اسلام در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خلاء' به 'خلأ'
جز (جایگزینی متن - 'خلاء' به 'خلأ')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۳۲: خط ۳۲:
دین در ذات خود مجموعه قوانینی دارد که با قبول آن دین، [[قوانین]] آن نیز، لازم‌الاجرا می‌شوند. قوانین اصیل فردی و [[اجتماعی]] که پایه و اساس یک [[اجتماع]] خوب را تشکیل داده، و بر همین اساس، به [[اجرای قوانین]]، [[نظارت]] ورزیده، به صحت اجرای آن در [[جامعه]]، به عنوان یک روش [[برتر]] [[همت]] می‌گمارد زیرا [[سرپیچی]] از این قوانین به [[آزادی اجتماعی]]، قوانین [[حقوقی]] و... یک اجتماع لطمه می‌زند.
دین در ذات خود مجموعه قوانینی دارد که با قبول آن دین، [[قوانین]] آن نیز، لازم‌الاجرا می‌شوند. قوانین اصیل فردی و [[اجتماعی]] که پایه و اساس یک [[اجتماع]] خوب را تشکیل داده، و بر همین اساس، به [[اجرای قوانین]]، [[نظارت]] ورزیده، به صحت اجرای آن در [[جامعه]]، به عنوان یک روش [[برتر]] [[همت]] می‌گمارد زیرا [[سرپیچی]] از این قوانین به [[آزادی اجتماعی]]، قوانین [[حقوقی]] و... یک اجتماع لطمه می‌زند.


در هر جامعۀ کوچک و بزرگی که [[قانون]] یا قانون کارآمد و خوب، وجود نداشته باشد [[هرج و مرج]] و [[فساد]] رواج خواهد یافت. [[انسان]]، حتی در [[زندگی فردی]] و در خلاء هم که [[زندگی]] کند، [[بی‌نیاز]] از حضور قوانین فردی خاص خود نیست. قوانین و [[اوامر]] [[دین اسلام]] به شکل زیر تقسیم شده و محدودیت‌هایی را با خود به همراه می‌آورند، شامل: [[حلال]]، [[حرام]]، [[مستحب]]، [[مباح]] و [[مکروه]]. حرام تنها نباید و عدم جواز بی‌چون و چرای دین است که همه باید به آن پایبند باشند، فرار از [[تکلیف]] و قانون [[مجازات]] دارد و فرار از دین مجازاتی بزرگتر، لازم نیست افراد تک‌تک [[احکام دین]] را به [[عقل]] ناقص خود مطابقه داده و به صورت دلخواه به برخی از آنها عمل کنند، یا اینکه در صدد توجیه [[احکام]] آن برآیند.
در هر جامعۀ کوچک و بزرگی که [[قانون]] یا قانون کارآمد و خوب، وجود نداشته باشد [[هرج و مرج]] و [[فساد]] رواج خواهد یافت. [[انسان]]، حتی در [[زندگی فردی]] و در خلأ هم که [[زندگی]] کند، [[بی‌نیاز]] از حضور قوانین فردی خاص خود نیست. قوانین و [[اوامر]] [[دین اسلام]] به شکل زیر تقسیم شده و محدودیت‌هایی را با خود به همراه می‌آورند، شامل: [[حلال]]، [[حرام]]، [[مستحب]]، [[مباح]] و [[مکروه]]. حرام تنها نباید و عدم جواز بی‌چون و چرای دین است که همه باید به آن پایبند باشند، فرار از [[تکلیف]] و قانون [[مجازات]] دارد و فرار از دین مجازاتی بزرگتر، لازم نیست افراد تک‌تک [[احکام دین]] را به [[عقل]] ناقص خود مطابقه داده و به صورت دلخواه به برخی از آنها عمل کنند، یا اینکه در صدد توجیه [[احکام]] آن برآیند.


بلکه باید تنها برای [[فهم]] بیشتر آن تلاش کنند. همۀ این احکام و قوانین، برای تحقق [[نظم]]، [[عدالت]] و آرمان‌های [[اخلاقی]] در [[نظام اجتماعی]] است. همۀ افراد موظف به رعایت حیثیت اجتماعی قوانین و احکام دین هستند. این قضیه ربطی به مقولۀ کلان [[آزادی]] ندارد. هر کس [[حق]] دارد هرطور که می‌خواهد آزادانه [[تصمیم]] بگیرد و در زندگی خصوصی‌اش در آزادی کامل به اموراتش بپردازد.
بلکه باید تنها برای [[فهم]] بیشتر آن تلاش کنند. همۀ این احکام و قوانین، برای تحقق [[نظم]]، [[عدالت]] و آرمان‌های [[اخلاقی]] در [[نظام اجتماعی]] است. همۀ افراد موظف به رعایت حیثیت اجتماعی قوانین و احکام دین هستند. این قضیه ربطی به مقولۀ کلان [[آزادی]] ندارد. هر کس [[حق]] دارد هرطور که می‌خواهد آزادانه [[تصمیم]] بگیرد و در زندگی خصوصی‌اش در آزادی کامل به اموراتش بپردازد.
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش