اصلاح فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

آن حضرت در ادامه، به ناهنجاری‌های فرهنگی و [[اخلاقی]]، مانند: رواج [[ستمگری]]، [[گسترش فساد]] و فحشاء در [[جامعه]]، تضییع [[حقوق]] [[مستضعفان]]، بی‌تفاوتی [[مردم]] در برابر حرمت‌شکنی مقدسات، بی‌توجهی مردم به شکستن حریم [[حرمت]] [[قرآن]] و [[سنت پیامبر]]، نفوذ یافتن [[شبهه]] پراکنان در مراکز [[فرهنگی]]، [[دنیاگرایی]] و دنیازدگی دانشمندان، سپرده شدن [[امور فرهنگی]] به دست تنگ‌مایگان [[علمی]]، [[انحراف]] از آموزه‌ها و ارزش‌های دینی اشاره می‌کند.

آن حضرت در راه [[عراق]] در منطقه «[[ذی حسم]]» ایستاده، [[حمد]] و ثنای [[خداوند]] به جای آورد و فرمود: «کار ما به اینجا کشیده است که می‌بینید. چهره [[دنیا]] دگرگون و ناسازگار شده، نیکی‌اش پشت کرده، با [[شتاب]] در گذر است و از آن، جز اندکی همچون ته مانده ظروف بیش نمانده است که آن نیز [[زندگی]] [[پستی]] است، همچون چرآگاهی سخت و خطرناک. آیا نمی‌بینید که به [[حق]] عمل نمی‌کنند و از [[باطل]] باز نمی‌دارند؟! در چنین شرایطی [[مؤمنان]] را بایسته است که خواهان دیدار [[خدا]] و شیفته [[شهادت]] باشند که من چنین مرگی را جزء [[سعادت]] شهادت و زندگی در کنار [[ظالمان]] را جز ننگ و [[خواری]] نمی‌بینم. حقاً که مردم [[بندگان]] دنیایند و [[دین]]، ناچیزی بی‌جان بر زبانشان است لقلقه زبان که بر گردش تا آنجا حلقه می‌زنند که دنیاشان در فراخ باشد و هر گاه با [[بلا]] آزموده شوند، [[دینداران]] اندک گردند»<ref>{{متن حدیث|إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ الْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ كَصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِيسُ عَيْشٍ كَالْمَرْعَى الْوَبِيلِ‌أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُنْتَهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا الْحَيَاةَ وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَ الدَّيَّانُونَ‌}}، فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۳۹۸.</ref>.

و همچنین آن حضرت در منطقه «[[بیضه]]» برای هر دو [[سپاه]] (سپاه خودش و سپاه حر) [[سخن]] گفته و آنها را به ناهنجاری‌های [[فرهنگی]] [[جامعه]] و [[انحرافی]] که حاصل شده [[آگاه]] کرد و فرمود: «هان ای [[مردم]]! همانا [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود:هر که [[فرمانروایی]] [[ستمگر]] را ببیند که حرام‌های [[خدا]] را [[حلال]] می‌شمرد، [[پیمان]] خدا را می‌شکند، با [[سنت رسول خدا]]{{صل}} [[مخالفت]] کرده، در میان [[بندگان خدا]] با [[گناه]] و [[تجاوز]] [[رفتار]] می‌کند و او باکردار و گفتار خود بر او [[قیام]] نکند، بر خداست که او را در جایگاه [[پست]] و عذاب‌آور آن ستمگر در آورد. بدانید اینان به پیروی از شیطان چسبیده، [[اطاعت]] [[خدای رحمان]] را ترک گفته، [[تباهی‌ها]] را آشکار ساخته، حدود [[خداوند]] را تعطیل کرده، [[بیت‌المال]] را در انحصار خود درآورده، [[حرام]] خدا را حلال و حلال خدا را حرام ساخته‌اند و من از هر کس دیگر سزاوارترم که بر اینان شوریده و در برابرشان بایستم»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا النَّاسُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} قَالَ: مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَّهِ نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ يَعْمَلُ فِي عِبَادِ اللَّهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ فَلَمْ يُغَيِّر عَلَيهِ بِقَولٍ وَلا فِعلٍ، كانَ حَقَّاً عَلى اللَّهِ أَن يُدخِلَهُ مُدخَلَهُ أَلَا وَ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ وَ تَرَکُوا طَاعَةِ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْ‌ءِ وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلَالَهُ وَ أَنَا أَحَقُّ ُ مِنْ غَيْرِ}}، فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۴۰۵.</ref>.<ref>[[مهدی باباپور|باباپور، مهدی]]، [[احیاگری و اصلاح‌طلبی در نهضت حسینی (مقاله)|مقاله «احیاگری و اصلاح‌طلبی در نهضت حسینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۱۰ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۰]]، ص۷۲.</ref>