باطل در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

باطل [[مخالف]] [[حق]] است، لذا برای آن [[حقیقت]] و ثباتی نیست و زایل شدنی است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ}}<ref>«این بدان روست که خداوند راستین است و اینکه آنچه به جای او (به پرستش) می‌خوانند نادرست است» سوره حج، آیه ۶۲.</ref>؛ این به خاطر آن است که [[خداوند]] حق است و بی‌تردید هر کس را غیر از او خوانند باطل است. مقصود این است که تنها [[خدای متعال]] حق است و هر معبودی غیر [[خدا]] باطل و زایل شدنی است، از این‌رو ممکن نیست که غیر خدا در [[جایگاه]] [[الوهیت]] قرار گیرد. [[انسان]] نیز بر سر دو راهی [[حق و باطل]] است. خدای متعال انسان را از طریق [[عقل]] و [[پیامبران]] و [[کتاب‌های آسمانی]] و [[امامان]] [[هدایت]] به حق فرا می‌خواند و [[شیطان]] او را به باطل [[دعوت]] می‌کند.

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از این که باطل را بر حق ترجیح دهد به خدا [[پناه]] می‌برد و می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ... وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ‏ عَلَى الْحَقِّ}}<ref>نیایش ۸.</ref>؛ «بار خدایا به تو پناه می‌برم... از [[انتخاب]] باطل بر حق». آن حضرت یادآور می‌شود که [[نفس انسان]] اگر به خود واگذاشته شود باطل را بر حق برمی‌گزیند، مگر آن‌که [[خدای تعالی]] [[توفیق]] دهد و [[رحمت الهی]] شامل شود و در آن هنگام نفْس‌های ما را به [[اختیار]] خودمان مگذار، چون آنها، جز آنچه تو توفیق دهی، باطل و [[نادرستی]] را اختیار می‌نمایند و جز آنچه تو رحم فرمایی، به [[بدی]] امر می‌نمایند<ref>نیایش نهم.</ref>.

امام سجاد {{ع}} [[گمراه]] شدن انسان به وسیله شیطان را از آن رو می‌داند که شیطان باطل را به صورت حق می‌نمایاند<ref>نیایش سی‌وهفتم.</ref>. از همین رو حضرت به درگاه خدای متعال چنین [[دعا]] می‌کند: «خدایا وقتی شیطان باطل را می‌آراید آن را به ما بشناسان و ما را از [[گمراهی]] نگهداری فرما»<ref>نیایش هفدهم.</ref>. نیز آن حضرت از خدای متعال درخواست می‌کند که: آن‌گاه که [[شیطان]] می‌خواهد بر [[زبان]] ما [[شهادت]] باطلی را جاری سازد به جای آن [[حمد]] و [[سپاس]] خودت را قرار ده<ref>نیایش بیستم.</ref>.

[[امام سجاد]] {{ع}} [[قرآن]] را عامل [[سکوت]] و گنگی زبان از فرو افتادن در باطل دانسته است: «خدایا بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرست و قرآن را... برای زبان‌های ما از فرو رفتن در باطل، بدون آن‌که به سبب [[بیماری]] باشد، لال کننده... قرار ده»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «باطل»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۰۸.</ref>

== منابع ==

{{منابع}}

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:باطل]]