حارث بن عبدالله همدانی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام کامل          = حارث اعور <ref>التهذیب، ج۷، ص۴۰۴، ح ۱۶۱۶؛ الاستبصار، ج۴، ص۱۷۱، ح۶۴۴؛ الکافی، ج۱، ص۱۴۱، ح ۷.</ref>

| کنیه              = أبو زهیر <ref>التاریخ الکبیر، ج۲، ص۲۷۳، ر۲۴۳۷، وفیه: «الحارث بن عبد اللّه أبو زهیر الهمدانی الخارفی الأعور الکوفی».</ref>

| لقب              = الأعور همدانی <ref>رجال البرقی: ۴.</ref>

| سایر              = نام وی در منابع ذیل آمده است: اتقان المقال: ۳۶، و۱۷۴. أعیان الشیعة: ۴ / ۳۶۵، و۳۰۱، و۳۷۸. بهجة الآمال: ۳ / ۷. التحریر الطاووسی: ۱۷۰ ر۱۳۰. تعلیقة الوحید: ۹۰. تنقیح المقال: ۱ / ۲۴۲ ر۲۰۳۷، و۲۴۸ ر۲۱۴۱، و۲۴۵ ر۲۱۰۸. جامع الرواة: ۱ / ۱۷۱، و۱۷۳. الجامع فی الرجال: ۱ / ۴۳۰، و۴۳۵، و۴۴۰. حاوی الأقوال: ۲۵۱ ر۱۳۹۶. خلاصة الأقوال: ۵۴ ر۸. رجال ابن داود: ۶۹ ر۳۷۳، و۶۷ ر۳۵۷. رجال الانصاری: ۳۷، و۳۸. رجال البرقی: ۴. رجال الطوسی: ۳۸ ر۴، و۶۷ ر۳. رجال الکشی: ۸۸ ر ۱۴۲. طرائف المقال: ۲ / ۷۸ ر۷۳۵۱، و۷۷ ر ۷۳۴۳، و۶۷ ر۷۲۰۷. غایة المرام: ۱۲۴، و۱۲۵، و۱۲۷. قاموس الرجال: ۳ / ۸ ر۱۶۴۲، و۳۶ ر۱۶۸۵. مجمع الرجال: ۲ / ۶۸. مستدرکات علم الرجال: ۲ / ۲۵۷ ر ۳۰۰۹، و۲۷۲ ر ۳۰۵۰. معجم الثقات: ۳۰ ر۱۸۱. معجم رجال الحدیث: ۴ / ۱۸۷ ر ۲۴۴۳، و۱۸۶ ر ۲۴۳۸، و۱۹۶ ر۲۴۸۳، و۲۱۰ ر ۲۵۲۷. منتهی المقال: ۲ / ۳۰۹ ر۶۳۹، و۳۱۴ ر۶۴۷. منهج المقال: ۸۹، و۹۰، و۹۱. الموسوعة الرجالیّة: ۴ / ۹۴، و۵ / ۲۰۶، و۷ / ۲۰۵. نقد الرجال: ۷۸ ر۳، و۸۰ ر۳۷، <ref>وفیه: «الحارث بن قیس»، و۸۱ ر۵۰.</ref> وسائل الشیعة: ۳۰ / ۳۳۶. الوسیط: ۴۸.

هدایة المحدثین: ۳۵.  

* '''عند العامة:''' تاریخ الاسلام: ۵ / ۸۹ ر۲۰. التاریخ الکبیر: ۲ / ۲۷۳ ر۲۴۳۷، <ref>وفیه: «الحارث بن عبد اللّه أبو زهیر الهمدانی الخارفی الأعور الکوفی».</ref> تقریب التهذیب: ۱ / ۱۴۱ ر۴۰، و۱ / ۱۴۵ ر۷۹. تهذیب التهذیب: ۲ / ۱۲۶ ر۲۴۸. تهذیب الکمال: ۵ / ۲۴۴ ر۱۰۲۵. الجرح والتعدیل: ۳ / ۷۸ ر۳۶۳. سیر اعلام النبلاء: ۴ / ۱۵۲ ر۵۴، <ref>وفیه: «أبو زهیر الحارث بن عبد اللّه بن کعب بن اسد الهمدانی الکوفی».</ref> الضعفاء الکبیر: ۱ / ۲۰۸ ر۲۵۷.

المجروحین لابن حبان: ۱ / ۲۲۲. میزان الاعتدال: ۱ / ۴۳۵ ر۱۶۲۷. الوافی بالوفیات: ۱۱ / ۲۵۳ ر۳۷۱.

== مقدمه ==

حارث بن عبدالله هَمْدانی، مکنّی به [[ابوزهیر]]، از [[خواص]] و [[یاران امام علی]] {{ع}} است. او را [[حارث اعور]] یا [[حارث خادمی]] و [[حارث حوتی]] نیز می‌نامند. حارث منسوب به تیره‌ای از [[قبیله]] هَمدان و مردی [[فقیه]] و از علمای [[کوفه]] بود. احادیثی از [[امام علی]] {{ع}} و [[ابن مسعود]] [[روایت]] کرده، اما روش او در [[نقل]] [[حدیث]] روشی معتدل و میانه است. [[اهل بیت]] {{عم}} بر [[عدالت]] و [[فضیلت]] او تأکید داشته و او را در زمره ثقات [[محدثان]] [[شیعه]] آورده‌اند. [[روایت]] است که [[امام]] {{ع}} به [[عبیدالله بن ابی‌ رافع]]، کاتب خویش، امر کرد که ده تن از موَثّقان [[کوفه]] را پیش من آور. [[عبیدالله بن ابی رافع|ابن ابی رافع]] نام آنها را از [[امام]] درخواست کرد. [[امام]] نام ده تن از جمله [[حارث همدانی]] را برشمرد. هم‌چنین حارث نزد [[امام]] از منزلی والا و رفیع برخوردار بود. [[امام]] {{ع}} خطاب به او می‌فرماید: ای حارث! به تو [[بشارت]] می‌دهم که مرا در هنگام [[مرگ]] و در [[صراط]] و در کنار [[حوض]] و در زمان تقسیم [[بهشت]] و [[جهنم]] خواهی‌شناخت. [[امام]] {{ع}} همواره حارث را گرامی می‌داشت و به او مهر می‌ورزید. حارث در ایام [[امارت]] [[عبدالله بن یزید انصاری]]، [[حاکم]] [[زبیری]]، در [[کوفه]] درگذشت. [[عبدالله بن یزید]] بر وی [[نماز]] خواند و در [[کوفه]] به [[خاک]] سپرده شد. [[امام علی]] {{ع}} [[نامه ۶۹ نهج البلاغه]] را خطاب به او نوشته‌اند<ref>نهج البلاغه، نامه ۶۹</ref><ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 273- 274.</ref>.

#[[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]