چرا از بهائیت برگشتم؟ (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
جز (جایگزینی متن - ':«' به ': «') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان پیشین = | |||
| عنوان = چرا از بهائیت برگشتم | | عنوان = چرا از بهائیت برگشتم | ||
| عنوان | | عنوان پسین =(خاطرات مسیح‌الله رحمانی) | ||
| شماره جلد = | |||
| عنوان اصلی = | |||
| تصویر = 1372345.jpg | | تصویر = 1372345.jpg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
| از مجموعه = | | از مجموعه = | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| زبان اصلی = | | زبان اصلی = | ||
| نویسنده = [[مسیح‌الله رحمانی]] | | نویسنده = [[مسیح‌الله رحمانی]] | ||
| نویسندگان = | | نویسندگان = | ||
| تحقیق یا تدوین = | | تحقیق یا تدوین = | ||
| زیر نظر = | | زیر نظر = | ||
| به کوشش =[[علی امیر مستوفیان]] | | به کوشش =[[علی امیر مستوفیان]] | ||
| مترجم = | | مترجم = | ||
| مترجمان = | | مترجمان = | ||
| ویراستار = | | ویراستار = | ||
| ویراستاران = | | ویراستاران = | ||
| موضوع = [[بهائی‌گری]] | | موضوع = [[بهائی‌گری]] | ||
| مذهب = شیعه | | مذهب = شیعه | ||
| ناشر =[[راه نیکان (ناشر)|انتشارات راه نیکان]] | | ناشر =[[راه نیکان (ناشر)|انتشارات راه نیکان]] | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = | ||
| محل نشر =تهران، ایران | | محل نشر =تهران، ایران | ||
| سال نشر =*۱۳۸۶ | | سال نشر =*۱۳۸۶ | ||
*۱۳۸۹ | *۱۳۸۹ | ||
| تعداد صفحات =۱۸۴ | | تعداد صفحات =۱۸۴ | ||
| شابک =978-964-96782-8-3 | | شابک =978-964-96782-8-3 | ||
| شماره ملی =۱۰۴۷۲۵۲ | | شماره ملی =۱۰۴۷۲۵۲ | ||
}} | }} | ||
'''چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیح‌الله رحمانی)'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[مسیح‌الله رحمانی]] است و به اهتمام [[علی امیر مستوفیان]] گردآوری شده است. [[راه نیکان | '''چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیح‌الله رحمانی)'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[مسیح‌الله رحمانی]] است و به اهتمام [[علی امیر مستوفیان]] گردآوری شده است. [[راه نیکان (ناشر)|انتشارات راه نیکان]] انتشار آن را به عهده داشته است. | ||
==دربارهٔ کتاب== | == دربارهٔ کتاب == | ||
در معرفی این کتاب آمده است:«میرزا [[سید علی محمد شیرازی]] به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، [[مهدی موعود]]{{ع}}، [[امام زمان]] و [[مظهر]] [[الهی]] نامیده شد. او [[فرقه بابیه]] را به وجود آورد که بعدها به دو گروه [[ازلی]] و [[بهائیه]] تقسیم شد. [[بهائیان]]، میرزا حسین‌علی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی می‌دانند که [[سید علی محمد باب]]، ظهورش را [[بشارت]] داده بود. تعلیمات میرزا حسین‌علی، مخصوصا توسط پسرش [[عباس افندی]] معروف به [[عبدالبهاء]] منتشر شده‌اند این نوشته‌ها ترکیبی است از [[عرفان]] [[اسلامی]] و برخی نتایج [[حکمت]] و [[معرفت]] اروپای قرن نوزدهم: [[بهائیان]] درباره [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[امام]] [[عقاید]] خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیح‌الله رحمانی، [[رئیس]] سابق [[بهائیان]] بشرویه، از اولین مناطقی که [[بهائیه]] را پذیرفتند. مسیح‌الله رحمانی با مطالعه آثار [[علمی]]، [[اسلامی]] و نیز [[بهایی]] و مقایسه آن‌ها و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] به پوچ بودن [[بهائیت]] و اصالت و خاتم بودن [[اسلام]] پی برد و [[مسلمان]] شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از [[دین]] [[بهائیت]] و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] [[سخن]] گفته است». | در معرفی این کتاب آمده است: «میرزا [[سید علی محمد شیرازی]] به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، [[مهدی موعود]] {{ع}}، [[امام زمان]] و [[مظهر]] [[الهی]] نامیده شد. او [[فرقه بابیه]] را به وجود آورد که بعدها به دو گروه [[ازلی]] و [[بهائیه]] تقسیم شد. [[بهائیان]]، میرزا حسین‌علی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی می‌دانند که [[سید علی محمد باب]]، ظهورش را [[بشارت]] داده بود. تعلیمات میرزا حسین‌علی، مخصوصا توسط پسرش [[عباس افندی]] معروف به [[عبدالبهاء]] منتشر شده‌اند این نوشته‌ها ترکیبی است از [[عرفان]] [[اسلامی]] و برخی نتایج [[حکمت]] و [[معرفت]] اروپای قرن نوزدهم: [[بهائیان]] درباره [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[امام]] [[عقاید]] خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیح‌الله رحمانی، [[رئیس]] سابق [[بهائیان]] بشرویه، از اولین مناطقی که [[بهائیه]] را پذیرفتند. مسیح‌الله رحمانی با مطالعه آثار [[علمی]]، [[اسلامی]] و نیز [[بهایی]] و مقایسه آن‌ها و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] به پوچ بودن [[بهائیت]] و اصالت و خاتم بودن [[اسلام]] پی برد و [[مسلمان]] شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از [[دین]] [[بهائیت]] و [[گفت‌وگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] [[سخن]] گفته است». | ||
== فهرست کتاب == | == فهرست کتاب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰
| چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیح‌الله رحمانی) | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | مسیح‌الله رحمانی |
| به کوشش | علی امیر مستوفیان |
| موضوع | بهائی‌گری |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات راه نیکان|انتشارات انتشارات راه نیکان]][[رده:انتشارات انتشارات راه نیکان]] |
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر |
|
| تعداد صفحه | ۱۸۴ |
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۹۶۷۸۲-۸-۳ |
| شماره ملی | ۱۰۴۷۲۵۲ |
چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیح‌الله رحمانی)، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون بهائیت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر مسیح‌الله رحمانی است و به اهتمام علی امیر مستوفیان گردآوری شده است. انتشارات راه نیکان انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «میرزا سید علی محمد شیرازی به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، مهدی موعود (ع)، امام زمان و مظهر الهی نامیده شد. او فرقه بابیه را به وجود آورد که بعدها به دو گروه ازلی و بهائیه تقسیم شد. بهائیان، میرزا حسین‌علی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی می‌دانند که سید علی محمد باب، ظهورش را بشارت داده بود. تعلیمات میرزا حسین‌علی، مخصوصا توسط پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء منتشر شده‌اند این نوشته‌ها ترکیبی است از عرفان اسلامی و برخی نتایج حکمت و معرفت اروپای قرن نوزدهم: بهائیان درباره خدا، پیامبر و امام عقاید خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیح‌الله رحمانی، رئیس سابق بهائیان بشرویه، از اولین مناطقی که بهائیه را پذیرفتند. مسیح‌الله رحمانی با مطالعه آثار علمی، اسلامی و نیز بهایی و مقایسه آن‌ها و گفت‌وگو با سران اسلامی و بهایی به پوچ بودن بهائیت و اصالت و خاتم بودن اسلام پی برد و مسلمان شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از دین بهائیت و گفت‌وگو با سران اسلامی و بهایی سخن گفته است».
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورندگان
در مورد پدیدآورندگان اطلاعاتی در دست نیست.