(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[علی بن جعفر (ابهام‌زدایی)]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[علی بن جعفر در تراجم و رجال]] - [[علی بن جعفر در کلام اسلامی]] - [[علی بن جعفر در معارف و سیره رضوی]]</div>
==مقدمه==
از [[فرزندان امام صادق]]{{ع}} و [[عموی امام رضا]]{{ع}}، مکنی به [[ابوالحسن]] بود. او [[جلیل]] القدر، و [[ایمان]] محکمی داشت و یکی از [[راویان]] [[نص]] بر [[امامت امام کاظم]]{{ع}} و از افراد مورد [[اعتماد]] آن [[حضرت]] بود. ایشان به واسطه سکونت در عریض (از نواحی [[مدینه]]) به عریضی نیز مشهور بود.
[[علی بن جعفر]]{{ع}} می‌گوید: «مردی که به نظر می‌رسید [[واقفی]] است به من گفت: راجع به برادرت ابوالحسن - [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}} - چه می‌گویی؟ گفتم: او از [[دنیا]] رفت. پرسید: چگونه فهمیدی؟ پاسخ دادم: [[دارایی]] او تقسیم شد، زنانش شوهر کردند و امام بعد از او به [[منصب امامت]] رسید و [[ناطق]] بعد از او به نطق آمد. پرسید: ناطق بعد از او کیست؟ گفتم: پسرش [[ابو جعفر]]. گفت: تو مردی [[کهنسالی]]، و موقعیت بزرگی داری، و پدرت [[جعفر بن محمد]]{{ع}} است. پس چرا این جملات را در باره این [[جوان]] می‌گویی؟ به او گفتم: من تو را نمی‌بینم مگر یک [[شیطان]]. سپس علی بن جعفر{{ع}}، محاسنش را به دست گرفت و به سوی [[آسمان]] بلند کرد و گفت: من چه می‌توانم بکنم اگر [[خدا]] او را برای [[امامت]] [[اهل]] می‌داند و این پیرمرد اهلیت آن را ندارد؟ امامت به دست خداست و اوست که از [[بندگان]] پاکش بر می‌گزیند و با زیادی سن و غیره کاری ندارد».
علی بن جعفر{{ع}} [[کتابی]] در [[مناسک]] [[حج]] دارد که از [[برادر]] بزرگترش امام [[موسی بن جعفر]]{{ع}} استفاده نموده است. این بزرگوار به استدعای [[مردم]] [[قم]] به این [[شهر]] آمد و در همان جا درگذشت<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۵۱۱.</ref>
