یقین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۵۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = یقین
| عنوان مدخل  = یقین
| مداخل مرتبط = [[یقین در قرآن]] - [[یقین در حدیث]] - [[یقین در اخلاق اسلامی]] - [[یقین در معارف دعا و زیارات]] - [[یقین در معارف و سیره سجادی]] - [[یقین در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== آیات مرتبط ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[یقین]]''' است. "'''[[یقین]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یقین در قرآن]] - [[یقین در حدیث]] - [[یقین در نهج البلاغه]] - [[یقین در اخلاق اسلامی]] - [[یقین در معارف دعا و زیارات]] - [[یقین در کلام اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[یقین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 
==آیات مرتبط==
#{{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>«و چون شکیب ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref>.
#{{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>«و چون شکیب ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref>.
#{{متن قرآن|وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ}}<ref>«و در آفرینش شما و جنبندگانی که (خداوند روی زمین) می‌پراکند نشانه‌هایی است برای گروهی که یقین دارند» سوره جاثیه، آیه ۴.</ref>.
#{{متن قرآن|وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ}}<ref>«و در آفرینش شما و جنبندگانی که (خداوند روی زمین) می‌پراکند نشانه‌هایی است برای گروهی که یقین دارند» سوره جاثیه، آیه ۴.</ref>.
خط ۱۱: خط ۱۲:
#{{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}}<ref>«و پروردگارت را پرستش کن تا مرگ تو فرا رسد» سوره حجر، آیه ۹۹.</ref>.
#{{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}}<ref>«و پروردگارت را پرستش کن تا مرگ تو فرا رسد» سوره حجر، آیه ۹۹.</ref>.
#{{متن قرآن| كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ}}<ref>«هرگز! اگر به "دانش بی‌گمان" بدانید، به راستی دوزخ را خواهید دید سپس آن را به "دیدار بی‌گمان" خواهید دید» سوره تکاثر، آیه ۵-۷.</ref>.
#{{متن قرآن| كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ}}<ref>«هرگز! اگر به "دانش بی‌گمان" بدانید، به راستی دوزخ را خواهید دید سپس آن را به "دیدار بی‌گمان" خواهید دید» سوره تکاثر، آیه ۵-۷.</ref>.
#{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ}}<ref>«و این‌گونه ما گستره آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم می‌نمایانیم و (چنین می‌کنیم) تا از باورداران گردد» سوره انعام، آیه ۷۵.</ref> .
#{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ}}<ref>«و این‌گونه ما گستره آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم می‌نمایانیم و (چنین می‌کنیم) تا از باورداران گردد» سوره انعام، آیه ۷۵.</ref>.
#{{متن قرآن|قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است خداوند با آن (روشنایی) هر کسی را که پی خشنودی وی باشد به راه‌های بی‌گزند، راهنمایی می‌کند و آنان را به اراده خویش از تیرگی ها به سوی روشنایی بیرون می‌آورد و آنها را به راهی راست رهنمون می‌گردد» سوره مائده، آیه ۱۵-۱۶.</ref>.
#{{متن قرآن|قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است خداوند با آن (روشنایی) هر کسی را که پی خشنودی وی باشد به راه‌های بی‌گزند، راهنمایی می‌کند و آنان را به اراده خویش از تیرگی ها به سوی روشنایی بیرون می‌آورد و آنها را به راهی راست رهنمون می‌گردد» سوره مائده، آیه ۱۵-۱۶.</ref>.
#{{متن قرآن|وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ}}<ref>«و آنکه خداوند برای او فروغی ننهاده است فروغی نخواهد داشت» سوره نور، آیه ۴۰.</ref>.
#{{متن قرآن|وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ}}<ref>«و آنکه خداوند برای او فروغی ننهاده است فروغی نخواهد داشت» سوره نور، آیه ۴۰.</ref>.
#{{متن قرآن|أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ}}<ref>«و آیا (داستان) آن کس که (به دل) مرده بود و زنده‌اش کردیم و برای او فروغی پدید آوردیم که با آن در میان مردم راه می‌رود، چون داستان کسی است در تیرگی‌ها که از آنها بیرون آمدنی نیست؟ بدین‌گونه آنچه کافران می‌کردند، در نظرشان آراسته شده است» سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref>.
#{{متن قرآن|أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ}}<ref>«و آیا (داستان) آن کس که (به دل) مرده بود و زنده‌اش کردیم و برای او فروغی پدید آوردیم که با آن در میان مردم راه می‌رود، چون داستان کسی است در تیرگی‌ها که از آنها بیرون آمدنی نیست؟ بدین‌گونه آنچه کافران می‌کردند، در نظرشان آراسته شده است» سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref>.
#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به پیامبرش ایمان آورید تا از بخشایش خویش دو بهره به شما ارزانی دارد و در شما فروغی نهد که با آن راه بسپارید و شما را بیامرزد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حدید، آیه ۲۸.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۸۳-۲۸۵.</ref>.
#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به پیامبرش ایمان آورید تا از بخشایش خویش دو بهره به شما ارزانی دارد و در شما فروغی نهد که با آن راه بسپارید و شما را بیامرزد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره حدید، آیه ۲۸.</ref>.<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۱]]، ص ۲۸۳-۲۸۵.</ref>
==یقین در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲==
 
== نکات آیات ==
{{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}}<ref>«و پروردگارت را پرستش کن تا مرگ تو فرا رسد» سوره حجر، آیه ۹۹.</ref>.
{{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}}<ref>«و پروردگارت را پرستش کن تا مرگ تو فرا رسد» سوره حجر، آیه ۹۹.</ref>.


'''نکته''': [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] میدهد: که دست از [[عبادت]] در تمام [[عمر]] بر مدار و همواره پروردگارت را [[بندگی]] کن تا [[یقین]] تو فرا رسد [[عبادت]] [[مکتب]] عالی [[تربیت]] است، [[اندیشه]] [[انسان]] را بیدار و [[فکر]] او را متوجه بی‌نهایت می‌سازد، گرد و غبار [[گناه]] و [[غفلت]] را از [[دل]] و [[جان]] او می‌شوید، صفات عالی [[انسانی]] را در وجود او پرورش می‌دهد، [[روح]] [[ایمان]] را تقویت و [[آگاهی]] و [[مسئولیت]] به [[انسان]] می‌بخشد. و به همین [[دلیل]] ممکن نیست [[انسان]] لحظه‌ای در [[زندگی]] از این [[مکتب]] بزرگ [[تربیتی]] [[بی‌نیاز]] گردد، و آنها که [[فکر]] می‌کنند، [[انسان]] ممکن است به جایی برسد که نیازی به [[عبادت]] نداشته باشد یا [[تکامل انسان]] را محدود پنداشته‌اند و یا مفهوم [[عبادت]] را [[درک]] نکرده‌اند. {{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}} [[ابن عباس]] و [[حسن]] و [[مجاهد]] گویند: یعنی [[خدا]] را [[پرستش]] کن تا مرگت فرا رسد. [[قتاده]] گوید: یعنی [[خدا]] را [[عبادت]] کن تا هنگام [[مرگ]] نسبت به امور [[نیک]] و بد، [[یقین]] پیدا کنی. علت اینکه: [[مرگ]] را [[یقین]] نامیده، چون امری [[یقینی]] و قطعی است. احتمال می‌رود که منظور این باشد که: [[خدا]] را [[پرستش]] کن تا وقتی که نسبت به [[مرگ]] [[یقین]] پیدا کنی و مطمئن شوی که هنگام [[خروج]] از [[دنیا]] فرارسیده است، چه در این وقت دیگر تکلیفی نیست. زجاج گوید: یعنی همواره [[خدا]] را [[عبادت]] کن. اگر فقط می‌گفت: [[خدا]] را [[عبادت]] کن و آن را [[مقید]] به این وقت نمی‌ساخت، کافی بود که [[انسان]] یک بار [[خدا]] را [[عبادت]] کند و [[مطیع]] شناخته شود، لکن با این تعبیر، [[انسان]] را ملزم می‌کند که تا زنده است، [[خدا]] را [[عبادت]] کند<ref>مجمع البیان، ج۱۳، ص۲۲۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۹۸۴.</ref>.
'''نکته''': [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] میدهد: که دست از [[عبادت]] در تمام [[عمر]] بر مدار و همواره پروردگارت را [[بندگی]] کن تا [[یقین]] تو فرا رسد [[عبادت]] [[مکتب]] عالی [[تربیت]] است، [[اندیشه]] [[انسان]] را بیدار و [[فکر]] او را متوجه بی‌نهایت می‌سازد، گرد و غبار [[گناه]] و [[غفلت]] را از [[دل]] و [[جان]] او می‌شوید، صفات عالی [[انسانی]] را در وجود او پرورش می‌دهد، [[روح]] [[ایمان]] را تقویت و [[آگاهی]] و [[مسئولیت]] به [[انسان]] می‌بخشد. و به همین [[دلیل]] ممکن نیست [[انسان]] لحظه‌ای در [[زندگی]] از این [[مکتب]] بزرگ [[تربیتی]] [[بی‌نیاز]] گردد، و آنها که [[فکر]] می‌کنند، [[انسان]] ممکن است به جایی برسد که نیازی به [[عبادت]] نداشته باشد یا [[تکامل انسان]] را محدود پنداشته‌اند و یا مفهوم [[عبادت]] را [[درک]] نکرده‌اند. {{متن قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ}} [[ابن عباس]] و [[حسن]] و [[مجاهد]] گویند: یعنی [[خدا]] را [[پرستش]] کن تا مرگت فرا رسد. [[قتاده]] گوید: یعنی [[خدا]] را [[عبادت]] کن تا هنگام [[مرگ]] نسبت به امور [[نیک]] و بد، [[یقین]] پیدا کنی. علت اینکه: [[مرگ]] را [[یقین]] نامیده، چون امری [[یقینی]] و قطعی است. احتمال می‌رود که منظور این باشد که: [[خدا]] را [[پرستش]] کن تا وقتی که نسبت به [[مرگ]] [[یقین]] پیدا کنی و مطمئن شوی که هنگام [[خروج]] از [[دنیا]] فرارسیده است، چه در این وقت دیگر تکلیفی نیست. زجاج گوید: یعنی همواره [[خدا]] را [[عبادت]] کن. اگر فقط می‌گفت: [[خدا]] را [[عبادت]] کن و آن را [[مقید]] به این وقت نمی‌ساخت، کافی بود که [[انسان]] یک بار [[خدا]] را [[عبادت]] کند و [[مطیع]] شناخته شود، لکن با این تعبیر، [[انسان]] را ملزم می‌کند که تا زنده است، [[خدا]] را [[عبادت]] کند<ref>مجمع البیان، ج۱۳، ص۲۲۰.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۹۸۴.</ref>
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲''']]
{{پایان منابع}}


==منابع==
# [[پرونده:10115255.jpg|22px]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانش اخلاق اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:یقین]]
[[رده: یقین]]
۱۱۷٬۳۴۴

ویرایش