دینداری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = دین | |||
| عنوان مدخل = [[دینداری]] | |||
| مداخل مرتبط = [[دینداری در قرآن]] - [[دینداری در حدیث]] - [[دینداری در نهج البلاغه]] - [[دینداری در معارف دعا و زیارات]] - [[دینداری در کلام اسلامی]] - [[دینداری در معارف و سیره فاطمی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*به معنای پای‌بندی عملی به [[آموزه‌های دینی]] است. نخستین [[وظیفه]] [[مسلمانان]]، دینداری و [[حفظ دین]] خویش است<ref>بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.</ref>. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها [[دنیاپرستی]] و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی [[روایات]] آمده است که آفت دینداری، [[ترس]] است و [[شکمبارگی]] و شهوت‌پرستی<ref>بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.</ref>. دینداری به ویژه در [[روزگار غیبت]] بسیار دشوار است. در برخی [[روایات]] آمده است که در این روزگار، [[حفظ دین]] همانند آن است که [[آدمی]] آتشی بر [[کف دست]] نگاه دارد<ref>بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.</ref>. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. [[دینداران]]، همواره در آرامش‌اند و با [[وقار]] و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل [[فروتنی]] و [[قناعت]] و رضایند و [[اندوه]] [[دنیا]] و کالای [[دنیوی]] نمی‌خورند. آثار دینداری در [[زندگی اجتماعی]] [[انسان]] نیز بسیار چشمگیر است. [[دینداران]] به [[مردم]] [[محبت]] می‌ورزند و اهل [[کینه]] و [[عداوت]] نیستند<ref>بحار الانوار، ۲/ ۵۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 252.</ref>. | * به معنای پای‌بندی عملی به [[آموزه‌های دینی]] است. نخستین [[وظیفه]] [[مسلمانان]]، دینداری و [[حفظ دین]] خویش است<ref>بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.</ref>. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها [[دنیاپرستی]] و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی [[روایات]] آمده است که آفت دینداری، [[ترس]] است و [[شکمبارگی]] و شهوت‌پرستی<ref>بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.</ref>. دینداری به ویژه در [[روزگار غیبت]] بسیار دشوار است. در برخی [[روایات]] آمده است که در این روزگار، [[حفظ دین]] همانند آن است که [[آدمی]] آتشی بر [[کف دست]] نگاه دارد<ref>بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.</ref>. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. [[دینداران]]، همواره در آرامش‌اند و با [[وقار]] و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل [[فروتنی]] و [[قناعت]] و رضایند و [[اندوه]] [[دنیا]] و کالای [[دنیوی]] نمی‌خورند. آثار دینداری در [[زندگی اجتماعی]] [[انسان]] نیز بسیار چشمگیر است. [[دینداران]] به [[مردم]] [[محبت]] می‌ورزند و اهل [[کینه]] و [[عداوت]] نیستند<ref>بحار الانوار، ۲/ ۵۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 252.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۶: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[متدین]] | * [[متدین]] | ||
* [[راستی در دینداری]] | * [[راستی در دینداری]] | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۳: | ||
* [[سختی دینداری در غیبت]] | * [[سختی دینداری در غیبت]] | ||
* [[مدعیان دینداری در عصر ظهور]] | * [[مدعیان دینداری در عصر ظهور]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:دینداری]] | [[رده:دینداری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دین است. دینداری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دینداری در قرآن - دینداری در حدیث - دینداری در نهج البلاغه - دینداری در معارف دعا و زیارات - دینداری در کلام اسلامی - دینداری در معارف و سیره فاطمی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- به معنای پای‌بندی عملی به آموزه‌های دینی است. نخستین وظیفه مسلمانان، دینداری و حفظ دین خویش است[۱]. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها دنیاپرستی و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی روایات آمده است که آفت دینداری، ترس است و شکمبارگی و شهوت‌پرستی[۲]. دینداری به ویژه در روزگار غیبت بسیار دشوار است. در برخی روایات آمده است که در این روزگار، حفظ دین همانند آن است که آدمی آتشی بر کف دست نگاه دارد[۳]. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. دینداران، همواره در آرامش‌اند و با وقار و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل فروتنی و قناعت و رضایند و اندوه دنیا و کالای دنیوی نمی‌خورند. آثار دینداری در زندگی اجتماعی انسان نیز بسیار چشمگیر است. دینداران به مردم محبت می‌ورزند و اهل کینه و عداوت نیستند[۴][۵].
