الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برگردانده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برگردانده‌شده پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[امام حسن عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}}''' پیشوای یازدهم [[مسلمانان]] و پدر بزرگوار [[حضرت مهدی]] {{ع}} و سیزدهمین [[امام]] از [[چهارده معصوم]] {{ع}} است. مشهور این است که حضرت در ماه ربیع الآخر سال ۲۳۲ق چشم به [[جهان]] گشود. پدر آن حضرت [[حضرت هادی]] {{ع}} و مادرش ام ولد و بانویی پارسا و شایسته بود.  
'''[[بیعت با امام مهدی|بیعت با امام مهدی]] {{ع}}''' یکی از وظایف منتظران در زمان غیبت و حضور آن امام است. [[بیعت]] به معنای [[خرید و فروش]] و ایجاب و پذیرش [[بیع]] و در اصطلاح بر هم زدن [[کف دست]] راست از طرفین معامله به نشانه ختم معامله و [[تسلیم]] است که شخص به وسیله آن، [[فرمانبرداری]] خود را از شخص دیگر و [[سرسپردگی]] در برابر امر و [[سلطه]] او نشان دهد. بیعت‏‌کننده حاضر می‌‏شود تا پای [[جان]] و [[مال]] و فرزند در راه [[اطاعت]] او بایستد و بیعت‏‌پذیر نیز حمایت و [[دفاع]] او را بر عهده می‏‌گیرد.


نام و کنیه امام عسکری {{ع}} مانند [[امام دوم]]، [[حسن]] و ابا محمد و نام پدرش نیز [[علی]] بوده است. [[القاب]] متعددی نیز به حضرت نسبت داده شده که از شمار آنها می‌توان به [[عسکری]]، زکی اشاره کرد. [[شهرت]] امام یازدهم به عسکری به جهت اقامت طولانی مدت در محله [[عسکر]] [[سامرا]] بوده است و این [[لقب]] برای پدرش نیز به کار رفته است.
یکی از کارهای نخست حضرت مهدی{{ع}} بعد از ظهور، گرفتن بیعت از یاران خود است. این بیعت، در [[مسجد الحرام]] و بین [[رکن و مقام]] صورت می‌گیرد. البته در روایاتی نقل شده که نخستین [[بیعت کننده]] با حضرت مهدی{{ع}}، [[جبرئیل امین]] است. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: «پس نخستین کس که با او بیعت می‌کند، [[جبرئیل]] است. سپس آن ۳۱۳ نفر [بیعت می‌کنند] ...». بیعت فقط به دلیل تأکید بر [[دلدادگی]] [[یاران]] نسبت به [[حضرت مهدی]]{{ع}} است و هرگز به سبب اعتماد و یا عدم اعتماد نیست.


[[امام عسکری]] {{ع}} ۱۳ سال اول [[عمر]] خود را در [[مدینه]] گذراند، ده سال هم در [[سامرا]] کنار پدر زندگی کرد. شش سال نیز پس از [[شهادت]] پدر، [[امامت]] [[شیعه]] را بر عهده داشت. دوران [[امامت امام عسکری]] {{ع}} حدود شش‌سال به طول انجامید و در این مدت، ایشان به همان صورت که پدرش تحت [[مراقبت]] [[خلفای عباسی]] بود، در محاصره پنهان [[عباسیان]] به سر می‌برد. [[خلافت عباسی]] در این دوره به هیچ‌روی [[ثبات]] عصر نخستین را نداشت و هر از مدتی یکی از [[خلفا]] کشته یا خلع می‌شد و دیگری جای وی را می‌گرفت. البته این [[بی‌ثباتی]] به هیچ‌روی به بازشدن فضای عمل امام منتهی نشد و ایشان در همه این شش‌سال به نحو محترمانه‌ای در محدوده [[منزل]] خود [[زندانی]] بود و به هیچ روی مجال آن را نداشت که با شیعیان به نحو آزادانه‌ای گفت‌وگو کند. امام ناگزیر به این بود که تمام روزهای [[دوشنبه]] و پنج‌شنبه به [[دار الخلافه]] برود و به نحوی حضور خود را در [[سامرا]] نشان دهد. با این همه ایشان که از توطئه‌های گسترده [[بنی‌عباس]] در [[حق]] خود و [[شیعیان]] مطلع بود، می‌کوشید که شیوه [[تقیه]] را که توسط پدرانش نیز مراعات می‌شد، مورد توجه قرار دهد و همه امور مربوط به خود و [[پیروان]] را در کمال [[پنهان‌کاری]] به انجام برساند. [[امام عسکری]] {{ع}} در این وضعیت سخت دو برنامه در پیش گرفت: یکی ادامۀ فعالیت‌های پدر ارجمندش که [[حفظ]] و تقویت پایگاه‌های [[شیعی]] بود؛ دوم، زمینه‌سازی لازم در [[جامعۀ اسلامی]] برای پذیرش [[امامت]] و [[غیبت]] آخرین خلیفۀ [[پیامبر]] {{صل}}.
درباره [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، به خاطر عدم حضور وی، به بیعت زبانی اکتفا شده و ما با اقرارهایی که در پیشگاه حضرت می‌نماییم، در واقع دست بیعت با او می‌دهیم. این اقرارها شامل [[شهادت]] و [[گواهی دادن]] ما نسبت به [[فضائل]] و خصائص و [[برکات]] حضرت است و [[اعلان]] [[اعتقاد]] به ظهور [[قطعی]] او و آنچه پس از ظهور، به دست مبارکش به وقوع می‌پیوندد و در نهایت [[عهد]] و [[پیمان]] محکم [[وفاداری]] است که با او می‌بندیم. این [[بیعت]] در دو مورد به صورت عملی نیز دستور داده شده است: یکی در [[دعای عهد]] است که در آخر [[دعا]]، سه بار با دست راست به پای راست می‌زنیم و می‌گوییم: {{متن حدیث|الْعَجَلَ الْعَجَلَ يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ}} و دیگری در دعای [[زمان غیبت]] است که پس از دعا، [[دست]] راست را بر [[کف دست]] چپ می‌زنیم و گویی با آن حضرت دست بیعت می‌دهیم.


امام در [[تاریخ]] اول "ربیع الاول" سال ۲۶۰ ق به [[دستور]] [[معتمد عباسی]]، [[مسموم]] و در روز هشتم همان [[تاریخ]] به [[شهادت]] رسید و پس از اینکه فرزندش [[امام زمان]] {{ع}} در حالی که پنج سال بیشتر نداشت بر او [[نماز]] خواند، در خانۀ خود در [[سامرا]] و کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد.
پذیرش بیعت سه مرحله دارد؛ پذیرش [[قلبی]]، پذیرش زبانی، و پذیرش عملی. اساس بیعت، پذیرش قلبی است، یعنی قلباً و از روی [[یقین]] به تمام شئونات امام و [[مقام ولایت]] ایشان [[باور]] داشته باشیم. [[بیعت]] زبانی، یعنی به همین [[اعتقاد قلبی]] [[اقرار]] داشته باشیم. مرحله دیگر بیعت مربوط به عمل ماست. یعنی تمام آنچه را که قلباً معتقدیم و به زبان اعتراف کردیم، [[جامه]] عمل بپوشانیم و در [[عمل]] [[تسلیم]] بی‌چون و چرای [[ائمه]]{{عم}} باشیم.


<div class="mainpage_box_more">[[امام حسن عسکری|ادامه]]</div>
<div class="mainpage_box_more">[[بیعت با امام مهدی|ادامه]]</div>
۱۱۲٬۳۴۹

ویرایش