رهبری باطنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = رهبری | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
تابش [[انوار]] باطنی امام بر دلِ انسان‌های | تابش [[انوار]] باطنی امام بر دلِ انسان‌های شایسته و حرکت به سوی کمال را رهبری باطنی گویند. این گونه رهبری، کامل‌ترین نوع رهبری است و در [[حقیقت]]، امام، راه را به او نشان نمی‌دهد؛ بلکه او را به سرمنزل مقصود می‌رساند. [[انسان]] شایسته، پس از آنکه شرایط بهره‌مند شدن از [[نور امام]] را در خود ایجاد کرد، ارتباطی [[قوی]] و [[پایدار]] با [[امام]] خویش، برقرار می‌کند و برای چنین انسان‌هایی، [[امام غایب]] با امام ظاهر، تفاوتی ندارد. | ||
[[انسان]] | |||
[[امام باقر]]{{ع}}، در روایتی، [[سوگند]] یاد کرده که نور امام در [[دل]] [[مؤمنان]]، از درخشش [[خورشید]] درخشان، افزون‌تر است<ref>الکافی، ج۱، ص۱۹۴، ح۱: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَنُورُ الْإِمَامِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ}}.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره - محمدی ری‌شهری (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]] ، ص ۱۰۹.</ref> | [[امام باقر]] {{ع}}، در روایتی، [[سوگند]] یاد کرده که نور امام در [[دل]] [[مؤمنان]]، از درخشش [[خورشید]] درخشان، افزون‌تر است<ref>الکافی، ج۱، ص۱۹۴، ح۱: {{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَنُورُ الْإِمَامِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ}}.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره - محمدی ری‌شهری (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص ۱۰۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل‌های وابسته}} | |||
# [[رهبری اخلاقی]] | |||
# [[رهبری علمی]] | |||
# [[رهبری باطنی]] | |||
# [[رهبری سیاسی]] | |||
# [[رهبری اجتماعی]] | |||
# [[رهبری دینی]] | |||
{{پایان مدخل‌های وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:رهبری | [[رده:رهبری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۶
مقدمه
تابش انوار باطنی امام بر دلِ انسان‌های شایسته و حرکت به سوی کمال را رهبری باطنی گویند. این گونه رهبری، کامل‌ترین نوع رهبری است و در حقیقت، امام، راه را به او نشان نمی‌دهد؛ بلکه او را به سرمنزل مقصود می‌رساند. انسان شایسته، پس از آنکه شرایط بهره‌مند شدن از نور امام را در خود ایجاد کرد، ارتباطی قوی و پایدار با امام خویش، برقرار می‌کند و برای چنین انسان‌هایی، امام غایب با امام ظاهر، تفاوتی ندارد.
امام باقر (ع)، در روایتی، سوگند یاد کرده که نور امام در دل مؤمنان، از درخشش خورشید درخشان، افزون‌تر است[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الکافی، ج۱، ص۱۹۴، ح۱: «وَ اللَّهِ لَنُورُ الْإِمَامِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ الشَّمْسِ الْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ».
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص ۱۰۹.