتاب «با پیشوایان هدایتگر» در این‌باره گفته‌ است:

«وَعَناصِرَ الأبْرارِ^[۱] ائمه (ع) عنصرهای نیکان هستند. واژه عناصر جمع عنصر است. می‌گویند: عنصر فلانی، عنصر باارزش و پاکی است؛ یعنی اصل پاک و پاکیزه دارد، صحیح النسب است و نسب او آلودگی ندارد. واژه ابرار نیز جمع برّ است. بَرّ به فتح باء به معنای آدم خوب است و بِرّ به کسر باء یعنی خوبی. زید آدم خوبی است؛ یعنی دارای صفات خوب است. خوبی‌های این آدم از کجاست؟ از کجا گرفته شده؟ سرچشمه آن ائمه (ع) است که عناصر ابرار هستند. در کتاب‌های لغت واژه عنصر را به اصل معنا کرده‌اند و گفته‌اند: اصل الشیء عنصره، عنصر الشیء أصله^[۲] در این زمینه معنایی به ذهن می‌رسد که برای آن از لغت شاهد باید آورد. به نظر می‌رسد، عنصر به معنای زبده، خلاصه و مایه نیز باشد. بنابراین معنا و با مسامحه در تعبیر، ائمه (ع) خلاصه، چکیده و عصاره ابرار هستند. ولی دقیق تر از اینها، به ذهن می‌رسد (و البته باید درباره آن بیشتر تحقیق کرد) که بگوییم: هم چنان که در اثر پیشرفت علم مقدار کثیری از شکر یا نمک را در یک قرص می‌گنجانند و به آن به اصطلاح عربی مُرَکَّز گویند. اگر وَعَناصِرَ الأبْرارِ را این گونه هم معنا کنیم، صحیح است. امّا اگر از آن خصوصیات بگذریم و عنصر را به معنای اصل بگیریم؛ یعنی ائمه (ع) اصول ابرار از حیث خوب بودنشان هستند. پس همه خوبی‌های نیکان از ائمه است، همان گونه که روایات هم بیان گر همین معنا هستند، از جمله این که فرموده‌اند: نحن أصل کلّ خیر ومن فروعنا کلّ بر"^[۳] مااصل هر چیزی هستیم و هر نیکی و نیکویی ناشی از ماست. اجمالاً: ائمه (ع) اصل و ریشه همه خوبی‌ها هستند؛ یعنی اگر در ایشان ژرف بنگریم، به راستی خواهیم یافت که همه خوبی‌ها از اهل بیت آغاز می‌شود و به ایشان منتهی می‌شود.

پیروان واقعی: و چون کلمه برّ به معنای خوبی، پاکی، پاکیزگی، درست کاری است، پس شیعیان اهل بیت (ع) مصداق تامّ ابرار هستند. البتّه افرادی که به معنای صحیح شیعه هستند. آنان از هر جهت پاک و پاکیزه هستند. اعتقادات، اعمال، گفتار، اخلاق و همه ابعاد وجود و زندگی آنان مصداق تام ابرار است. شیعیان در تمام ابعاد زندگی خویش به ائمه (ع) رجوع می‌کنند و ایشان به معنای صحیح تربیتی تربیت یافتگان مکتب اهل بیت (ع) هستند و از نظر اصل وجود نیز چنین است. در روایتی آمده است: شیعتنا منّا خلقوا من فاضل طینتنا^[۴] بنابراین روایت، وقتی لفظ "مِن" به معنای تبعیض باشد؛ یعنی شیعیان ما بعض ما و جزو ما هستند، به عبارت دیگر شیعیان از همان مادّه‌ای آفریده شده‌اند که اهل بیت (ع) را آفریده‌اند. در نتیجه شیعیان از آن عنصری خواهند بود که ائمه (ع) به وجود آمده‌اند. از این رو به طور قطع شیعیان واقعی عین پاکی و پاکیزگی خواهند بود و این واضح است. در روایت دیگری آمده است که ابوحمزه ثمالی گوید: امام باقر (ع) فرمود: همانا خدا ما را از اعلی علیین آفرید و دل‌های شیعیان ما را از آن چه ما را خلق کرد آفرید و پیکرهایشان را از درجه پایینش آفرید؛ از این رو دل‌های شیعیان به ما متوجه است؛ زیرا از آن چه ما آفریده شده‌ایم آفریده شده‌اند. سپس این آیه را قرائت فرمود: "نامه اعمال نیکان در علیّین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ کتابی است نوشته شده که مقربان شاهد آنند" و دشمن ما را از سجین آفرید و دل‌های پیروانشان را از آن چه آنها را آفریده آفرید و پیکرهایشان را از پایین‌تر آن آفرید؛ از این رو دل‌های پیروانشان به آنها متوجه است؛ زیرا اینها از آن چه آنها آفریده شده‌اند خلق شده‌اند؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: "نامه اعمال بدکاران در سجّین است. تو چه می‌دانی سجّین چیست؟ کتابی است نوشته شده".^[۵] و این خبر را حافظ ابن عساکر دمشقی به سند خود از امام سجاد (ع) از سیدالشهداء (ع) آورده است.^[۶]» ^[۷].

↑ و (سلام بر شما) ای عنصرهای نیکان.
↑ ر.ک: لسان العرب: ۴ / ۶۱۱، تاج العروس:۷ / ۲۷۱.
↑ روضه الکافی: ۲۴۲، باب ائمه (ع) اصل تمام خیرها هستند، حدیث ۳۳۶.
↑ «شیعیان ما از ما هستند؛ آنان از فزونی طینت ما آفریده شده‌اند» بحار الانوار: ۵۳ / ۳۰۳، روضه الواعظین:۲۶۹.
↑ إنّ اللّه خلقنا من أعلی علیّین، وخلق قلوب شیعتنا ممّا خلقنا منه، وخلق أبدانهم من دون ذلک، وقلوبهم تحنّ إلینا لأنّها خلقت ممّا خلقنا، ثمّ تلا هذه الآیه: ﴿﴿كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ*يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾﴾؛ وخلق عدوّنا من سجّین، وخلق قلوب شیعتهم ممّا خلقهم، وأبدانهم من دون ذلک، فقلوبهم تهوی إلیهم، لأنها خلقت ممّا خلقوا منه، ثمّ تلا هذه الآیه: ﴿﴿كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ﴾﴾ الکافی: ۱ / ۳۹۰، بحار الانوار: ۲۵ / ۱۰، حدیث ۱۴؛ سوره مطففین آیات ۱۸ الی ۲۱ و آیات ۷ الی۹
↑ ر.ک: تاریخ مدینه دمشق: ۴۱ / ۲۵۵
↑ ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۱، ص۱۴۸.

[1] و (سلام بر شما) ای عنصرهای نیکان.

[2] ر.ک: لسان العرب: ۴ / ۶۱۱، تاج العروس:۷ / ۲۷۱.

[3] روضه الکافی: ۲۴۲، باب ائمه (ع) اصل تمام خیرها هستند، حدیث ۳۳۶.

[4] «شیعیان ما از ما هستند؛ آنان از فزونی طینت ما آفریده شده‌اند» بحار الانوار: ۵۳ / ۳۰۳، روضه الواعظین:۲۶۹.

[5] إنّ اللّه خلقنا من أعلی علیّین، وخلق قلوب شیعتنا ممّا خلقنا منه، وخلق أبدانهم من دون ذلک، وقلوبهم تحنّ إلینا لأنّها خلقت ممّا خلقنا، ثمّ تلا هذه الآیه: ﴿﴿كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ*يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾﴾؛ وخلق عدوّنا من سجّین، وخلق قلوب شیعتهم ممّا خلقهم، وأبدانهم من دون ذلک، فقلوبهم تهوی إلیهم، لأنها خلقت ممّا خلقوا منه، ثمّ تلا هذه الآیه: ﴿﴿كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ﴾﴾ الکافی: ۱ / ۳۹۰، بحار الانوار: ۲۵ / ۱۰، حدیث ۱۴؛ سوره مطففین آیات ۱۸ الی ۲۱ و آیات ۷ الی۹

[6] ر.ک: تاریخ مدینه دمشق: ۴۱ / ۲۵۵

[7] ر. ک. حسینی میلانی، سید علی، با پیشوایان هدایتگر؛ ج۱، ص۱۴۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 [[پرونده:373589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید علی حسینی میلانی]]]]
 ::::::آیت‌الله '''[[سید علی حسینی میلانی]]''' در کتاب ''«[[با پیشوایان هدایتگر (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
-::::::«{{عربی|اندازه=155%|وَعَناصِرَ الأبْرارِ}}<ref>و (سلام بر شما) ای عنصرهای نیکان.</ref> [[ائمه]] {{عم}} عنصرهای نیکان هستند. واژه عناصر جمع عنصر است. می‌گویند: عنصر فلانی، عنصر باارزش و پاکی است؛ یعنی اصل پاک و پاکیزه دارد، صحیح النسب است و نسب او آلودگی ندارد. واژه ابرار نیز جمع برّ است. بَرّ به فتح باء به معنای آدم خوب است و بِرّ به کسر باء یعنی خوبی. زید آدم خوبی است؛ یعنی دارای صفات خوب است. خوبی‌های این آدم از کجاست؟ از کجا گرفته شده؟ سرچشمه آن [[ائمه]] {{عم}} است که عناصر ابرار هستند. در کتاب‌های لغت واژه عنصر را به اصل معنا کرده‌اند و گفته‌اند: {{عربی|اندازه=155%|اصل الشیء عنصره، عنصر الشیء أصله}}<ref>ر.ک: لسان العرب: ۴ / ۶۱۱، تاج العروس:۷ / ۲۷۱.</ref> در این زمینه معنایی به ذهن می‌رسد که برای آن از لغت شاهد باید آورد. به نظر می‌رسد، عنصر به معنای زبده، خلاصه و مایه نیز باشد. بنابراین معنا و با مسامحه در تعبیر، [[ائمه]] {{عم}} خلاصه، چکیده و عصاره ابرار هستند. ولی دقیق تر از اینها، به ذهن می‌رسد (و البته باید درباره آن بیشتر تحقیق کرد) که بگوییم: هم چنان که در اثر پیشرفت علم مقدار کثیری از شکر یا نمک را در یک قرص می‌گنجانند و به آن به اصطلاح عربی {{عربی|اندازه=155%|مُرَکَّز}} گویند. اگر {{عربی|اندازه=155%|وَعَناصِرَ الأبْرارِ}} را این گونه هم معنا کنیم، صحیح است. امّا اگر از آن خصوصیات بگذریم و عنصر را به معنای اصل بگیریم؛ یعنی [[ائمه]] {{عم}} اصول ابرار از حیث خوب بودنشان هستند. پس همه خوبی‌های نیکان از ائمه است، همان گونه که روایات هم بیان گر همین معنا هستند، از جمله این که فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=155%|نحن أصل کلّ خیر ومن فروعنا کلّ بر"}}<ref>روضه الکافی: ۲۴۲، باب [[ائمه]] {{عم}} اصل تمام خیرها هستند، حدیث ۳۳۶.</ref> مااصل هر چیزی هستیم و هر نیکی و نیکویی ناشی از ماست. اجمالاً: [[ائمه]] {{عم}} اصل و ریشه همه خوبی‌ها هستند؛ یعنی اگر در ایشان ژرف بنگریم، به راستی خواهیم یافت که همه خوبی‌ها از [[اهل بیت]] آغاز می‌شود و به ایشان منتهی می‌شود.
+:::::: «{{عربی|اندازه=155%|وَعَناصِرَ الأبْرارِ}}<ref>و (سلام بر شما) ای عنصرهای نیکان.</ref> [[ائمه]] {{عم}} عنصرهای نیکان هستند. واژه عناصر جمع عنصر است. می‌گویند: عنصر فلانی، عنصر باارزش و پاکی است؛ یعنی اصل پاک و پاکیزه دارد، صحیح النسب است و نسب او آلودگی ندارد. واژه ابرار نیز جمع برّ است. بَرّ به فتح باء به معنای آدم خوب است و بِرّ به کسر باء یعنی خوبی. زید آدم خوبی است؛ یعنی دارای صفات خوب است. خوبی‌های این آدم از کجاست؟ از کجا گرفته شده؟ سرچشمه آن [[ائمه]] {{عم}} است که عناصر ابرار هستند. در کتاب‌های لغت واژه عنصر را به اصل معنا کرده‌اند و گفته‌اند: {{عربی|اندازه=155%|اصل الشیء عنصره، عنصر الشیء أصله}}<ref>ر.ک: لسان العرب: ۴ / ۶۱۱، تاج العروس:۷ / ۲۷۱.</ref> در این زمینه معنایی به ذهن می‌رسد که برای آن از لغت شاهد باید آورد. به نظر می‌رسد، عنصر به معنای زبده، خلاصه و مایه نیز باشد. بنابراین معنا و با مسامحه در تعبیر، [[ائمه]] {{عم}} خلاصه، چکیده و عصاره ابرار هستند. ولی دقیق تر از اینها، به ذهن می‌رسد (و البته باید درباره آن بیشتر تحقیق کرد) که بگوییم: هم چنان که در اثر پیشرفت علم مقدار کثیری از شکر یا نمک را در یک قرص می‌گنجانند و به آن به اصطلاح عربی {{عربی|اندازه=155%|مُرَکَّز}} گویند. اگر {{عربی|اندازه=155%|وَعَناصِرَ الأبْرارِ}} را این گونه هم معنا کنیم، صحیح است. امّا اگر از آن خصوصیات بگذریم و عنصر را به معنای اصل بگیریم؛ یعنی [[ائمه]] {{عم}} اصول ابرار از حیث خوب بودنشان هستند. پس همه خوبی‌های نیکان از ائمه است، همان گونه که روایات هم بیان گر همین معنا هستند، از جمله این که فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=155%|نحن أصل کلّ خیر ومن فروعنا کلّ بر"}}<ref>روضه الکافی: ۲۴۲، باب [[ائمه]] {{عم}} اصل تمام خیرها هستند، حدیث ۳۳۶.</ref> مااصل هر چیزی هستیم و هر نیکی و نیکویی ناشی از ماست. اجمالاً: [[ائمه]] {{عم}} اصل و ریشه همه خوبی‌ها هستند؛ یعنی اگر در ایشان ژرف بنگریم، به راستی خواهیم یافت که همه خوبی‌ها از [[اهل بیت]] آغاز می‌شود و به ایشان منتهی می‌شود.
-::::::پیروان واقعی: و چون کلمه برّ به معنای خوبی، پاکی، پاکیزگی، درست کاری است، پس شیعیان [[اهل بیت]] {{عم}} مصداق تامّ ابرار هستند. البتّه افرادی که به معنای صحیح شیعه هستند. آنان از هر جهت پاک و پاکیزه هستند. اعتقادات، اعمال، گفتار، اخلاق و همه ابعاد وجود و زندگی آنان مصداق تام ابرار است. شیعیان در تمام ابعاد زندگی خویش به [[ائمه]] {{عم}} رجوع می‌کنند و ایشان به معنای صحیح تربیتی تربیت یافتگان مکتب [[اهل بیت]] {{عم}} هستند و از نظر اصل وجود نیز چنین است. در روایتی آمده است: {{عربی|اندازه=155%|شیعتنا منّا خلقوا من فاضل طینتنا}}<ref>«شیعیان ما از ما هستند؛ آنان از فزونی طینت ما آفریده شده‌اند»  بحار الانوار: ۵۳ / ۳۰۳، روضه الواعظین:۲۶۹.</ref> بنابراین روایت، وقتی لفظ "مِن" به معنای تبعیض باشد؛ یعنی شیعیان ما بعض ما و جزو ما هستند، به عبارت دیگر شیعیان از همان مادّه‌ای آفریده شده‌اند که [[اهل بیت]] {{عم}} را آفریده‌اند. در نتیجه شیعیان از آن عنصری خواهند بود که [[ائمه]] {{عم}} به وجود آمده‌اند. از این رو به طور قطع شیعیان واقعی عین پاکی و پاکیزگی خواهند بود و این واضح است. در روایت دیگری آمده است که ابوحمزه ثمالی گوید: [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: همانا خدا ما را از اعلی علیین آفرید و دل‌های شیعیان ما را از آن چه ما را خلق کرد آفرید و پیکرهایشان را از درجه پایینش آفرید؛ از این رو دل‌های شیعیان به ما متوجه است؛ زیرا از آن چه ما آفریده شده‌ایم آفریده شده‌اند. سپس این آیه را قرائت فرمود: "نامه اعمال نیکان در علیّین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ کتابی است نوشته شده که مقربان شاهد آنند" و دشمن ما را از سجین آفرید و دل‌های پیروانشان را از آن چه آنها را آفریده آفرید و پیکرهایشان را از پایین‌تر آن آفرید؛ از این رو دل‌های پیروانشان به آنها متوجه است؛ زیرا اینها از آن چه آنها آفریده شده‌اند خلق شده‌اند؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: "نامه اعمال بدکاران در سجّین است. تو چه می‌دانی سجّین چیست؟ کتابی است نوشته شده".<ref>{{عربی|اندازه=155%|إنّ اللّه خلقنا من أعلی علیّین، وخلق قلوب شیعتنا ممّا خلقنا منه، وخلق أبدانهم من دون ذلک، وقلوبهم تحنّ إلینا لأنّها خلقت ممّا خلقنا، ثمّ تلا هذه الآیه: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ*يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ}}﴾}}؛ وخلق عدوّنا من سجّین، وخلق قلوب شیعتهم ممّا خلقهم، وأبدانهم من دون ذلک، فقلوبهم تهوی إلیهم، لأنها خلقت ممّا خلقوا منه، ثمّ تلا هذه الآیه: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ}}﴾}}}} الکافی: ۱ / ۳۹۰، بحار الانوار: ۲۵ / ۱۰، حدیث ۱۴؛ سوره مطففین آیات ۱۸ الی ۲۱ و آیات ۷ الی۹</ref> و این خبر را حافظ ابن عساکر دمشقی به سند خود از [[امام سجاد]] {{ع}} از [[امام حسین|سیدالشهداء]] {{ع}} آورده است.<ref>ر.ک: تاریخ مدینه دمشق: ۴۱ / ۲۵۵</ref>» <ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۱ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۱، ص:۱۴۸.</ref>.
+::::::پیروان واقعی: و چون کلمه برّ به معنای خوبی، پاکی، پاکیزگی، درست کاری است، پس شیعیان [[اهل بیت]] {{عم}} مصداق تامّ ابرار هستند. البتّه افرادی که به معنای صحیح شیعه هستند. آنان از هر جهت پاک و پاکیزه هستند. اعتقادات، اعمال، گفتار، اخلاق و همه ابعاد وجود و زندگی آنان مصداق تام ابرار است. شیعیان در تمام ابعاد زندگی خویش به [[ائمه]] {{عم}} رجوع می‌کنند و ایشان به معنای صحیح تربیتی تربیت یافتگان مکتب [[اهل بیت]] {{عم}} هستند و از نظر اصل وجود نیز چنین است. در روایتی آمده است: {{عربی|اندازه=155%|شیعتنا منّا خلقوا من فاضل طینتنا}}<ref>«شیعیان ما از ما هستند؛ آنان از فزونی طینت ما آفریده شده‌اند»  بحار الانوار: ۵۳ / ۳۰۳، روضه الواعظین:۲۶۹.</ref> بنابراین روایت، وقتی لفظ "مِن" به معنای تبعیض باشد؛ یعنی شیعیان ما بعض ما و جزو ما هستند، به عبارت دیگر شیعیان از همان مادّه‌ای آفریده شده‌اند که [[اهل بیت]] {{عم}} را آفریده‌اند. در نتیجه شیعیان از آن عنصری خواهند بود که [[ائمه]] {{عم}} به وجود آمده‌اند. از این رو به طور قطع شیعیان واقعی عین پاکی و پاکیزگی خواهند بود و این واضح است. در روایت دیگری آمده است که ابوحمزه ثمالی گوید: [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: همانا خدا ما را از اعلی علیین آفرید و دل‌های شیعیان ما را از آن چه ما را خلق کرد آفرید و پیکرهایشان را از درجه پایینش آفرید؛ از این رو دل‌های شیعیان به ما متوجه است؛ زیرا از آن چه ما آفریده شده‌ایم آفریده شده‌اند. سپس این آیه را قرائت فرمود: "نامه اعمال نیکان در علیّین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ کتابی است نوشته شده که مقربان شاهد آنند" و دشمن ما را از سجین آفرید و دل‌های پیروانشان را از آن چه آنها را آفریده آفرید و پیکرهایشان را از پایین‌تر آن آفرید؛ از این رو دل‌های پیروانشان به آنها متوجه است؛ زیرا اینها از آن چه آنها آفریده شده‌اند خلق شده‌اند؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: "نامه اعمال بدکاران در سجّین است. تو چه می‌دانی سجّین چیست؟ کتابی است نوشته شده".<ref>{{عربی|اندازه=155%|إنّ اللّه خلقنا من أعلی علیّین، وخلق قلوب شیعتنا ممّا خلقنا منه، وخلق أبدانهم من دون ذلک، وقلوبهم تحنّ إلینا لأنّها خلقت ممّا خلقنا، ثمّ تلا هذه الآیه: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ*يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ}}﴾}}؛ وخلق عدوّنا من سجّین، وخلق قلوب شیعتهم ممّا خلقهم، وأبدانهم من دون ذلک، فقلوبهم تهوی إلیهم، لأنها خلقت ممّا خلقوا منه، ثمّ تلا هذه الآیه: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ}}﴾}}}} الکافی: ۱ / ۳۹۰، بحار الانوار: ۲۵ / ۱۰، حدیث ۱۴؛ سوره مطففین آیات ۱۸ الی ۲۱ و آیات ۷ الی۹</ref> و این خبر را حافظ ابن عساکر دمشقی به سند خود از [[امام سجاد]] {{ع}} از [[امام حسین|سیدالشهداء]] {{ع}} آورده است.<ref>ر.ک: تاریخ مدینه دمشق: ۴۱ / ۲۵۵</ref>» <ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۱ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۱، ص۱۴۸.</ref>.
 {{پایان جمع شدن}}